19 มกราคม 2553 11:32 น.
บพิตร
@ วิปโยคโศกสะเทือน
คราลั่นเลื่อนแผ่นดินไหว
บ้านเมืองเรืองวิไล
ถล่มยับทับถมกอง
@ น้ำตากับสายเลือด
มิแห้งเหือดหลั่งไหลนอง
โหยหวนเสียงกรีดร้อง
ความรวดร้าวแห่งผู้คน
@ ซากศพเกินจักนับ
ร่างแหลกยับชวนสับสน
ไร้แหล่งพักพิงตน
นอนเกลือกกลิ้งกับซากโทรม
@ โหยหิวก็เติมซ้ำ
เหมือนบาปกรรมเข้าถาโถม
โรคร้ายก็จู่โจม
คร่าชีวิตปลิดวิญญาณ
@ ธรณีใยพิโรธ
หรือขึ้งโกรธมาเนิ่นนาน
ประจักษ์เป็นหลักฐาน
ว่ามนุษย์สุดทานทน
@ ธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งใดเกินเหตุผล
มนุษย์ดั่งธุลีชน
พร้อมสลายในพริบตา...
19 มกราคม 2553 09:00 น.
บพิตร
ค่ำคืนเหงาน้ำค้างพรมกับลมหนาว
มีเพียงดาวไร้เดือนเยือนฟากฟ้า
คืนมืดมิดยังมีแสงแห่งดารา
มิเจิดจ้าเจ้าวาววับกับราตรี
เสียงหรีดหริ่งเรไรในคืนค่ำ
ดั่งลำนำเพลงเศร้าเจ้าเสียดสี
เสียงขับขานดังเหยียบย่ำช้ำฤดี
ดาวหลากสีกระพริบเผยเหมือนเย้ยเรา
เพียงพลิ้วแผ่วลมหนาวที่พราวพร่าง
ช่างอ้างว้างเปลี่ยวใจในคืนเหงา
หากมีเธออยู่ใกล้ได้บรรเทา
ได้คลอเคล้าหนาวหนักจักผ่อนคลาย
มองดวงดาวที่ปลายฟ้าข้าหมองหม่น
ฟ้าเบื้องบนรู้ไหมข้าใจหาย
ฟ้ามีดาวเคล้าคู่อยู่เคียงกาย
ข้าเดียวดายในคืนเหงาเพียงเฝ้ามอง.
15 มกราคม 2553 09:33 น.
บพิตร
"ครู" สร้างคน พ้นห้วง อวิชชา
"ครู" นำทาง สร้างศรัทธา ค่าชีวิต
"ครู" ส่งเสริม คุณธรรม นำดวงจิต
"ครู" อุทิศ ทั้งกายใจ ให้ทุกคน
ครู ใช่เป็น เพียงแต่ แค่เรือจ้าง
ครู ขอเป็น เทียนส่องทาง ทุกแห่งหน
ครู ไม่ท้อ แม้ทุกข์ จะสู้ทน
ครู สุขล้น แสนยินดี ที่เป็น ครู
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1581
