24 พฤษภาคม 2551 15:14 น.
บนข.
เมื่อโลกหมุนวุ่นวายมาทายทัก
ยากจะผลักโลกหนีไปที่ไหน
จักรวาลแสนแคบสุดแอบใจ
จะหลบไปที่ไหนอย่างไรกัน
คิดจะไปสุดภพและหลบกาย
ให้จางหายกับกาลที่ผ่านผัน
ฝากวิญญาณวุ่นวายไว้ที่นั้น
ฝังกลบมันหมายมุ่งไม่ยุ่งใคร
อยู่กับหินกับทรายที่รายรอบ
หมายปลุกปลอบวิญญาณที่ซ่านไหว
แอบอกอุ่นขุนเขาคงเบาใจ
หวังห่างไกลวุ่นวายที่กรายมา
คงสราญใจกายที่หมายชอบ
อยู่ชายขอบแห่งภพบรรจบฟ้า
เลิกฝันใฝ่เด็ดดวงพวงดารา
หยุดไขว่คว้าทุกสิ่งวิ่งตามใคร
ปล่อยโลกหมุนวุ่นวายไปตามเรื่อง
โดยฟันเฟืองแห่งโลกที่โยกไหว
ไม่คิดหวนทวนโลกให้โศกใจ
ฝืนทวนไปมีแต่จะแพ้ทาง
จึงปล่อยให้วุ่นวายทั้งหลายแหล่
ตามกระแสไหลซัดไม่ขัดขวาง
เก็บวิญญาณล่องลอยแล้วปล่อยวาง
ไปอำพรางแนบหลบที่ภพไกล
จึงฝันเฟื่องเรื่องภพที่หลบพัก
เพื่อผ่อนหนักโลกหมุนวุ่นวายให้
เสพรสโลกลำเค็ญเป็นเช่นไร
ซึ้งแก่ใจจนเบื่อเราเหลือที
เมื่อโลกหมุนวุ่นวายมาทายทัก
จึงอยากผลักโลกหลบหาภพหนี
เดี่ยววิญญาณหดหู่อยู่เอกี
พอกันทีโลกหมุน....วุ่นวายใจ....
20 พฤษภาคม 2551 17:19 น.
บนข.
สมานฉันท์คำนี้ฟังดีนะ
เห็นมั๊ยละเขาพล่านสมานฉันท์
สมานกันจนเกร่อเว่อซะงั้น
เรื่องขำขันขอบอกไว้หลอกคน
ใครก็รู้คำหรูฟังดูดี
ซ่อนปาหี่สับปลับไว้สับสน
ผักชีโปรยโรยหน้ามาแยบยล
ปากซุกซนซ้อนเร้นประเด็นคำ
นักการเมืองทั้งหลายเขาหมายมั่น
ความสำคัญกลมเกลียวแน่นเหนียวล้ำ
สมานฉันท์ต้องเป็นประเด็นนำ
จุดตอกย้ำชัดเจนไม่เอนเอียง
สมานกันแบบไหนก็ไม่รู้
ที่เห็นอยู่กลับแยกแตกเป็นเสี่ยง
สามัคคียังห่างไกลมิใกล้เคียง
เพราะเป็นเพียงลมปากที่ฝากมา
สังคมยุ่งที่เห็นเป็นเพราะปาก
คนพูดมากปากพล่อยคอยถากถา
สงครามปากก่อกวนชวนระอา
ศึกสภาพาลชนพ่นน้ำลาย
เพราะประโยชน์สมานไม่ลงตัว
จึงแตกขั้วขัดแย้งกันหลากหลาย
อนิจจาสมานฉันท์ก็ผันกลาย
เพราะเขาหมายประโยชน์ที่โปรดปราน
ผลประโยชน์ของชาติเท่าที่เห็น
ก็ยังเป็นเรื่องรองเขามองผ่าน
ประโยชน์ตนยิ่งใหญ่หาใดปาน
รีบจัดการจับจองเป็นของตัว
สมานฉันท์คำนี้ฟังนี้ฟังดีไหม
ประโยชน์ไซร้แบ่งปันกันถ้วนทั่ว
เมื่อขัดกันบรรลัยไม่ต้องกลัว
ชาติหรือตัวเป็นใหญ่....ใครตอบที??...
16 พฤษภาคม 2551 19:35 น.
บนข.
