18 ตุลาคม 2553 18:05 น.
บนข.
มิใช่ผู้กำ กับการแสดง
ผู้ปั้นแต่งดาราหน้าสลอน
มิใช่ผู้กำ กับการละคร
จัดบทตอนดีร้ายหญิงชายใด
มิใช่ผู้กำกับ สีกากี
นับดาวชี้บอกยศกำหนดไห้
และมิใช่สำหรับ กับ แกล้มใคร
กับ ระเบิดก็มิใช่ใครจะเดา
ฉันเห็นเขาใช้ กับ กันเลอะเทอะ
จนเปื้อนเปรอะภาษาเรื่องน่าเศร้า
หากปล่อยไปนานเนิ่นเกินบรรเทา
ภาษาเราถึงขั้นอันตราย
หนังสือพิมพ์ทีวีนี้ตัวแสบ
เป็นตัวแบบใช้ กับ สับสนหลาย
เรื่องวิบัติภาษาอย่าดูดาย
เด็กหญิงชายใช้ผิดติดย้ำไป
ยกตัวอย่างคำ กับ นับว่าถูก
พ่อ กับ ลูกคุยกันสนั่นไหว
เธอ กับ ฉันวันนี้ไม่มีใจ
อยู่ กับใครในที่ลับ กับ กานดา
กินข้าว กับ อะไรให้อร่อย
พูด กับ บ๋อย ว่าไป กับ ใครหว่า
ทะเลาะกัน กับ ใครทำไมนา
พาลโกรธาตุ๊บตั๊บเอา กับ เรา ฯลฯ
ส่วนคำ กับ ใช้ผิดติดจนเกร่อ
เช่น...นายอำเภอมอบม้าให้ กับ เขา
มีรางวัลให้ กับเด็กไม่เล็กเยาว์
มอบของเก่าให้ กับวัดเพื่อจัดการ
ส่งจดหมายให้ กับเพื่อนเดือนที่แล้ว
เอาลูกแก้วให้ กับ พี่ดีครับท่าน
แจ้งเรื่องราว กับ ฉันในวันวาน ฯลฯ
น่ารำคาญคำ กับ จับประเด็น
ให้ คู่กัน กับ แก่ แลชัดๆ
หากวิบัติให้ กับ นับว่าเข็ญ
แก่ และ กับ ไม่ลำบากไม่ยากเย็น
ใช้ให้เป็นเห็นคุณค่า....ภาษาเรา
31 สิงหาคม 2553 17:44 น.
บนข.
สวัสดีครับเจ้านายสบายดีหรือ
ไอ้ซื่อบื่อ...ก็สบายซิวะเอ้ย
เจ้านายครับผมว่านายไม่สะเบย
ว่ามาเล้ย ไอ้บ้าข้าเป็นไง
ผมจะบอกนะนายจ๋าให้ตาแจ้ง
บ๊ะ อย่ามาแกล้งพูดมากถลากไถล
ขอบตานายดำคล้ำทำอะไร
อ๋อ...ใช่ข้านอนดึกเพราะคึกงาน
หมู่นี้นายดูอ้วนล้วนน้ำหนัก
ชะ..ไอ้หอกหักข้าบังเอิญเจริญอาหาร
อ้วนไม่ดีนะนายจะวายปราณ
เอ้ย...ยมภบาลเพื่อนกันหวั่นไปใย
ความดันสูงจะจูงนายไปนรก
ไอ้โกหก..นรกมีซะที่ไหน
หากเบาหวานควานหาจะว่าไง
กลัวทำไมแค่เบาหวานน้ำตาลกู
อีกไขมันในเส้นเลือดเชือดนิ่มๆ
ข้าจะยิ้มนอนหยันประจัญสู้
ผมเห็นนายดื่มเหล้าเคล้าโฉมตรู
ไอ้สู่รู้...ข้าดื่มบ้างช่างปะไร
ดื่มมากนะนายครับตับจะแข็ง
อย่ามาแช่ง...ตับข้าแกร่งปานเหล็กไหล
นายครับนายหากไตวายจะตายไว
คงสมใจเอ็งละซีข้าซี้แฮ
สูบบุหรี่มะเร็งจะเซ้งปอด
เอ้ย...ข้าสุดยอดปอดแข็งมะเร็งแหย
หากเผลอติดโรคร้ายนายจะแย่
เอ็งอย่าแส่...เมียข้าทั้งห้าคน
แค่นี้ครับเจ้านายสบายดีหรือ
ไอ้ซื่อบื่อ..เอ็งถามข้ามาหลายหน
นายครับนาย...เงินเดือน...คือผมจน...
ข้าสุดทน...โคตรเซ็ง...ไล่เอ็งออก...
28 สิงหาคม 2553 20:32 น.
บนข.
