เมกกะคะ เราเห็นเมกเศร้ามานานมากแล้วนะ ... ปัญหามันต้องมีทางแก้สิคะ ... คุณรักเค้ามากจนเลิกรักไม่ได้เลยเหรอ ... ชีวิตยังอีกไกลนะคะ เคยลองตัดใจดูบ้างหรือยัง ... ฉันไม่อยากเห็นคุณเศร้าไปมากกว่านี้อีกแล้วนะ ... มันหดหู่มากเลยรู้ไหม ชั้นเป็นห่วงคุณจริงๆเลย ... ให้ตายสิ คุณรู้ไหม ... ชั้นเพิ่งแลกกับแฟน ... ชั้นรักเค้ามากด้วย ... มากจนไม่อยากจะเชื่อว่า ความรักของเรามันจะจบลงได้เร็วและง่ายขนาดนี้ ... มันผ่านมาครึ่งปีเท่านั้นเองคุณ ... ฉันบ้าไป 2 วันโทรมไปถนัดตาเลย ... ก่อนที่จะมีเพื่อนมาถามว่า จะเศร้าอีกนานไหม ... ตอนนี้อะไรสำคัญที่สุด เรียนหรือความรัก ... โอเล่หยุดร้องเลยค่ะ ... เพราะหันมารอบตัวมีแต่เพื่อนที่ยิ้มและคอยอยู่ข้างๆ ... มีงานมากมายรอให้เราไปสะสางแล้วทำให้มันสำเร็จ ... จะอะไรมากมายกับคนๆนึงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ... เรารักเค้าแต่เค้าเลือกที่จะจบแล้วมันจะทำยังไงได้อีก ... เข้าเรียนคาบละครมาเมื่อวันก่อน มีปย.นึง อจ ให้มาทำเป็นการบ้าน ... Why does Love have to be so sad? ... นั่นสินะ ทำไมมันถึงต้องเศร้าอะไรปานนั้น ... และเราก็ต้องตอบมันให้ได้ มันจะเศร้าแค่ไหน ... แต่มันก็ไม่เศร้าไปกว่าการที่เรายอมจมอยู่กับความเศร้าโดยที่ไม่ยอมลุกขึ้นมาซะทีหรอกนะ เราอาจเป็นเพียงคนที่รู้จักกันบนอินเตอร์เนต ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา ... ทั้งหมดที่ทำคือ เขียนกลอนและอ่านงานของกันและกัน เสพยืความงามของศิลปะร่วมกัน ... แต่จริงๆนะ ... พวกเราไม่ใช่แค่เพื่อนที่มีชีวิตจริงอยู่แค่บนอินเตอร์เนตเท่านั้นหรอก ... พวกเราเป็นเพื่อนกันจริงๆ ... และเราหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ เข้มแข็งเข้าไว้ ... เรารออ่านกลอนที่มีความสุขของเมกอยู่นะ ... สุขจากใจด้วย อย่า Fake โอเคไหม? อาจเป็นเพียงคนเวียนผ่านมาพานพบ อาจไม่เคยประสบกันในโลกนี้ แต่ทุกอย่างที่มีให้เลือกว่าดี จึงส่งให้เธอคนนี้ที่เวบกลอน ตั้งใจว่าอยากให้เมกได้เข้มแข็ง ฟื้นคืนแรงกลับมายิ้มหน้าสลอน ผ่านคืนวันอันแสนโศกอันรานรอน มาเขียนกลอนพารอยยิ้มอิ่มอุรา ด้วยรัก Completely ... โอเล่
18 มิถุนายน 2547 08:44 น. - comment id 7200
เศร้าฤๅ .. เพราะใจยื้อความสุขมามิได้ ขอเถอะนะ ปลดความเศร้า ค่อยๆให้ละลายจางหายไป แล้วความสุขสดใสจะกลับคืน หากล้ม .. บาดเจ็บช้ำตรมขมขื่น ขอเถอะนะ ขอให้เป็นเพียงฝัน ที่ข้ามคืน ตื่นมาหัวใจชื่น ยิ้มรับกับแสงตะวัน :) แต่ไหนแต่ไร ก็เห็นคุณเมกกะมีรอยยิ้มปนมากับอักษรเสมอ ก็เลยไม่ได้รับรู้ว่าบนหน้าที่ชื่นนั้น อกอาจตรม .. คุณมีเพื่อนที่น่ารัก เอาใจใส่ในความรู้สึกของคุณ ตรงนี้.. ทุกคนเฝ้ารอวันที่คุณจะลุกขึ้นมาใหม่ ด้วยหัวใจแกร่งดั่งเดิม เหลือเพียง .. คุณจะทำ เท่านั้น ฝากความรู้สึกที่ดี ไว้ที่กระทู้ของคุณCompletely ด้วย ค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
