7 กันยายน 2547 12:51 น.
บลู
2 ปีแล้วสินะ กับการรอคอยอย่างเลื่อนลอยของฉัน เธอจากไปพร้อมกับคำว่ารักที่ได้ให้ไว้ในวินาทีสุดท้ายของเรา สัญญาของเรา"วันนี้ในอีกหนึ่งปีข้างหน้าเราจะกับมาพบกันใหม่อีกครั้ง " ไม่เลยฉันไม่เคยทดท้อแต่ในวันนี้เวลามันผ่านมา 2 ปีแล้ว ฉันไม่เคยได้เห็นแม้เพียงเงาของเธอ นี่หรือสิ่งตอบแทนของความรัก ฉันกำลังรอคอยอะไรอยู่ คอยที่จะพบกับความเป็นจริงที่ว่า "เธอไม่กลับมาแล้ว" การมาเยือนของใครคนหนึ่ง มันทำให้ฉันได้รับรู้ความจรงที่ว่า เธอไม่อาจจะรักฉันได้และในเวลาเดียวกันฉันก็ได้รู้ว่าฉันเป็นแค่ตัวตลกที่เธอใช้เล่นฆ่าเวลาเท่านั้นเอง ....น้ำตาของความผิดหวังเสียใจไหลรินรดแก้ม ฉันจะตัดใจลืมเธอซะให้ได้ แล้ววันพรุ่งนี้ฉันจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ จะเริ่มต้นชีวิตใหม่เลิกจมอยู่กับอดีตที่ไม่มีตัวตนซักที ลาก่อนบลู....ลมหายใจของความเหงา
6 กรกฎาคม 2547 13:13 น.
บลู
ฉัน......ในวันนี้เหมือนหมดเรี่ยวแรง ความรู้สึกดีๆที่ก่อเกิดขึ้นมันพังทลายลงอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาเพียงแค่ 5 วินาที
เขา......ในวันนี้ก็คงไม่แตกต่างกัน เขาทุกข์ร้อนที่เห็นฉันเงียบงันแทนที่จะสดใสร่าเริงเหมือนเช่นเคย
เธอ......เธอคนนั้นผู้เป็นเจ้าของกระดาษ 3 แผ่นที่ก่อให้เกิดความรู้สึกต่างๆกันได้มากมาย
ฉัน.......รู้สึกผิดที่เข้าไปแทรกกลางระหว่าง "ความรัก" ของเขาและเธอคนนั้น ฉัน.......เพิ่งจะได้รับรู้ถึงความจริงหลังจากที่คิดว่าเขาเองก็ไม่มีใครเช่นเดียวกับฉัน รับรู้ว่าแท้จริงแล้วฝ่ายที่เดียวดายมาตลอดคือฉันเอง
เขา.......บอกว่าเลือกฉัน มันถูกแล้วหรือ? ที่จะปล่อยให้เธอคนนั้นต้องอ้างว้างและถูกทอดทิ้งทั้งๆที่เธอก็ไม่มีความผิดอะไร
เธอ.......จะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนที่รู้ว่าคนรักที่อยู่แสนไกลกำลังลืมเลือนเธอ กำลังทอดทิ้งให้เธอต้องจมอยู่กับความเดียวดาย
ฉัน........อยากบอกกับเธอคนนั้นให้รู้ว่า ใครคนนี้เสียใจแค่ไหนที่ได้ทำร้ายให้เธอเจ็บปวดโดยที่ไม่เคยรับรู้ถึงความผิดของตัวเอง
ฉัน........ณ วินาทีนี้กำลังสารภาพผิด และกำลังร้องขอ "การให้อภัย"จากเธอคนนั้น
เขา........คง รู้สึกเหมือนๆกับฉัน ฉันปรารถนาให้เขารู้สึกเช่นนั้น
ฉัน........ทำถูกแล้วใช่ไหม?
หน้าส่วนตัว
1180