เจริญพรสุนทรภู่
ตอนนี้ท่านอยู่ ณ ภพไหน
ยังสดชื่นสำราญหรืออย่างไร
หรือหม่นไหม้ทุกข์ทนระคนกัน
คิดถึงท่านใจจะขาด
จึงรีบคว้ากระดาษขมีขมัน
หยิบดินสอระบายคล้ายรำพัน
แล้วส่งพลันสุนทรภู่คุณครูกลอน
จะส่งเมล์ให้ท่านก็ลำบาก
เล่นไอไฟว์ก็ยากลำบากสอน
เอสเอ็มเอส เฟสบุค ยุคเน็ตจร
ก็ยิ่งร้อนหัวใจท่านไม่เป็น
จึงต้องใช้ความเพียรเขียนจดหมาย
มาระบายความใจให้ท่านเห็น
มันก็คือเรื่องกลอนย้อนประเด็น
คือเรื่องเด่นจึงมาปรึกษากัน
ข้าอยากอ่านกลอนนิราศ
ซึ่งท่านอาจเขียนใหม่ได้ไหมนั่น
จะนิราศใดๆได้ทั้งนั้น
ด้วยทุกวันกลอนนิราศนับขาดแคลน
อีกทั้งเรื่องพระอภัยมณี
จินตนาการท่านนี้ก็สุดแสน
ข้าอยากอ่านภาคสองจองเป็นแฟน
หรือภาคสามแม้นว่าเวลามี
ก่อนจะจบจดหมาย
ขอฝากความสุดท้ายจดหมายนี่
ข้าสงสัยว่าทำไมพระอภัยมณี
จึงชอบใจเป่าปี่ให้งวยงง
ไม่เหมือนท่านขุนแผนแสนสนิท
ถือดาบศักดิ์สิทธิ์คิดประสงค์
จะฟันฟาดอมิตรให้ปลิดปลง
เพียงแค่เหวี่ยงดาบลงก็บรรลัย
ระหว่างเพลงดาบกับเพลงปี่
ใครจะดีกว่ากันข้าสงสัย
หรือขุนแผนจะเสียทีพระอภัย
วินิจฉัยเร็วเทอญ...เจริญพร...
22 สิงหาคม 2553 17:59 น.
บนข.
ผมบอกเพื่อนเดือนหน้านี้
เราจะไปปัตตานีไปด้วยไหม
เพื่อนถามงงงวยด้วยแปลกใจ
มึงจะไปทำไมปัตตานี
เดี๋ยวก็ได้ตกเป็นข่าว
เป็นศพนอนยาวกลายเป็นผี
กูไม่อยากตายฟรีๆ
เชิญมึงจรลีไปคนเดียว
ไม่เห็นหรือระเบิดกันทุกวัน
เจ็บตายกันทั้งนั้นน่าหวาดเสียว
ทั้งลอบยิงลอบกัดตัดคอเชียว
หนังไม่เหนียวจริงแท้อย่าแส่ไป
ขนาดตำรวจนายทหาร
อีกข้าราชการมึงเห็นไหม
ตายเป็นเหม็นเน่ากันเท่าไร
แล้วมึงเป็นใคร....คนธรรมดา
ผมถามเพื่อน...ถึงข่าวคราว
เรื่องที่เป็นข่าว...เขาส่ายหน้า
จริงเท็จ...ผ่านสื่อเขาลือมา
และก็ว่ากันตามประณามกัน
ผมบอกเพื่อนเดือนหน้านี้
เราจะไปปัตตานี(แม้หวาดหวั่น)
มิใช่ฝืนอวดดีหรือดึงดัน
แต่ภารกิจนั้นสำคัญยิ่ง
แม้มิรู้ช่ำชองในพื้นที่
ทั้งคนดีคนร้ายหมายสู่สิง
ใครเป็นใคร...เป็นใครไม่รู้จริง
เหมือนเกมส์วิ่งไล่งับไล่จับเงา
เพื่อนเตือนผม...อย่าไปปัตตานี
เพราะคนไม่ดีล้วนพวกเขา
มันจ้องจะฆ่าแต่พวกเรา
เหตุการณ์มิบรรเทาความรุนแรง
เพราะแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกลายแบ่งแยก
สามจังหวัดจึงแหลกไปทุกแห่ง
ทุกหย่อมหญ้าที่เห็นเป็นสีแดง
เพราะเราเขาร้างแล้งแหล่งน้ำใจ
ผมกำลังเดินทางไปปัตตานี
ภารกิจครั้งนี้แสนยิ่งใหญ่
ผมรู้แล้วว่าพวกเขาเป็นใคร....
ส่วนผมไซร้....สไนป์เปอร์...แห่งกองทัพ....
9 สิงหาคม 2553 19:11 น.
บนข.
มิใช่คำมักง่ายแค่ปลายลิ้น
บอกได้ยินผ่านเพียงสำเนียงว่า
รักรักรักมากมายทั้งหลายครา
แล้วสั่งหยดน้ำตามาไหลริน
ประดุจซึ้งถึงรักตระหนักแน่
บอกรักแม่พันครั้งฟังมิสิ้น
มะลิมอบตอบแทนทั่วแดนดิน
รักจึงดิ้นโดยปากฝากมารดา
จึงคำรักฝากแม่ก็แค่นั้น
คำสั้นสั้นว่ารักเป็นนักหนา
ไร้ความรักในคำพร่ำพรรณนา
ดอกมะลิโรยราแล้วเลิกกัน
บอกรักแม่จึงเป็นแค่เทศกาล
ให้ลูกหลานรักแม่เป็นแฟชั่น
กตัญญูออกกฎกำหนดวัน
นอกจากนั้นกตัญญูไม่รู้รอย
แม่อุ้มท้องป้องปกทารกลูก
จิตพันผูกรักแม่มิแปรถอย
เลี้ยงเจ้าเด็กขี้แยแต่น้อยน้อย
จนเจ้าค่อยเติบโตได้โผบิน
เป็นความรักไร้คำพร่ำว่ารัก
แต่ประจักษ์เห็นจริงทุกสิ่งสิ้น
เลือดในอกแม่ปลื้มลูกดื่มกิน
สายใจรินรักลูกแม่ผูกพัน
รักของแม่ที่เห็นเป็นความรัก
ไร้กฎหลักทั้งหมดกำหนดนั่น
ไม่มีเหตุเทศกาลหรือวารวัน
เพื่อแม่นั้นสมัครรักลูกตน
ลูกเอ๋ยเจ้าจงจำ
ก่อนเอ่ยคำรักแม่แผ่กุศล
หากไร้ซึ่งวันแม่อันแผ่ดล
เจ้าทุกคนคงไร้วัน.....กตัญญู
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
1292
