26 มีนาคม 2552 15:33 น.
บพิตร
เจ้าป่าผู้เจ็บหนัก
ถูกชนักปักเจียนตาย
ซมซานตะเกียกกาย
หาแหล่งหลบซบซ่อนบัง
ศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ
ยังเกิดก่อรอความหวัง
หยเจ็บจะยืนยัง
เป็นเจ้าป่าสักคราคืน
ซ่อนกายในพงลึก
ยังผนึกรวมแรงฝืน
คำรามเสียงครางครืน
ให้ก้องป่าว่ามีแรง
น้อยใหญ่ให้หวาดหวั่น
ด้วยเสียงนั้นเคยสำแดง
เจ้าป่าผู้กล้าแกร่ง
ไม่เห็นตัวก็กลัวเกรง
พรานไพรให้กระหยิ่ม
นั่งอมยิ้มใจครื้นเครง
เจ็บหนักยังอวดเก่ง
จึงเร็วเร่งตามเสียงไป
เจ้าป่าถึงจุดจบ
ต้องสยบมือพรานไพร
ด้วยเสียงผู้เกรียงไกร
หลงอำนาจขาดไตร่ตรอง.
25 มีนาคม 2552 08:00 น.
บพิตร
กลับมาเยี่ยมเยือนถิ่นดินราบสูง
ยังคละคลุ้งฝุ่นผงเป็นดงแล้ง
ยังระริกเพลิงแดดคงแผดแรง
ยังเหือดแห้งเหี่ยวเฉาทุกราวไพร
หญ้ายังกรอบกอดดินอย่างสิ้นหวัง
นกน้อยยังเกาะกิ่งแห้งหมดแรงไหว
ลมร้อนโบกระรอกร้อนระรานไกว
ร้อนพาร้อนหมดหวังได้ซึ่งไอเย็น
จะร้อนดินร้อนแดดที่แผดเผา
ที่คลุกเคล้าตอกย้ำความทุกข์เข็ญ
ถิ่นกันดารคนหาญกล้าฝ่าลำเค็ญ
ไม่หลบเร้นหลีกถิ่นดินเกิดกาย
พ่อแม่ญาติลงหลักปักถิ่นฐาน
นานแสนนานเนิ่นนักที่ปักหมาย
กี่ผู้คนเกิดแก่จนเจ็บตาย
กลางผืนทรายกลบหน้าอย่างท้าทน
คราวจากบ้านครั้งนั้นเมื่อวันก่อน
คำพ่อสอนฝังใจไม่สับสน
เกิดที่ไหนอย่าทะนงหลงลืมตน
ค่าของคนคือตอบแทนคุณแผ่นดิน
ที่ราบสูงแล้งร้อนห่อนสะทก
ดั่งกระจกสะท้อนเงาเคล้าไอกลิ่น
ความร่มเย็นอบอุ่นกรุ่นจิตจินต์
มิเคยสิ้นไอรักจากผืนทราย.
12 มีนาคม 2552 15:44 น.
บพิตร
ฮีตเก่าฮอยหลังครั้งอดีต
เป็นจารีตประเพณีที่สืบสาน
บรรพชนศึกษามาเนิ่นนาน
ถึงลูกหลานสานทอต่อสายใย
งานฝีมือ งานช่าง ทั้งงานศิลป์
คู่แผ่นดินล้านนาค่ายิ่งใหญ่
หัตถกรรมสร้างชื่อเลื่องลือไกล
สร้างสรรค์ไว้ภูมิปัญญาค่าแห่งตน
งานแต่งแต้มก่อปั้นวรรณกรรม
ช่างฟ้อนรำขับขานผ่านฝึกฝน
ศิลป์ส่องทางเอกลักษณ์ประจักษ์กมล
ผลิตผลแห่งความคิดจิตวิญญาณ
จากพ่อครูแม่ครูสู่รุ่นหลัง
จากพลังขุมปัญญามหาศาล
จากสองมือถักทอก่อผลงาน
สู่ลูกหลานมรดกตกทอดมา
อนุชนสืบสานผ่านดวงจิต
คือชีวิตความภูมิใจในคุณค่า
สิ่งเก่าเก่าเล่าขานผ่านเวลา
คือศรัทธาคือศักดิ์ศรีวิถีชน
ความงดงามพื้นบ้านผ่านฮีตฮอย
ที่ถักร้อยความสุขทุกแห่งหน
งามงานศิลป์งานช่างดั่งมีมนต์
นำผู้คนสู่สัมพันธ์มั่นไมตรี.
5 มีนาคม 2552 11:33 น.
บพิตร
....นิราศปารีส-โรม....
(๑)
ขอบันทึกเล่าความตามที่เห็น
เก็บไว้เป็นความทรงจำอันล้ำค่า
เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตติดตรึงตรา
ราวกับว่าภาพเคยฝันพลันเป็นจริง
เมืองยุโรปเคยเห็นได้ในแผนที่
เรื่องราวมีได้ศึกษามาบางสิ่ง
จากหนังสือตำรามาอ้างอิง
ดูภาพนิ่งบนกระดาษวาดฝันไป
ดูทีวีเห็นบ้านเมืองเขาเรืองรุ่ง
กว่าเมืองกรุงเรานักหนาพาสงสัย
เป็นภาพจริงหรือภาพหลอกยอกย้อนใจ
ความยิ่งใหญ่จริงหรือเล่นเป็นสงกา
คนเคยไปบอกกล่าวเล่าให้คิด
ในชีวิตสักครั้งหนึ่งพึงเสาะหา
มีโอกาสไปดูเองเพ่งด้วยตา
ให้รู้ว่าเป็นจริงแค่ไหนในน้ำคำ
(นิราศปารีส-โรม ฉบับเต็มอยู่ในเรื่องสั้นครับ
จะทะยอยลงให้จบครับ)
3 มีนาคม 2552 14:44 น.
บพิตร
เดินทางไปใกล้ไกลในโลกกว้าง
บนเส้นทางชีวิตลิขิตไว้
ผ่านท้องทุ่งขุนเขาลำเนาไพร
ท้องทะเลกว้างใหญ่สุดสายตา
ทุกแห่งหนบนทางที่ย่างก้าว
อาทิตย์เช้าจวบพลบหลบเหลี่ยมผา
แม้เมฆหมอกพรายพราวหนาวกายา
หรือคราวฟ้าครืนครางกลางฝนพรำ
ทะเลคลั่งถาโถมประโคมหาด
สายฟ้าฟาดเปรี้ยงปร้างกลางคืนค่ำ
คลื่นลมแรงกรรโชกมาฟ้ามืดดำ
พัดกระหน่ำมิขาดสายคล้ายโกรธา
การเดินทางเช่นไรไม่เคยหวั่น
เรามีกันก้าวเดินเพลินหนักหนา
แม้สายฝนลมหนาวพร่างพราวมา
เพียงสบตาก็อบอุ่นกรุ่นในทรวง
ฟ้าครวญครางกลางคลื่นลมไม่ตรมจิต
เพียงแนบชิดสองเราเฝ้าห่วงหวง
ฟ้ามืดมิดใจสว่างกระจ่างดวง
เวลาล่วงผ่านไปไร้กังวล
ทุกเส้นทางใกล้ไกลไร้ขอบเขต
แสนพิเศษเปี่ยมสุขทุกแห่งหน
ทุกสิ่งอย่างสดใสในกมล
เพียงมีคนรู้ใจในเส้นทาง.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1172
