23 มกราคม 2549 12:56 น.
บพิตร
@ความหวังเคยเรืองรอง
มวลพี่น้องผองเผ่าไทย
ยินยอมพร้อมดวงใจ
ที่มอบให้ด้วยยินดี
@อำนาจแห่งปวงชน
ทุกผู้คนประดามี
เขตคามสยามบุรี
คือศักดิ์ศรีแห่งตัวตน
@ในนามเป็นผู้แทน
ช่วยวางแผนอันแยบยล
แก้ไขความยากจน
ให้หลุดพ้นปวงประชา
@บริหารงานบ้านเมือง
ให้รุ่งเรืองเฟื่องฟูค่า
ชาติศาสน์กษัตรา
คือหลักชัยให้ร่มเย็น
@สันติสุขให้เสริมสร้าง
หนีไกลห่างความทุกข์เข็ญ
ทั่วถิ่นสิ้นลำเค็ญ
เป็นความหวังที่ตั้งใจ
@ความจริง ณ วันนี้
ดวงฤดีหม่นหมองไหม้
อำนาจที่มอบไป
สร้างสิ่งใดให้มวลชน
@แก่งแย่งแบ่งหน้าที่
เสียงโจมตีดังสับสน
กลุ่มก๊วนชวนวกวน
ดังอึงอลทั่วสภา
@ลืมแล้วเขาคือใคร
เคยกราบไหว้ขอเสียงมา
ยังอยู่ตามไร่นา
กลางเขาป่าก้มหน้าคอย
@ความหวังดูเลือนราง
เหมือนหมอกจางช่างเหงาหงอย
เมฆฝนเบื้องบนลอย
ไม่เป็นน้ำเย็นฉ่ำทรวง
@เผื่อแผ่แต่พวกพ้อง
ญาติพี่น้องได้ผลพวง
เอมอิ่มยิ้มโชติช่วง
คือมวลหมู่ผู้ใกล้เคียง
@ผู้แทนแสนยิ่งใหญ่
แต่สิ้นไร้ซึ่งปากเสียง
ทำได้ก็แค่เพียง
เงี่ยหูฟังคำสั่งการ
@อำนาจที่มอบให้
ทำเพื่อใครช่วยไขขาน
จะจำเป็นตำนาน
สอนลูกหลานเป็นบทเรียน
@ประชาธิปไตย
แบบไทยไทยจงอ่านเขียน
ปากใจให้วกเวียน
แปรเปลี่ยนได้ด้วยคำลวง
@สิ้นหวังช่างอนาถ
ขออำนาจที่แสนหวง
คืนมาข้าฯทั้งปวง
ตามสิทธิที่ชอบธรรม.
4 มกราคม 2549 12:01 น.
บพิตร
@ก่อนแดดเช้าสาดส่องท้องฟ้าใส
ก้าวย่ำไปด้วยสำรวมร่วมสืบสาน
บิณฑบาตแผ่กุศลบนทางทาน
เพื่อโปรดปราณพุทธชนบนทางธรรม
@มือประคองอุ้มบาตรมิหวาดหวั่น
ด้วยยึดมั่นพุทธองค์ทรงคุณล้ำ
โปรดสัตว์โลกพาคนพ้นบ่วงกรรม
ช่วยชี้นำแนวทางสร้างผลบุญ
@ขันติธรรมนำใจให้กล้าแกร่ง
ความเข้มแข็งนำทางสร้างไออุ่น
ความเมตตาน้อมนำช่วยค้ำจุน
แผ่กลิ่นกรุ่นรสพระธรรมใช้นำทาง
@ความมืดมนครอบงำนำดวงจิต
วิปริตผิดมนุษย์สุดเอ่ยอ้าง
มีดคมกริบวาววับถูกจับวาง
ซุ่มข้างทางดุจสัตว์ร้ายหมายฆ่าฟัน
@ก่อนแดดเช้าสาดส่องท้องฟ้าหม่น
เสียงผู้คนกรีดร้องสยองขวัญ
เลือดแดงชุ่มจีวรก่อนตะวัน
คอถูกบั่นด้วยมีดคมล้มทั้งยืน
@แสงแดดเช้าสาดส่องนองเลือดไหล
ณ แดนใต้ไทยถิ่นแผ่นดินผืน
ท้องฟ้าผ่องพลันมืดดำดุจค่ำคืน
เสียงสะอื้นอนิจจาฆ่าทำไม?