16 มกราคม 2550 13:38 น.
บพิตร
@ โอ้คุณครูในมือถือเพียงชอล์ก
ปากพร่ำบอกสอนสั่งอย่าฉาดฉาน
สอนศิษย์ให้ได้มีวิชาการ
มุ่งทำงานเป็นครูผู้อารี
@ มัจจุราชยืนมองจ้องเขม็ง
ยกปืนเล็งตรงร่างอย่างภูตผี
กระหายเลือดอสูรร้ายไม่ใยดี
ครูผู้มีแต่ให้ไร้มลทิน
@ เสียงปืนร้ายแผดร้องก้องสนั่น
ร่างครูพลันล้มกองต้องด่าวดิ้น
เลือดสีแดงไหลนองกองกลางดิน
ตายเฝ้าถิ่นแดนใต้ถิ่นไทยงาม
@ ครูคือครูผู้ให้ใช่นักรบ
กลายเป็นศพฝังดินถิ่นสยาม
เด็กร่ำไห้เสียงก้องร้องประณาม
คนเลวทรามชั่วช้าน่าละอาย
@ ครูทำผิดสิ่งใดใคร่รู้นัก
ที่ประจักษ์คือนำทางสร้างความหมาย
ให้ความรู้สอนสั่งทั้งหญิงชาย
เหล่าผีร้ายมาฆ่าครูหนูทำไม?
@ เห็นแท่งชอล์กกับกระดานที่ว่างเปล่า
ฝุ่นชอล์กขาวบางพร่าน้ำตาไหล
หยิบแท่งชอล์กเขียนฝากจากหัวใจ
ขอได้ไหม? ขอครูหนูคืนมา
16 มกราคม 2550 11:11 น.
บพิตร
@ ยามเจ้าเกิดมือเจ้ากำร่ำร้องจ้า
ไร้เสื้อผ้าพันกายไร้สิ่งของ
มีนัยยะความหมายให้ตรึกตรอง
ชวนให้มองพินิจคิดทบทวน
@ เจ้ากำมือหมายว่าข้าจะเอา
ทั้งเรือนเหย้าเงินทองต้องสงวน
อีกสรรเสริญลาภยศทั้งหมดมวล
ทุกสิ่งล้วนอยากได้ใคร่อยากมี
@ เจ้าร้องไห้อ้าปากมากความหมาย
จะโวยวายเรียกร้องก้องทุกที่
จะเยินยอเหยียดหยามยามชั่วดี
จะเสียดสีสาปแช่งแก่งแย่งกัน
@ ยามเจ้าตายวายชีวาจากหล้าโลก
มือเคยโบกเคยกำแน่นอย่างแม่นมั่น
ก็เหยียดยื่นให้รดน้ำพร่ำรำพัน
น้ำหมดขันไม่เหลือค้างกลางฝ่ามือ
@ ปากเคยพล่ามพูดจาอ้าไม่ออก
ไร้เสียงบอกราวว่าไม่กล้าหือ
ไม่โต้แย้งโต้เถียงเสียงร่ำลือ
ดังไขสือไม่ยลยินสิ้นห่วงใย
@ เจ้าเกิดมาเพื่อจะเอาเท่านั้นหรือ
จงยื่นมือเผื่อแผ่ช่วยแก้ไข
ปากเอื้อนเอ่ย สร้างสรรค์ปันน้ำใจ
เมื่อตักษัยไปตัวเปล่าเหมือนเจ้ามา.
1 ธันวาคม 2549 13:12 น.
บพิตร
@วโรกาสมหามิ่งมงคล
เฉลิมชนม์พระภูมีศรีสยาม
บารมีพระเกริกก้องแซ่ซ้องนาม
ทั่วเขตคามร่มเย็นเป็นหลักชัย
@รอยพระบาทก้าวย่างสร้างความสุข
พระทรงปลุกปลอบขวัญอันยิ่งใหญ่
ทุกหย่อมหญ้า อบอุ่นจำรูญใจ
ด้วยอาศัยพระเมตตามาคุ้มครอง
@สายพระเนตรพ่อหลวงห่วงทวยราษฎร์
พระจอมปราชญ์ทรงห่วงใยไทยทั้งผอง
แนวดำริประทานให้ไทยเรืองรอง
แผ่นดินทองแผ่นดินธรรมทรงนำพา
@ทรงปัดเป่าทุกข์ภัยให้ดับสูญ
ความอาดูรเหือดหายคลายปัญหา
ทั้งไกลใกล้ไพรพงทรงยาตรา
พระบุญญาแผ่คุ้มทุกกลุ่มชน
@ทรงแนะทางพอเพียงการเลี้ยงชีพ
ดุจประทีปส่องไทยไม่ขัดสน
ให้พอกินพออยู่ทุกผู้คน
ดำรงตนสายกลางสร้างชีวัน
@เฉลิมชนม์มหาราชพระบาทไท้
ขอทรงชัยมีสุขเกษมสันต์
พระชนม์ชีพยืนนานกาลนิรันดร์
เป็นมิ่งขวัญปวงข้าฯชั่วฟ้าดิน.
1 ธันวาคม 2549 11:46 น.
บพิตร
@น้ำค้างพราวมาเยือนเตือนรวงข้าว
สายลมหนาวส่งข่าวรวงข้าวเขียว
อีกไม่นานรวงข้าวพบคมเคียว
จะจมเขี้ยวตัดข้าวมาขึ้นลาน
@น้ำค้างพราวขาวโพลนบนดอยสูง
ไม้ยางยูงโยกไกวไหวสะท้าน
ไอหมอกขาวลอยล่องเหนือท้องธาร
กลางข่วงบ้านมีกองไฟให้อุ่นทรวง
@ข้าวคอยเคียวไม่นานคงพานพบ
หนาวกายหลบรอบกองไฟคลายหนาวหน่วง
ยามหนาวใจคอยเฝ้าเจ้าพุ่มพวง
จนเลยล่วงพ้นหนาวก็เปล่าดาย
@จะหนาวนี้หนาวไหนก็เหน็บหนาว
น้ำค้างพราวหนาวใจไม่เหือดหาย
รอไออุ่นจากนวลนางสร่างหนาวคลาย
แม้ชีพวายเพราะลมหนาวจะเฝ้ารอ
30 พฤษภาคม 2549 15:05 น.
บพิตร
@ กี่ศพที่สาบสูญ
กี่ซากซุกกับกองทราย
กี่หลังพังทลาย
กี่แสนล้านทะเลซุง
@ มัจจุราชประกาศก้อง
ระเริงร้องกลางดอยสูง
ย่อยยับไม้ยางยูง
เกินหยุดยั้งทะยานโยน
@ น้ำป่าดั่งบ้าคลั่ง
กระแทกหลั่งหลังห่าฝน
ขุ่นคร่ำทะเลโคลน
ก็โถมทับดับชีวา
@ ซุงทรามประณามใคร?
ท่อนน้อยใหญ่ใยลับตา
ม่านหมอกหรือมนตรา
จึงบดบังให้มืดมน.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1457
