11 มีนาคม 2553 10:24 น.

ณ ดินแดนพุทธภูมิ

บพิตร

เยือนอินเดีย เนปาล สานทางธรรม
แสนลึกล้ำวิถีชนคนหลากหลาย
ศาสนา ลัทธิ มีมากมาย
สืบเชื้อสายแบ่งวรรณะประชาชน

ใช้ชีวิตเหมือนทุกข์ยากลำบากนัก
แต่มีหลักศรัทธามาท่องบ่น
ต่างยึดมั่นหลักธรรมนำพาตน
ทุกแห่งหนมีน้ำใจให้แก่กัน

ณ ดินแดนพุทธภูมิชุ่มดวงจิต
เหมือนนิมิตสู่ภวังค์ในฝั่งฝัน
พุทธกาลล่วงมากว่าสองพัน
พระจอมธรรม์พุทธองค์ทรงย่างกราย

ที่ประสูติ ตรัสรู้ แสดงธรรม
จึ่งน้อมนำพุทธชนคนทั้งหลาย
แสวงบุญอุ่นยิ่งทั้งหญิงชาย
มิขาดสายหลายเชื้อชาตินิราศเยือน

ที่พระองค์ทรงดับขันธปรินิพพาน
ชั่วกัปกาลแม้นเวลาจะคลาเคลื่อน
ให้ระลึกสัจจธรรมคอยย้ำเตือน
อย่าลืมเลือนหลักธรรมองค์สัมมา.

อินเดีย
๒/๓/๕๓
๑๑.๒๓ น.

1741

love

comment

15 กุมภาพันธ์ 2553 15:48 น.

ขออำลา...สู่ร่มกาสาวพัสตร์

บพิตร

ขออำลาพี่น้องผองมวลมิตร
ด้วยดวงจิตแน่วแน่แผ่กุศล
สู่เส้นทางพุทธภูมิชุ่มกมล
บำเพ็ญตนบนทางธรรมองค์สัมมา

เฉลิมพระเกียรติพ่อหลวงแห่งปวงราษฎร์
วโรกาสแปดสิบสองครองพรรษา
อุปสมบทแดนพิสุทธิ์พุทธคยา
พร้อมยาตราจาริกปลีกนิวรณ์

ณ ดินแดนสังเวชนียสถาน
พุทธกาลบริสุทธิ์อนุสสรณ์
ที่ประสูติ ตรัสรู้คู่นคร
พร้อมขอพรที่พระองค์ทรงเทศน์ธรรม

กุสินารา ทรงดับขันธปรินิพพาน
ปลงสังขารพุทธองค์ทรงคุณล้ำ
เหมือนมีบุญได้ตามรอยคอยน้อมนำ
ความทรงจำจะสถิตนิจนิรันดร์

ด้วยตั้งใจสู่ร่มกาสาวพัสตร์
ปฏิบัติวัตรธรรมนำรูปขันธ์
ทำความดีถวายองค์พระทรงธรรม์
จิตมุ่งมั่นเพื่อพ่อหลวงแห่งปวงชน,

1680

love

comment

3 กุมภาพันธ์ 2553 09:14 น.

หอมกลิ่นน้ำใจ

บพิตร

ณ ท่ามกลางวิปโยคโศกสลด
ความรันทดผู้คนบนโลกร้อน
แผ่นดินไหวคร่าชีวิตจิตร้าวรอน
ความเหนื่อยอ่อนหิวโหยโรยราแรง

กี่ซากศพถมทับกับผุพัง
พิโรธคลั่งธรณีที่ผาดแผลง
โลกเลื่อนลั่นแผดก้องนองเลือดแดง
วิถีแห่งธรรมชาติสุดคาดเดา

เสียงร่ำไห้คร่ำครวญชวนสังเวช
เหลือเพียงเศษซากพังดังขุนเขา
ชาวเฮติดั่งปีศาจผงาดเงา
เหยียบย่างเข้าย่อยยับกับซากโทรม

คราบน้ำตาเห็นไกลไปทั่วโลก
ภาพความโศกขาดแคลนแสนขื่นขม
นานาชาติประสานใจคลายเศร้าตรม
ร่วมระดมช่วยเหลือเอื้ออาทร

กลิ่นน้ำใจมวลมนุษย์ฉุดความหวัง
เป็นพลังต่อสู้ผู้เหนื่อยอ่อน
ลบรอยโศกรอยเศร้าเหงาอาวรณ์
ภาพสะท้อนมิตรไมตรีมีต่อกัน

มวลมนุษย์สุดท้ายที่หมายมุ่ง
คือผดุงสามัคคีที่หมายมั่น
ความเกื้อกูลคือเส้นทางสร้างสัมพันธ์
คือสวรรค์ที่งดงามตามผืนดิน.

1543

love

comment

19 มกราคม 2553 11:32 น.

ธรรมชาติ..ยิ่งใหญ่เสมอ

บพิตร

@ วิปโยคโศกสะเทือน
คราลั่นเลื่อนแผ่นดินไหว
บ้านเมืองเรืองวิไล
ถล่มยับทับถมกอง

@ น้ำตากับสายเลือด
มิแห้งเหือดหลั่งไหลนอง
โหยหวนเสียงกรีดร้อง
ความรวดร้าวแห่งผู้คน

@ ซากศพเกินจักนับ
ร่างแหลกยับชวนสับสน
ไร้แหล่งพักพิงตน
นอนเกลือกกลิ้งกับซากโทรม

@ โหยหิวก็เติมซ้ำ
เหมือนบาปกรรมเข้าถาโถม
โรคร้ายก็จู่โจม
คร่าชีวิตปลิดวิญญาณ

@ ธรณีใยพิโรธ
หรือขึ้งโกรธมาเนิ่นนาน
ประจักษ์เป็นหลักฐาน
ว่ามนุษย์สุดทานทน

@ ธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งใดเกินเหตุผล
มนุษย์ดั่งธุลีชน
พร้อมสลายในพริบตา...

1590

love

comment

19 มกราคม 2553 09:00 น.