คนมีรัก

บนข.

คนมีรัก มักมีคน มารนรัก

เหมือนเหยียบตม ในปลัก รักติดหล่ม

มิเปื้อนโคลน ก็เหมือนโดน ขี้โคลนตม

ให้จ่อมจม หล่มรัก เมื่อแรกเจอ
เหมือนบุปผา หน้าแล้ง ที่แห้งผาก
พอฝนฝาก เร่งรีบ กลีบเผยอ
ก็เบ่งบาน รับฝน ที่ปรนเปรอ
งามเสมอ กิ่งก้าน ประสานใบ


แม้นแรกรัก มักแปลก ที่แรกพบ
แต่ใจย่อม สยบ สยิวได้
กอดสายลม ลมหวน ปั่นป่วนใจ
เอมอิ่มใน กระมล คนมีรัก

ถึงไฟแดด แผดกล้า มาแผดแสง
ก็ยังไม่ ร้อนแรง เปล่งแสงหลัก
เท่าไฟร้อน ตอนที่ คนมีรัก
มันร้อนหนัก เหนี่ยวหน่วง ในดวงใจ


เมื่อไฟรัก แผดอก นรกเผา
ยิ่งร้อนเร่า เร่าร้อนยิ่ง กว่าสิ่งไหน
หากเธอนั้น ขันอาสา มาดับไฟ
โปรยน้ำใจ ดับร้อน บรรทรเทา


ขอแค่รัก รักแค่ขอ มาต่อรัก
เหมือนเช่นฉัน ตระหนัก ว่ารักเขา
แม้จะอยู่ สุดหล้า ฟ้าสีเทา
ก็จะเฝ้า ฟูมฟัก ว่ารักกัน
คนมีรัก มักมีคน มารนรัก
เหมือนเหยียบตม ในปลัก มักถลัน
ลื้นล้มแล้ว เลอะเทอะ เลอะโคลนพลัน
แต่ใจฉัน เมื่อพบ สยบยอม

ให้รักอาบ ซาบซ่า เป็นยาพิษ
มาปลงปลิด ชีพนี้ ก็พลีพร้อม
รักไม่ชื่น ขื่นขม และตรมตรอม

แต่ฉันยอม พร้อมใจ...รักใครนั้น..!!!