ถึงนายวิจารณ์ น้องชายชาวเล หรือชื่ออื่นใด

นกตะวัน

ข้อความนี้ถึง นายวิจารณ์ น้องชายชาวเล หรืออาจมีชื่ออื่นๆอีกที่เข้ามาวิจารณ์งานของผมอยู่อย่างสม่ำเสมอ 
ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณอย่างยิ่งที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านและวิจารณ์งานกลอนแปดของผม แต่ผมคงทำได้ดีเท่าที่คุณเห็นนั่นแหละครับ และคงให้ดีไปกว่านี้คงไม่ได้แล้ว แม้ว่าจะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว เพราะความสามารถของผมคงมีเท่านี้ และไม่คิดที่จะไปแต่งแข่งกับใคร หรือต้องการจะเป็นกวีผู้ยิ่งใหญ่
แต่บางสิ่งบางอย่างในบทกลอนนั้น มันเป็นมโนภาพของผมเอง ซึ่งคงทำให้ถูกใจใครไม่ได้ นอกจากถูกใจตัวเอง เช่น แม่ม่ายลองไน แม้ว่ามันจะมีทั้งตัวผู้และตัวเมีย แต่ผมอยาก personify ให้มันเป็นตัวเมียทั้งหมด ในเมื่อคนไทยเรียกมันว่า  แม่   หรืออย่างเช่น จังหวัดชุมพร ซึ่งในความรู้สึกของผม มันเป็นจังหวัดตรงรอยต่อของภาคตะวันตกและภาคใต้ ผมจึงใช้  ค่อนใต้  
สำหรับฉันทลักษณ์ หรือตัวสะกดการันต์ ถ้าผิด ผมต้องขออภัยด้วย ไม่เคยคิดที่จะให้ผิดเลย แต่ทุกคนย่อมมีข้อผิดพลาด และถ้าหากผมกลับมาอ่านใหม่และเห็นข้อผิดพลาด ผมคงเข้าไปแก้ไขอย่างแน่นอน และถ้าวันใด ผมต้องเอาบทกวีของผมมารวมเล่ม ผมคงต้อง revise ใหม่อย่างแน่นอน
ท้ายสุดนี้ ผมขออีกสองอย่าง ถ้าหากคุณต้องการที่จะเข้ามาวิจารณ์งานของผมอีก
(1) กรุณาเข้าไปวิจารณ์งานของคนอื่นด้วย เพื่อมิให้ผมรู้สึกว่า มีคนคอยจ้องจับผิดแต่งานกลอนแปดของผม มิได้คิดที่จะเข้ามาวิจารณ์ในทางที่ดี เพราะผมไม่เห็นคุณเข้าไปวิจารณ์งานของคนอื่นเลย มันหมายความว่าอย่างไร และ
(2) คุณคือใครครับ ถ้ามีตัวตนจริง กรุณาเปิดเผยชื่อ นามสกุล ที่อยู่ ตำแหน่ง หน้าที่การงาน จริงด้วยครับ ผมเห็นคุณเรียกผมว่า ท่านอาจารย์ ถ้าเป็นลูกศิษย์ของผมจริง กรุณาเปิดเผยตัวด้วยครับ ถ้าหากเปิดเผยตัวไม่ได้ ต่อไปอย่าได้เข้ามาวิจารณ์งานของผม หรือเรียกผมว่าอาจารย์เลย เพราะผมคงรับคนเช่นคุณเป็นลูกศิษย์ไม่ได้