5 กรกฎาคม 2547 09:48 น.
บลู
บางครั้งฉันก็สับสน
กับใครบางคนตรงหน้า
จะเพียงแค่ชอบหรือมากยิ่งกว่า
ก็ไม่รู้ว่าเป็นเช่นไร
บางครั้งก็อยากจะรัก
แต่บางครั้งก็คิดหนักหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร
ชอบหรือรักอันไหนดีกว่ากัน
เฮ้อ...งง กับใจตัวเองจัง
2 กรกฎาคม 2547 20:29 น.
บลู
คำถามที่เธอมี
และสิ่งที่ฉันรู้ดีว่าเป็นแบบไหน
มองที่ตาสิแล้วเธอจะรู้ใจ
ความรู้สึกที่ให้ก่อเกิดสายใยดีๆ
ไม่จำเป็นต้องเอ่ย
ไม่จำเป็นเลยกับคนๆนี้
ทั้งหมดของใจและความรู้สึกที่ฉันมี
ก็เหมือนกับที่เธอมีด้วยเช่นกัน
คำตอบคือ Lo ไม่ใช่ Un หรือ Li เข้าใจใช่ไหมคนดี
2 กรกฎาคม 2547 20:15 น.
บลู
ระหว่างเธอกับฉัน
มีหนทางแห่งฟากฝันกั้นอยู่
ความรักไม่อาจเกิดได้ฉันรับรู้
เราสองจึงติดอยู่แค่ความผูกพัน
เพื่อนคือหนทางเดียวที่มี
เราต่างรู้ดีในกฏข้อนั้น
ไม่อาจสานต่อได้ในความผูกพัน
คงอาจมีซักวันที่ความรักนั้นจะเป็นจริง
24 มิถุนายน 2547 15:57 น.
บลู
กี่วันที่ผันผ่าน
กี่ความร้าวรานในใจฉัน
กี่เดือนปี-กี่คืน-กี่ร้อยวัน
ที่รอคนสำคัญแทบขาดใจ
กี่ความรักที่เคยพบ
กี่คนที่คบแล้วไปกันไม่ได้
แต่มีหนึ่งคนที่ฉันรักหมดหัวใจ
ก็คือเธอที่ร้างไกลไปจากกัน
24 มิถุนายน 2547 15:51 น.
บลู
กลัวอะไรกับความเหงา
เมื่อมีเธอคนเก่าไม่ไปไหน
เธออยู่ตรงนี้...อยู่ในหัวใจ....
ไม่เคยจากไกลเช่นความเป็นจริง
แม้ที่ข้าง-ข้างไม่มีเธอ
แต่อยู่ในใจเสมอไม่เคยปล่อยทิ้ง
แม้ไม่อาจพบได้ในความเป็นจริง
แต่เธอคือทุกสิ่งที่สำคัญของหัวใจ