25 ธันวาคม 2551 12:39 น.
บพิตร
@ ชีวิต เริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
อย่ามัวเพ้อนั่งฝันถึงวันเก่า
รอยอดีตที่ผันผ่านเหมือนภาพเงา
ป่วยการเปล่าจะเรียกหาเวลาเดิม
@ หามีใครเลือกเกิดได้ในชาติภพ
แม้เป็นกบอย่าเลือกนายไม่ส่งเสริม
ต้องยืนหยัดด้วยลำแข้งคอยแต่งเติม
จงฮึกเฮิมด้วยศรัทธาค่าแห่งตน
@ จะล้มลุกคลุกคลานสักกี่ครั้ง
อย่าหมดหวังลุกยืนขึ้นอีกหน
ในโลกนี้จะมีใครสักกี่คน
มีสุขล้นได้ทุกอย่างเหมือนดั่งใจ
@ หากท้อแท้เหมือนยอมแพ้ตั้งแต่ต้น
คงมิพ้นล้มครืนยืนไม่ไหว
มิต่อสู้อย่าหวังถึงฝั่งชัย
มิก้าวไปก็อย่าหมายถึงปลายทาง.
24 ธันวาคม 2551 09:05 น.
บพิตร
ในโลกนี้ที่ทุกคนล้วนแปลกหน้า
เดินผ่านไปผ่านมาอยู่คลาคล่ำ
จากแดดเช้าจนสูรย์ดับลับมืดดำ
จากย่ำค่ำจวบรุ่งสางสว่างวัน
เขาเดินย่ำเส้นทางอย่างคุ้นเคย
ปากพูดพร่ำเอื้อนเอ่ยมิเคยหวั่น
หมู่แมกไม้บ้านเรือนคือเพื่อนกัน
สารพันนกหนูอยู่เคียงกาย
แมลงสาบหมาขี้เรื้อนก็เพื่อนรัก
ยามเหนื่อยหนักพบหน้าพาเหนื่อยหาย
เข้าล้อมหน้าล้อมหลังดั่งเพื่อนตาย
มิแหนงหน่ายห่างเหินเพลิดเพลินใจ
หนูซุกซ่อนนอนแอบตามซอกหลืบ
หนอนน้อยคืบคลานเล่นเป็นนิสัย
ทำตัวโก่งส่งยิ้มอิ่มละมัย
ซุกซนไปตามประสาน่าเอ็นดู
หมาจรจัดเพื่อนรักมักหนาวสั่น
ครางเสียงลั่นคันตัวทั้งหัวหู
ยามพบหน้าดีใจใช้หางชู
ส่ายไปมาให้รู้สู่ไมตรี
เขาทักทายฝูงเพื่อนไม่เลือนหลบ
ทุกวันพบเจอหน้าพาสุขี
แต่ผู้คนทั่วไปไม่ใยดี
บอกหมอนี่ คือ "คนบ้า น่าขันจริง
23 ธันวาคม 2551 16:27 น.
บพิตร
@ พระ ... พักตร์เอมอิ่มด้วย.......บารมี
เจ้า...แห่งคุณความดี..................แผ่คุ้ม
ตน....บุญส่งเสริมศรี..................แสนอุ่น ใจนา
หลวง...ใหญ่ใบบุญอุ้ม................เหล่าข้าฯ ศรัทธา
งามพริ้งพักตร์ผุดผ่อง
เหลืองเรืองรองอร่ามหล้า
อาบอิ่มพระเมตตา
รวมศรัทธาสาธุชน
คู่เมืองภูกามยาว
ผ่านร้อนหนาวแดดลมฝน
บารมีบันดาลดล
พาผ่านพ้นซึ่งทุกข์ภัย
ตนหลวงคือหน่วงหนัก
คือพร้อมพรักคือหลักชัย
ลูกหลานล้านนาไทย
ได้ยึดเหนี่ยวได้เกี่ยวพัน
กราบองค์เจ้าตนหลวง
ความโชติช่วงคู่เขตขันธ์
พะเยาเมืองเรืองอนันต์
เป็นมิ่งขวัญนิรันดร์กาล.