18 มิถุนายน 2547 15:30 น. - comment id 7201
เปนกำลางจา เย้ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ ขอเอี่ยวหน่อย
18 มิถุนายน 2547 22:39 น. - comment id 7202
พี่เมกใจเย็นๆนะคะ ค่อยๆคิดค่อยๆแก้ไขยังไงก็ยังเป็นห่วงพี่ชายที่แสนดีอยู่เสมอนะคะ อย่าลืมว่ายังมีน้องสาวคนนี้ให้คอยระบายได้นะคะพี่เมก **เป็นกำลังใจให้พี่ชายเสมอค่ะ (กลอนเพราะมากค่ะคุณโอเล่)
18 มิถุนายน 2547 22:42 น. - comment id 7203
ฉันจะเป็นเงา...คอยดูแลห่วงใยเธอ... ฉันจะเป็นสายฝน...ชะล้างความรุ่มร้อนในใจเธอ... ตักของฉันจะรองรับเธอด้วยหัวใจ... ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ใจยังยืนยันว่า จะเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
19 มิถุนายน 2547 14:40 น. - comment id 7207
ถึงพี่เมก .... ตูนไม่ได้อ่านกลอนใหม่ ๆ ของพี่เมกมาตั้งสองวันแล้ว พี่เมกเป็นอะไรมากหรือปล่าว ตูนรออ่านกลอนของพี่เมกอยู่เนี่ย พี่เมกเขียนได้เพราะมากมาย ตูนชื่นชมอยู่ ... พี่เมกกลับมาเขียนกลอนได้แล้ว เดี๋ยวช่วงหลัง ๆ ตูนไม่ว่างแล้วนา อิอิ ตูนเป็นห่วงพี่เมกจัง แง้ ๆๆ พี่เมกรีบเขียนกลอนมาให้ตูนอ่านซะที ตูนจะลงแดงแย้ว หุหุ ( โอเว่อร์ acting ) มากไปหรือปล่าวเนี่ย ... ไม่ได้อ่านกลอนของพี่เมก ตูนก็เขียนกลอนไม่ค่อยออกเลยเนี่ย เนี่ย ๆตูนเขียนกลอนให้พี่เมกด้วยนา อาจจะไม่ค่อยเข้าท่าเท่าหร่ายแต่ก็สุดความสามารถแย้วนา...... ผู้ชายอารมณ์อ่อนไหว ที่คอยมอบบทกลอนสวยใสให้กับฉัน บทกลอนของเขาจะค่อยเล่าเรื่องราวสารพัน บทกลอนที่อ่านแล้วทำให้ฉันสบายใจ ข้อความที่ถูกถักทอร้อยเรียง สำนวน สำเนียง ที่ขานไข สามารถสัมผัสถึงความรู้สึกที่ถ่ายทอดมาจากใจ รู้ได้ถึงความห่วงใยที่เขามีให้ตลอดมา แวะเวียนมาทักทายกันบ่อย ๆ ส่งบทกลอนท่อนน้อย ๆ ให้กันเสมอไม่หนีหน้า อยากรู้จัง ตัวจริงของเขา จะเป็นแบบไหนกันน๊า ทุกวันนี้ ยังเป็นปริศนา ค้างคาใจ บทกลอนของเขาทีทั้งเศร้า เหงา รัก ไพเราะยิ่งนัก แอบชื่นชมอยู่ รู้บ้างไหม? ทุก ๆ ครั้งที่เธอเศร้า อยากบอกให้รู้ว่าเราจะเป็นกำลังใจ หากเธอเหงา ก็คิดถึงเราไว้ จะเป็นเพื่อนเธอตลอดไปไม่ทิ้งกัน เพื่อพี่เมก เห่ยยยยยโยววววววว่
19 มิถุนายน 2547 17:07 น. - comment id 7208
ถึง...เมก วันนี้อาจดูเป็นคนโง่เมื่อเวลาผ่านไปสิบปี ล้มแล้วรีบลุก......อย่าเดินแบบคนขาเกไม่มีใครพยุงเรานอกจากเราเอง..........
19 มิถุนายน 2547 20:36 น. - comment id 7209
ปลาวาฬก็จะเป็นกำลังใจให้พี่เมกหายเศร้าไวๆนะคะ
20 มิถุนายน 2547 01:11 น. - comment id 7213
เรน.. ก็ ..มาเป็น กำลังใจ..ให้พี่เมกฯ.. อีกคน..นะคะ.. คิดถึง..บทกลอน ..เหงาๆ.. เรื่องเศร้า ..ของพี่เมกฯ..ด้วย..นะคะ.. .. zz z บทกลอน ..ของการ์ตูน..ก็ ไพเราะ ..นะคะ..
