13 พฤศจิกายน 2555 19:21 น.
บนข.
ย่ำรุ่งสุริยาลืมตาแล้ว
นกกาเจื้อยแจ้วอยู่แว่วหวาน
ดาวเดือนเกลื่อนฟ้าราตรีกาล
ก็หยุดการสาดส่องท่องราตรี
แดดเช้าย่ำเช้ามาช้าช้า
หยอกเย้ายอดหญ้าลดาสี
น้ำค้างพร่างพราวราวมณี
ติณชาติปฐวีก็ปรีดา
ย่ำสายพรายพรับพะยับแดด
ก็หมายแผดสาดแสงอยู่แรงกล้า
อาทิตย์เกรี้ยวกราดกวาดสายตา
เป็นลำแสงเจิดจ้าทิวาวัน
น้ำค้างพร่างพรายสลายร่าง
ทิ้งยอดหญ้าอ้างว้างระหว่างนั้น
ลมร้อนร่ายร้อนมากำนัล
ดุจจะหยันเยาะอุษาทิพย์วารี
ยามบ่ายข่ายแสงก็แรงฤทธิ์
พระอาทิตย์เจิดจ้ารัศมี
โลกร้อนสะท้อนขุมอเวจี
ทุกเวลานาทีก็เดือดดาล
ปุปผชาติซบกายอยู่ปลายกิ่ง
หมดแล้วทุกสิ่งเคยหอมหวาน
เหี่ยวแห้งกลีบกลายวายปราณ
ร่วงหล่นลับกาลเวลา
ยามเย็นตะวันรอนอ่อนแสง
สุริยาล้าแรงลับเหลี่ยมผา
คืนค่ำย่ำคืนก็ฟื้นมา
เดือนดาวเจิดจ้าแจ่มราตรี
ลมโชยพัดโชยมาอ่อนอ่อน
โลกร้อนผ่อนร้อนได้สุขี
คืนค่ำผ่านค่ำมาย่ำยี
เช้าอีกที...กี่นับ กี่กัปกาล...
6 สิงหาคม 2555 19:19 น.
บนข.
เราต่างคนต่างเกิด
ต่างเตลิดเวียนว่ายบ่ายถลำ
ในวังวนว้างเวิ้งแห่งเพิงกรรม
ดีชั่วนำสืบขันธสันดาน
กรรมสืบต่อสืบกอแห่งกิเลส
ล้วนอาเพศรวนรุมให้รุ่มร่าน
วิบากซ้ำกรรมซัดวิบัติปาน
อยู่ตราบกาลเนิ่นนานกี่กาลกัลป์
เราต่างตนต่างแก่
ต่างย่ำแย่ย่อยยับอยู่อย่างนั้น
ในความหนุ่มความสาวอันพราวพรรณ
ชะราคอยโรมรันร่ายริ้วรอย
ชะรารับประทับรอยชะราแล้ว
ไร้วี่แววหนุ่มสาวก็เศร้าสร้อย
อีกฟากฝั่งมรณาชะราคอย
สืบเท้าค่อยเคียงคู่อยู่เป็นเงา
เราต่างคนต่างตาย
ต่างทอดกายก่ายกองล้วนของเน่า
ไหนละเพื่อนญาติมิตรสนิทเรา
นอนเงียบเหงาซบดินอยู่เดียวดาย
เห็นแต่หนอนชอนเจาะเข้าเกาะกลุ่ม
แล้วรื้อรุมเนื้อหนังพังสลาย
สู่ที่พักพึ่งพิงทุกหญิงชาย
นอนแทรกกายซบร่างกลางผืนดิน
เราต่างคนต่างต่าง
เพราะกรรมจัดสรรสร้างมิสร้างสิ้น
กรรมใดใครก่อก็รอริน
ผลอาจิณแจกจ่ายตามสายกรรม
จึงต่างคนต่างจิตต่างคิดต่าง
วัฏฏะทางต่างคนต่างด้นย่ำ
ต่างเกิดแก่เจ็บตายวอดวายยำ
อยู่ซ้ำซ้ำแทรกซบทุกภพภูมิ....
14 เมษายน 2555 09:23 น.
บนข.
