30 ตุลาคม 2550 14:59 น.
บพิตร
ช่างฝีมือ ล้านนา สล่าเมือง
คนลือเลื่อง คู่แผ่นดิน ไม่สิ้นสูญ
งานแกะปั้น สานทอ ก่อเพิ่มพูน
ความไพบูลย์ แหล่งศิลป์ ถิ่นล้านนา
จากขอนไม้ เก่าเก่า เอามาแกะ
สองมือแซะ สอดสลัก งามหนักหนา
แต่งเป็นรูป แกะเป็นลาย อวดสายตา
ทรงคุณค่า หัตถกรรม คนร่ำลือ
จากเส้นฝ้าย เส้นไหม ใส่กี่ทอ
ใจจดจ่อ เรียงร้อย ค่อยค่อยถือ
จากดวงใจ ถ่ายทอดลง ตรงสองมือ
สองเท้ายื้อ ปรุงแต่ง สอดแซงลาย
เป็นผ้าฝ้าย ผ้าไหม งามล้ำค่า
ติดตรึงตรา โดดเด่น จากเส้นสาย
งานพื้นบ้าน ท้องถิ่น อาบกลิ่นอาย
บอกความหมาย แห่งคุณค่า ของผ้าไทย
จากดินเหนียว กลางนา นำมาปั้น
ด้วยเชิงชั้น ใช้ฝีมือ เชื่อถือได้
หลากสีสัน รูปร่าง ต่างกันไป
สืบทอดไว้ จากพ่อแม่ แต่ก่อนกาล
งามเครื่องเขิน เครื่องเงิน เกินกล่าวอ้าง
ฝีมือช่าง ถ่ายทอด สอดประสาน
ศิลปะ ชั้นครู ผู้เชี่ยวชาญ
เป็นตำนาน แห่งล้านนา น่าภูมิใจ
จากบงซาง สร้างเป็นพัด ขัดเป็นร่ม
มูกมันกลม เกลากลึง จึงสดใส
กระดาษสา ผลิตผล ปนเส้นใย
จากพงไพร เป็นร่มพัด จัดเรียงราย
สะล้อซึง ตรึงใจ ได้สัมผัส
ตุงสะบัด แกว่งไกว ให้ความหมาย
สาวช่างฟ้อน งดงาม ยามกรีดกราย
ซึงดีดสาย อยู่อ้อยอิ่ง ยิ่งชวนชม
มวลบุปผา ชูช่อ รอภู่ผึ้ง
เสียงอื้ออึง ริมธารใส ไม่ขื่นขม
ดอกไม้เอน พลิ้วไหว ตามสายลม
หมอกพร่างพรม เย็นย่ำ ชื่นฉ่ำทรวง
สล่าเมือง ศิลปิน ถิ่นล้านนา
ทรงคุณค่า เป็นศักดิ์ศรี ที่ใหญ่หลวง
สร้างผลงาน ประดับไว้ ใจทุกดวง
ให้โชติช่วง คู่แผ่นดิน ถิ่นไทยงาม.
"สล่า" เป็นคำเมือง(ล้านนา) หมายถึง ช่างฝีมือ
26 ตุลาคม 2550 15:08 น.
บพิตร
โอ! พระเจ้าองค์ใดใครสร้างโลก
คงเศร้าโศกแสนสลดหมดความหวัง
โลกรุ่มร้อนทุกหย่อมหญ้าพาผุพัง
ความบ้าคลั่งทุกสิ่งอย่างช่างโรมรัน
โอ! พระเจ้าโลกร้อนอ่อนกระหาย
ต้องลัมตายสรรพสิ่งยิ่งกว่าฝัน
ฝุ่นควันคลุ้งคลุมฟ้าเกินฝ่าฟัน
ไหลลดหลั่นคือคลื่นคลั่งหลั่งโลกา
โอ! พระเจ้าหนาวหนักจักเหนือหนาว
หิมะพราวคลุมครอบขอบโลกหนา
ความเหน็บหนาวคราวนี้เกินมีมา
ทั่วท้องฟ้าขุ่นคร่ำดำทะมึน
โอ! พระเจ้าฝนหลั่งดั่งฟ้ารั่ว
ความหวาดกลัวล้มตายไม่แข็งขืน
หมู่แมกไม้สรรพสัตว์เกินหยัดยืน
เสียงครางครืนย่อยยับกับซากโทรม
โอ! พระเจ้ามวลมนุษย์สุดชั่วช้า
ต่างมุ่งหน้าทำลายล้างต่างทับถม
ธรรมชาติล้างผลาญกันครามโครม
หวังโค่นล้มแย่งอำนาจขาดเมตตา
โอ! พระเจ้าฤาโลกจะล่มแล้ว
คงไม่แคล้วสิ้นทางสร้างรักษา
ล้วนมนุษย์สร้างทำกรรมตามมา
จะเรียกหาโลกใหม่จากใครกัน?
