ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง เราใช้จ่ายมากขึ้นแต่ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น เรามีบ้านใหญ่ขึ้นแต่ครอบครัวกลับเล็กลง เรามีความรู้มากขึ้นแต่ความเที่ยงธรรมด้อยลง เรามียาใหม่ๆมากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง เราไปถึงโลกพระจันทร์แล้วแต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้วแต่แค่ห้วงในใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง เรามีรายได้สูงขึ้นแต่ศีลธรรมกลับแย่ลง ในวันนี้บ้านที่มีคนหารายได้ถึงสองคนแต่การหย่าร้างกลับมากขึ้น ทุกวันนี้บ้านที่ใหญ่โตสวยๆกลับเป็นบ้านแตกสาแหรกขาด ดังนั้น.....จากนี้ไป อย่าเก็บของดีๆไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ เพราะทุกวันนี้ที่เรามีชีวิตอยู่นี้คือ โอกาสที่พิเศษ แล้ว จงนั่งลงที่ระเบียงบ้านแล้วชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับ ความอยาก จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง และคนที่รักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากไป ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่รอด เอาคำพูดที่ว่า สักวันหนึ่ง ออกไปจากพจนานุกรมเสีย บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาแค่ไหน อย่าพลัดวันประกันพรุ่งที่จะทำอะไรก็ตามที่จะทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่จะสิ้นสุด............. ..... จงใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่า ......
14 มีนาคม 2546 10:44 น. - comment id 5633
..อ่านแล้วรู้สึกดีจังคะ...ขออนุญาต copy ส่งปายให้เพื่อนนะคะ...ขอบคุณคะ...
14 มีนาคม 2546 14:46 น. - comment id 5639
วันหน้าเอามาฝากอีกนะ
21 มีนาคม 2546 07:41 น. - comment id 5711
ดีคะตอนนี้มีความในใจ อยากบอกใครซักคนทำไงดีอะ
21 มีนาคม 2546 17:46 น. - comment id 5719
ขอบคุณนะคะ นานๆเข้ามาที ได้อ่านอะไรดีๆอย่างนี้ก็ดีใจ