22 มกราคม 2552 16:07 น.
บพิตร
เมืองงดงาม เชียงคำ แดนธรรมะ
กราบองค์พระนั่งดินถิ่นไทลื้อ
ลายน้ำไหลล้ำค่าผ้าทอมือ
หัตถกรรมเลื่องชื่อล่ำลือไกล
เย็นสายน้ำตกริน น้ำมิน คะแนง
รวมเป็นแอ่งลงสู่อ่างร่วมทางไหล
เลี้ยงผืนป่าชุ่มแผ่นดินถิ่นพงไพร
มวลแมกไม้เขียวอุดมสมบูรณ์ชล
แม่น้ำยวน น้ำอิง ไม่นิ่งหยุด
ยังรี่รุดไหลลานผ่านร้อนฝน
แม่น้ำแวน สวยใสไหลเวียนวน
หล่อเลี้ยงชนเชียงคำชุ่มฉ่ำใจ
ชาวไทลื้องดงามตามวิถี
ประเพณี จารีต ลิขิตไว้
ช่วยสืบสานถักทอก่อสายใย
ดั่งหลักชัยกลุ่มชนบนครรลอง
สาวงามแท้ไทลื้อที่เชียงคำ
ช่างคมขำนุ่งซิ่นลายไม่หม่นหมอง
สวมเสื้อปั๊ด โพกผ้าขาวพราวละออง
ผิวนวลผ่องยิ้มหวานซ่านซึ้งทรวง
แอ่วเชียงคำงามยิ่งทุกสิ่งสรรพ์
งามพืชพรรณ งามชาวพุทธ ดุจแดนสรวง
งามผู้คนวัฒนธรรมนำแดดวง
งามโชติช่วงสมชื่อคือ เชียงคำ
7 มกราคม 2552 14:59 น.
บพิตร
ถึงผู้ใหญ่ใจดีในวันเด็ก
หนูยังเล็กอ่อนด้อยไร้เดียงสา
ขอขอบคุณผู้ใหญ่ที่เมตตา
เห็นคุณค่าเด็กไทยในแผ่นดิน
ขอของขวัญพวกหนูเถิดผู้ใหญ่
จากดวงใจดวงน้อยคอยถวิล
เอาคำขวัญที่มอบไว้ให้ยลยิน
จำได้สิ้นทุกถ้อยคำจำขึ้นใจ
ฉลาดคิด จิตบริสุทธิ์ จุดประกายฝัน
อีก ผูกพันรักสามัคคี ที่มอบให้
เป็นคำขวัญวันเด็กในแดนไทย
มุ่งหวังให้เด็กน้อยคอยตรึกตรอง
เอาคำขวัญที่ท่านให้ในวันนี้
ไปบอกชี้ผู้ใหญ่ไทยทั้งผอง
ปฏิบัติให้เห็นเป็นครรลอง
เป็นแสงส่องนำทางสร้างบ้านเมือง
ขอแค่นี้ได้ไหมผู้ใหญ่จ๋า?
จงนำพาชาติไทยให้ฟูเฟื่อง
นำคำขวัญที่ให้ไปประเทือง
เลิกขุ่นเคืองเป็นแบบอย่างสร้างเด็กไทย.
6 มกราคม 2552 15:15 น.
บพิตร
@ ดอกคำใต้ส่ายล้อ........... ลมหนาว
คืนค่ำน้ำค้างพราว............... แผ่นฟ้า
เหลืองเรืองผ่องดุจดาว......... โชยกลิ่น หอมนา
ปานหนึ่งนวลน้องหล้า...........เอ่ยเอื้อนความนัย
@ แดนดินถิ่นคนงาม
เลื่องลือนาม ดอกคำใต้
ผู้คนมากน้ำใจ
ความหลากหลายวัฒนธรรม
@ ชมทุ่งทานตะวัน
ชมพืชพรรณสวนบ้านถ้ำ
ชมงานหัตถกรรม
สิ่งสูงล้ำพระธาตุงาม
@ ปีนเขาไต่หน้าผา
ชื่อเทวดาน่าเกรงขาม
ห้วยชมพูคู่ฟ้าคราม
สวยสายน้ำเกินคำชม
@ หอมกลิ่นดอกคำใต้
เหลืองนวลใยชวนดอมดม
ซุกซ่อนหนามแหลมคม
อาจต้องตรมเพราะกลิ่นนาง.
25 ธันวาคม 2551 12:39 น.
บพิตร
@ ชีวิต เริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
อย่ามัวเพ้อนั่งฝันถึงวันเก่า
รอยอดีตที่ผันผ่านเหมือนภาพเงา
ป่วยการเปล่าจะเรียกหาเวลาเดิม
@ หามีใครเลือกเกิดได้ในชาติภพ
แม้เป็นกบอย่าเลือกนายไม่ส่งเสริม
ต้องยืนหยัดด้วยลำแข้งคอยแต่งเติม
จงฮึกเฮิมด้วยศรัทธาค่าแห่งตน
@ จะล้มลุกคลุกคลานสักกี่ครั้ง
อย่าหมดหวังลุกยืนขึ้นอีกหน
ในโลกนี้จะมีใครสักกี่คน
มีสุขล้นได้ทุกอย่างเหมือนดั่งใจ
@ หากท้อแท้เหมือนยอมแพ้ตั้งแต่ต้น
คงมิพ้นล้มครืนยืนไม่ไหว
มิต่อสู้อย่าหวังถึงฝั่งชัย
มิก้าวไปก็อย่าหมายถึงปลายทาง.
24 ธันวาคม 2551 09:05 น.
บพิตร
ในโลกนี้ที่ทุกคนล้วนแปลกหน้า
เดินผ่านไปผ่านมาอยู่คลาคล่ำ
จากแดดเช้าจนสูรย์ดับลับมืดดำ
จากย่ำค่ำจวบรุ่งสางสว่างวัน
เขาเดินย่ำเส้นทางอย่างคุ้นเคย
ปากพูดพร่ำเอื้อนเอ่ยมิเคยหวั่น
หมู่แมกไม้บ้านเรือนคือเพื่อนกัน
สารพันนกหนูอยู่เคียงกาย
แมลงสาบหมาขี้เรื้อนก็เพื่อนรัก
ยามเหนื่อยหนักพบหน้าพาเหนื่อยหาย
เข้าล้อมหน้าล้อมหลังดั่งเพื่อนตาย
มิแหนงหน่ายห่างเหินเพลิดเพลินใจ
หนูซุกซ่อนนอนแอบตามซอกหลืบ
หนอนน้อยคืบคลานเล่นเป็นนิสัย
ทำตัวโก่งส่งยิ้มอิ่มละมัย
ซุกซนไปตามประสาน่าเอ็นดู
หมาจรจัดเพื่อนรักมักหนาวสั่น
ครางเสียงลั่นคันตัวทั้งหัวหู
ยามพบหน้าดีใจใช้หางชู
ส่ายไปมาให้รู้สู่ไมตรี
เขาทักทายฝูงเพื่อนไม่เลือนหลบ
ทุกวันพบเจอหน้าพาสุขี
แต่ผู้คนทั่วไปไม่ใยดี
บอกหมอนี่ คือ "คนบ้า น่าขันจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1960