26 ตุลาคม 2550 11:02 น.
บพิตร
คืนหนึ่งในคืนหนาว
ฟ้าพรายดาวระยิบยับ
ลำนำเรไรขับ
ชี้ชวนนับดวงดารา
โอบไหล่ให้ไออุ่น
พราวจำรูญเหมยหมอกฟ้า
หอมกรุ่นกลิ่นกายา
แห่งสองเราเคล้าอุ่นไอ
คืนนั้นคืนเหน็บหนาว
น้ำค้างพราวคืนฟ้าใส
สัมผัสแห่งสองใจ
ก็คลายหนาวในคราวคืน
คืนนี้หรือคืนไหน
ใจสองใจมิอาจฝืน
เกี่ยวใจในค่ำคืน
เพียงสองเราที่เข้าใจ.
25 ตุลาคม 2550 12:32 น.
บพิตร
คนชื่นชมเป็นดาราหน้าสวยหล่อ
ผ่านหน้าจอทุกเช้าค่ำนำเสนอ
เป็นตัวเอกตัวร้ายได้พบเจอ
เขาและเธอถูกกำหนดบทละคร
ทั้งน้ำเน่าน้ำดีมีให้เห็น
ล้วนแต่เป็นตามบทกำหนดก่อน
มีเรื่องยาวเรื่องสั้นขั้นเป็นตอน
เอาไว้สอนใจผู้คนบนมายา
เห็นเรื่องราวชีวิตจริงยิ่งกว่าเน่า
มากหลายเท่านักแสดงแข่งตัณหา
แย่งคู่นอนเปลี่ยนคู่หมู่ดารา
ไร้คุณค่าแสนโสมมจมน้ำกาม
หน้าสวยหล่อแต่จิตใจใฝ่ทางต่ำ
ให้คนย่ำหมิ่นศักดิ์ศรีมีแต่หยาม
ไร้สำนึกส่งผลให้ไร้ความงาม
คนประณามทั้งแผ่นดินสิ้นค่าคน
มีละครเน่าหนักหนามาอีกเรื่อง
คือการเมืองเรื่องเลือกตั้งช่างสับสน
นักการเมืองเล่นจำอวดอวดปวงชน
ซื้อขายตนเหมือนสินค้าน่าละอาย
เหมือนดาราเล่นตามบทกำหนดไว้
ความจริงใจคือหน้ากากยากจะหมาย
โผล่หน้าจอบอกรักมั่นจนวันตาย
กลับออกลายว่าล้อเล่นเช่นละคร.
11 ตุลาคม 2550 13:01 น.
บพิตร
@ อริยะยิ่งใหญ่แท้...........ปัญญา
จิตเปี่ยมมากเมตตา............ผ่องแผ้ว
คำสอนสั่งองค์สัมมา.............สานต่อ
หลวงพ่อคือดวงแก้ว............ก่อเกื้อดวงมานย์
@ ขานบอกคนทั่วหล้า........เสียงธรรม
ไกลห่างกิเลสกรรม..............ขุ่นข้อง
ความดีหมั่นเพียรนำ............มาสู่
รักใคร่ดุจพี่น้อง...................ร่วมท้องมารดา
@ อำลาละล่วงแล้ว..............สังขาร
เกินอยู่คู่กัปกาล...................เที่ยงแท้
วัฏฏะแห่งสังสาร...................เวียนว่าย
เกิดแก่เจ็บเกินแก้..............สุดท้ายวายวาง
@ ทางธรรมยังเจิดจ้า..........พริ้งพราย
หลวงพ่อจากเพียงกาย...........สู่ฟ้า
หลักธรรมไม่ห่างหาย.............คงอยู่
สาดส่องให้โลกหล้า................หมดร้อนผ่อนคลาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1176