21 มิถุนายน 2547 11:13 น. - comment id 7216
มาเป็ง กำลังใจ...เหมือนเดิมค่ะ.. ร่วมแจม...หน่อย
22 มิถุนายน 2547 09:52 น. - comment id 7222
แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุดซา แต่มุกนี้เก่าไปหน่อย
23 มิถุนายน 2547 22:26 น. - comment id 7241
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=2430 พี่พุด..ฟังเพลงนี้ตอนฝนพรำๆซ้ำๆ..ซ้ำๆ ไพเราะมากค่ะ ที่เมกฝากไว้..และซึ้งใจอย่างเหลือเกินแล้วค่ะ Hiding from the rain and snow Trying to forget but I wont let go Looking at a crowded street Listening to my own heart beat So many people all around the world Tell me where do I find someone like you girl * Take me to your heart take me to your soul Give me your hand before Im old Show me what love is - havent got a clue Show me that wonders can be true They say nothing lasts forever Were only here today Love is now or never Bring me far away Take me to your heart take me to your soul Give me your hand and hold me Show me what love is - be my guiding star Its easy take me to your heart Standing on a mountain high Looking at the moon through a clear blue sky I should go and see some friends But they dont really comprehend Dont need too much talking without saying anything All I need is someone who makes me wanna sing http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=2671 รู้และฉันก็รู้ดี ว่าวันนี้เธอไม่เหลือใจให้ฉัน ก็รู้ว่าซักวัน ไม่ว่าฉันจะทำอย่างไรก็ต้องจบ * แม้ว่าวันหนึ่ง ฉันจะต้องเจ็บ แม้ว่าวันหนึ่ง ฉันต้องร้องไห้ แม้ว่าวันหนึ่ง ฉันจะต้องไม่เหลือใคร แต่วันนี้อยากจะขอเธอได้ไหม ** ให้โอกาสฉันได้รักเธอ อีกสักครั้ง ฉันจะทำทุกอย่าง เพื่อเธอนั้นจะเปลี่ยนใจ เวลาที่เหลืออยู่ จะรักเธอหมดทั้งหัวใจ กอดเธอไว้ให้เธอรู้ ว่ารักเธอแค่ไหน รัก...ก็รัก เพียงแค่เธอ อยู่เสมอทุกลมหายใจของฉัน อยากรักเธอให้นาน แต่มันสายเกินไป อย่างไรก็ต้องจบ พี่พุดไม่ทราบขอโอกาสแล้วสำเร็จมั้ยละคะ
24 มิถุนายน 2547 03:03 น. - comment id 7242
จาก พี่เมก ก่อนอื่นพี่เมกก็ขอขอบคุณน้อง ๆ พี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุก ท่านที่แวะมาให้กำลังใจเมก จริง ๆ แล้วพี่เมกเพิ่งทราบว่า มีกระทู้ที่มันเกี่ยวไปถึงพี่เมกอยู่ด้วย อาจเป็นเพราะว่า พี่เมกไม่เคย เข้ามาดูที่หน้ากระทู้ก็เป็นได้ ถึงไม่ได้ใครคนหนึ่งเอามาให้อ่าน เมกก็คงไม่รู้อีกนานครับ ขอบคุณคุณโอเล่ที่ห่วงใยเมก ขอบคุณทุกท่านครับ เมกก็ไม่มีอะไรมากมายไปกว่านี้ แค่รู้ว่ามีใครใส่ใจในตัวเอง เมกก็ปราบปลื้มใจมากแล้วครับ เมกไม่คิดมาก่อนเลยนะครับ ว่าเมกจะมีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ คอยให้กำลังใจเยอะขนาดนี้ ขอบคุณจากใจเมก
24 มิถุนายน 2547 03:11 น. - comment id 7243