ชีวิตหนึ่งซึ่งพร้อมย่อมแข่งขัน
ด้วยมุ่งมั่นดำริปฏิสนธิ์
หนึ่งในล้านเดินทางกลางสายชล
จุดหมายตนแสนไกลที่ไหนกัน
เมล็ดพันธุ์แรกเริ่มประเดิมก่อ
จากต้นตอแห่งภพบรรจบสรร
กรรมผลักไสให้เกิดกำเนิดพลัน
ผ่านคืนวันหมุนเวียนแล้วเปลี่ยนไป
ออกจากภพบิดามาเร่ร่อน
แล้วสัญจรเรื่อยมาหาภพใหม่
ท้องมารดาคือภพแหล่งหลบภัย
เจริญวัยงอกงามไปตามกาล
อาศัยท้องมารดาอันอบอุ่น
เอื้อการุณย์เมตตาโอชาหาร
คือรสทิพย์จากมารดามาประทาน
เค็มเปรี้ยวหวานซึมซ่านผ่านกายา
เริ่มแตกหน่อก่อกายคล้ายมนุษย์
กิ่งก้านผุดเผยเห็นเป็นสาขา
นิมิตเพศหญิงชายติดกายมา
สืบธาราสันดานผ่านจิตใจ
บ้างถูกกรรมรึงรัดเข้าตัดรอน
หมายบั่นทอนชีวิตลิขิตให้
ต้องฉิบหายวอดวายมลายไป
รอภพใหม่เนิ่นนานเพื่อผ่านมา
ครบกำหนดโดยเดือนก็เคลื่อนกาย
เหมือนโยกย้ายอีกหนเพื่อค้นหา
เริ่มต่อสู้อีกครั้งเหมือนสั่งลา
ก่อนชีวาน้อยนิดจะปลิดปลง
บนสังเวียนต่อสู้ผู้แข็งแกร่ง
จึงอาจแย่งยืนหยัดไม่พลัดหลง
เพื่อสืบสายเผ่าพันธุ์ให้มั่นคง
ดำรงตนตามแต่กรรมจะนำไป
ชีวิตหนึ่งเมื่อพร้อมย่อมแข่งขัน
ด้วยมุ่งมั่นแตกกอชูช่อไหว
ผู้แข็งแกร่งแหวกว่ายสบายใจ
ผลิดอกใบแตกผลล้นโลกา....
9 พฤษภาคม 2551 15:33 น.
บนข.
เมล็ดพันธุ์หนึ่งพร้อมยอมอุทิศ
ซึ่งชีวิตแห่งตนเพื่อค้นหา
ดินฝังกลบซบผ่านกาลเวลา
จวบถึงคราแตกหน่อชูช่อใบ
อาศัยอกแผ่นดินอันการุณย์
แผ่ไออุ่นฟูมฟักพิทักษ์ให้
ชีวิตหนึ่งพร้อมผ่านกาลยาวไกล
เพื่อเติบใหญ่แต่งเติมเสริมวนา
จากต้นกล้าอ่อนแอจึงแผ่ออก
มีรากออกซอกซอนเพื่อนย้อนหา
ลำเลียงรสแผ่นดินรินโอชา
เลี้ยงกายาลำต้นจนแข็งแรง
แตกใบอ่อนซ้อนกันเป็นชั้นฉัตร
งามระบัดชูช่อรอรับแสง
ยื่นกิ่งก้านสาขามาแทรกแซง
ความเปลี่ยนแปลงเกิดก่อช่อดอกงาม
ผ่านจากดอกออกผลให้ยลโฉม
กิ่งน้าวโน้มเนืองผลดูล้นหลาม
หลากสีสันกลิ่นรสกำหนดตาม
ให้วาบหวามพงไพรอยู่ในที
ตลาดสดกลางป่าประชาสัตว์
ต่างเลาะลัดผ่านดงมาตรงที่
แล้วจิกกัดกินผลจนเปรมปรีดิ์
ไม่รอรีอ้อยอิ่งทิ้งจากลา
บางผลร่วงจากกิ่งปลดทิ้งขว้าง
แล้วซบร่างฝังตนได้ค้นหา
สืบวัฏกะดุจกาลที่ผ่านมา
เป็นผืนป่าเขียวขจีวิถีไพร
เมล็ดพันธุ์หนึ่งผ่านการกำหนด
พิสูจน์กฎทดสอบระบอบไข
เริ่มจากผลแตกหน่อชูช่อใบ
สืบสายใยยืนยง...ดำรงพันธุ์...
6 พฤษภาคม 2551 18:30 น.
บนข.
โอ้โลกนี้มีอะไรให้พินิจ
ให้เป็นแหล่งสถิตชีวิตนั้น
หรือโลกนี้มีอะไรให้เดิมพัน
มนุษย์นั้นถึงแข่งขันทุกกรณี
มุ่งมั่นทำลายล้างผลาญ
ประหัตประหารกันฉะนี้
ปล่อยไฟสุมรุมเร้าปฐพี
มนุษย์มีสิ่งใดให้นำพา
ชีวิตแสนสั้นแค่วันคืน
แล้วล้มครืนแตกดับลับสังขาร์
โลกที่เห็นเช่นเงาเผ่ามายา
หลอกสายตาผู้คนให้ค้นคลำ
หรือโลกนี้วางเกียรติไว้เป็นกฎ
เกณฑ์กำหนดชายหญิงวิ่งถลำ
โหด-เลว-ดี-เบียดเบียนวนเวียนทำ
เป็นตัวนำเนื่องหนุนให้วุ่นวาย
หรือมนุษย์ไม่รู้กาลเวลา
ผู้เข่นฆ่าโดยกฎกำหนดหมาย
ยังมุ่งมั่นหมุนเวียนเพียรทำลาย
ให้ฉิบหายซ้อนซ้ำน่าขำจริง
ไม่มีหรอกผู้ชนะในมนุษย์
ในที่สุดคนทั้งหลายทั้งชายหญิง
ก็ถูกกาลเวลามาช่วงชิง
ไม่หยุดนิ่งคว้าชัยในเดิมพัน
โลกนี้มีอะไรให้พินิจ
ให้เป็นแหล่งสถิตชีวิตนั้น
มนุษย์นี้มีอะไรให้สำคัญ
กว่าของขวัญกำนัล....กาลเวลา...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
1577