แผ่นดินไหวที่อินโดฯ
สึนามิคุยโวถึงชายฝั่ง
ว่าคลื่นอาจซัดสาดชายหาดพัง
และคลื่นคลั่งกลืนกินสิ้นมนุษย์
อันดามันเปลี่ยนวันเป็นฝันร้าย
ด้วยซากศพคนตายมิสิ้นสุด
อ่าวไทยงงงวยม้วยมุด
แผ่นดินทรุดผุดโผล่ถึงโลกันต์
กรุงเทพมหานคร
อมรรัตนโกสินทร์นั่น
จะถูกกลืนด้วยคลื่นทุกคืนวัน
เมืองสวรรค์ย่อยยับอัปรา
ไร้เทพตนใดจะป้องปก
ด้วยเทพก็ตระหนกหวั่นผวา
หมดฤทธิ์ทุกประการบันดาลมา-
จมในคลื่นชวาลามหาประลัย
อีสานก็จงล่มจมบาดาล
เหนือถึงกาลสิ้นสุดอายุขัย
ตะวันออกตกใต้ประเทศไทย
ล้วนหายวับลับไปในพริบตา
พวกเสื้อแดงกำแหงร้าย
เสื้อเหลืองเสื้อลายล้วนตายห่า
ทุกสีเสื้อไม่เหลืออหังการ์
กลายเป็นเหยื่อปูปลามหานที
แผ่นดินไหวที่อินโดฯ
สึนามิคุยโวมาถึงนี่
อันดามันจู่โจมโหมวารี
อ่าวไทยอย่าปราณีแผลงฤทธา
แผ่นดินไทยจงสะเทือนสะท้านทรุด
ให้ริคเตอร์เกินร้อยจุดกว่า
เชิญเถิดสึนามิถะถั่งมา
ลบประเทศไทยจากโลกา...สึนามิ
20 มีนาคม 2555 17:51 น.
บนข.
พ่อเราชอบนกเขามานานนัก
ว่างจากงานพ่อไม่พักดักนกเขา
กรงมากมายรายเรียงเคียงบ้านเรา
พ่อไม่เหงานกเขาขันสนั่นไป
นกเขาขันพ่อเรานั้นมีความสุข
จู้ฮุกกรู กุกๆ ได้ยินไหม
พ่อดีดมือนกเขาคูเหมือนรู้ใจ
นกเขาใครไม่เทียบเท่า...นกเขากู
พ่อเคยเลี้ยงไก่ชนชอบชนไก่
อีกวัวชนนั่นก็ใช่เลี้ยงไว้สู้
ทั้งบ่อนวัวบ่อนไก่พ่อไปดู
เกมส์กีฬาของคู่นักสู้คน
มาบัดนี้ไก่ชนวัวชนนั้น
พ่อเลิกมันเด็ดขาดไม่อาจสน
แต่นกเขาขังกรงคงมีมนต์
จู้ฮุกกรู...พ่อดั้นด้นเสาะหามา
พ่อเราชอบนกเขามานานเนิ่น
พ่อย่ำเดินไม่ท้อต่อนกป่า
นกเขาใดส่งเสียงในวนา
พลาดเสียท่านกต่อล่อติดกรง
นางนกต่อล่อนกป่ามาติดกับ
เสรีภาพย่อยยับเพราะลุ่มหลง
รูปและเสียงนางนกต่อ...พ่อบรรจง
จับขังกรงกลับบ้านสำราญใจ
จู้ฮุกกรู กุกๆ จู้ฮุกกรู
นกเขาคูส่งเสียงสำเนียงใส
นกเขาขันมันคงฝันถึงพงไพร
เสรีภาพยิ่งใหญ่ไพรพนา
มันขันอยู่ในกรงคงมีสุข
หรือมีทุกข์ท่วมท้นจนผวา
นกเขาไพรอยู่ในดงติดกรงมา
พ่อยิ้มร่าเริงเร่า...นกเขากู...
8 มกราคม 2555 19:25 น.
บนข.
รักกันใหม่ๆอะไรก็ดี
เชิญชมชวนชี้วจีขับขาน
โลกช่างสดใสหัวใจเบิกบาน
สุขสมสำราญทุกาลเวลา
หญิงชี้ดูนกวิหคผกผิน
ชายว่านกบินหมดสิ้นกังขา
หญิงชี้นกพลัน อุ๊ย นั่นคือปลา
ชายตามกานดาอ๋อปลาจริงๆ
เพราะรักจึงยอมจึงพร้อมทุกอย่าง
ความรักจัดวางเข้าข้างชายหญิง
แม้นน้ำต้มผักพอรักแอบอิง
ก็หวานเสียยิ่งหยดน้ำตาลใด
ฝ่ายใดเคืองขุ่นทำวุ่นทำงอน
อีกฝ่ายเว้าวอนมางอนง้อได้
กระเซ้าเย้ายิ้มถึงปริ่มหัวใจ
ข้าวมันปลาใหม่สดใสร่าเริง
แต่พอรักจางทุกอย่างก็แย่
รักที่ว่าแน่กลับแปรยุ่งเหยิง
โลกที่สดใสเป็นไฟลุกเพลิง
กระเจิดกระเจิงกระจัดพลัดพราย
ถ้อยคำอ่อนหวานมิคลานเข้าหู
ไอ้ อี มึง กู พรั่งพรูหลากหลาย
ซากรักหักพังอยู่ซังกะตาย
น้ำตาลกลับกลายจืดชืดฝืดคอ
....รักกันใหม่ๆอะไรก็ดี
แม้นผ่านหลายปีรักนี้ยังก่อ
ผลิดอกออกใบสดใสลออ
รักยังแตกกอมิง้อวันวัย
อย่าปล่อยให้รักถูกหักถูกผลาญ
เป็นรักพิการผ่านอายุขัย
หวานอมขมขื่นกล้ำกลืนกันไป
นอนกอดกองไฟ...ผลาญใจร้อนรน....
หน้าส่วนตัว
2699
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