มาอ่านหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้มาลงชื่อให้ทราบว่าเป็นห่วงคนดีค่ะ
24 มิถุนายน 2547 04:32 น. - comment id 7244
มัทแวะมาเยี่ยมพี่เมกกะนะคะ แค่วันเดียวมัทเกือบตาย หากหายไปเลย คงไม่มีชีวิตแล้วค่ะ ไปไหนไม่ได้หรอกนะคะ มัทติดไทโพเอม คิดถึงเพื่อน ๆ
24 มิถุนายน 2547 18:47 น. - comment id 7249
เข้มแข็งเข้าไว้ ... เรารออ่านกลอนที่มีความสุขของเมกอยู่นะ ... สุขจากใจด้วย อย่า Fake โอเคไหม? อาจเป็นเพียงคนเวียนผ่านมาพานพบ อาจไม่เคยประสบกันในโลกนี้ แต่ทุกอย่างที่มีให้เลือกว่าดี จึงส่งให้เธอคนนี้ที่เวบกลอน ตั้งใจว่าอยากให้เมกได้เข้มแข็ง ฟื้นคืนแรงกลับมายิ้มหน้าสลอน ผ่านคืนวันอันแสนโศกอันรานรอน มาเขียนกลอนพารอยยิ้มอิ่มอุรา ด้วยรัก Completely ... โอเล่ ตอบ น้องโอเล่ และทุก ๆ คน สวัสดีครับน้องโอเล่ นี้คงเป็นครั้งแรกที่พี่เมกมีโอกาสได้เข้ามาตอบกระทู้ ที่ผู้อื่นเขียนถึงเรื่องราวของพี่เมก ขอบใจมากจ๊ะในความ ปรารถนาดีของน้องโอเล่ พี่เมกไม่ได้เป็นอะไรครับ พี่เมก สบายดี น้องโอเล่อาจเห็นกลอนและการตอบคอมเม้นท์ ของพี่เมก เลยคิดว่าพี่เมกคงเศร้ามาก จริงอยู่ครับ การได้รักผู้อื่นแล้วไม่สมหวัง มันเป็นทุกข์ อย่างหนึ่ง และยิ่งทุกข์มาก ถ้าไม่สมหวังในคนที่ตนรักมาก พี่เมกยอมรับครับว่ารักน้องเขามาก แต่พี่เมกก็เผลื่อใจไว้เพื่อ รอรับความผิดหวังเช่นกันครับ พี่เมกเป็นคนอ่อนไหวมีจิตใจ ที่บอบบาง เมื่อจะขีดจะเขียนอะไรที่มันซาบซึ้งตรึงอยู่ภายใน สิ่งนั้นมันก็ผลักดันให้ออกมาเป็นอักษร เมกเศร้าจริงครับ แต่ เศร้าเฉพาะห้วงเวลาที่ใจบางเบา เมื่อถึงคราที่ต้องรับผิด ชอบในการงาน พี่เมกก็สละความรู้สึกนั้นได้แทบจะหมดสิ้น ถึงมันจะค้างอยู่บ้าง แต่ก็เป็นส่วนน้อยครับ เมกยังมีพลัง ในการขับเคลื่อนวิถีชีวิตไปสู่ความงดงามอยู่ครับ ขอบคุณทุก ๆ ท่าน ที่แวะมาให้กำลังใจเมก ขอบคุณครับ ^*^ดึกคืนนี้ จิตอาวรณ์ นอนไม่หลับ ยิบระยับ เรืองไสว เดือนฉายแสง นภางาม ยามเห็น เหลืองปนแดง ฟ้าเหมือนแกลัง เมฆทับ ดับแสงจันทรฺ์ ^*^ชีวิตคน คิดไป ไม่แตกต่าง เดี๋ยวมีมืด มีสว่าง อย่างตัวฉัน ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน คนพูดกัน โบราณกล่าว ว่าไว้ ให้เห็นจริง ^*^ปลงเสียเถิด หนอชีวิต อย่าคิดมาก อุปสรรค ย่อมเกิดได้ ในทุกสิ่ง ก็โลกนี้ อนิจจัง คือความจริง เกิดทุกสิ่ง แล้วก็ดับ ไปกับดิน ^*^เมื่อชีวิต ยังอยู่ยั้ง อย่างวันนี้ สร้างสิ่งดี เอาไว้ ไม่สูญสิ้น ละสิ่งชั่ว ให้ห่างไกล ไร้ราคิน ชีวิตสิ้น ชื่อยังอยู่ คู่ความดี ฯ
24 มิถุนายน 2547 23:53 น. - comment id 7253
เฮ้อ ... ได้ยินอย่างนี้ก็ค่อยใจชื้นค่ะ ดีแล้วค่ะ ... ที่พี่เมกเอาชนะความรู้สึกนานานได้ และแยกแยะความรู้สึกได้เมื่อต้องอยู่ในโลกที่ต้องดิ้นรนเช่นนี้ คิดถึงพี่ค่ะ
27 มิถุนายน 2547 21:26 น. - comment id 7276
ให้กำลังใจด้วยอีกคนค่ะ ชีวิตยังมีหวัง! จากคนหัวอกเดียวกัน Y_Y
24 พฤศจิกายน 2548 08:32 น. - comment id 12738
................ ขอพลังจงอยู่กับคุณค่ะ...