23 พฤศจิกายน 2550 17:28 น.
บนข.
ข้าวมันไก่ขวางหน้าข้าไม่หวั่น หมูสามชั้นประจันหน้าข้าไม่หนี
อีกทุเรียนหมอนทองผองชะนี ข้ายอมพลีชีวาตม์ฟาดกะมัน
ข้าวขาหมูอยู่ไหนข้าไม่หลบ ขอท้ารบข้าวหมูแดงมาแกล้งหยัน
ข้าวหน้าเป็ดราดหน้ากล้าประจัญ ต้องรบกันพุงป่องท้องแตกตาย
ก๊วยเตี๋ยวเป็ดผัดไทยที่ไหนแน่ หากมาแส่ลองของต้องสลาย
หมูพะโล้มันย่องต้องกระจาย ขอไว้ลายฟาดฟันจนบรรลัย
ข้าวหมกไก่ใส่มากะหมูกรอบ คือของชอบชื่นจิตพิศมัย
คอหมูย่างยกมาช้าอยู่ไย มิสนใจรีรอเข้าต่อกร
หมูกะทะข้าไม่ละให้ลอยนวน กลิ่นหอมหวลไก่ย่างวางสลอน
เป็ดปักกิ่งหมูหันไม่หวั่นคลอน ข้าราญรอนรบมาไม่ปราณี
อันต้มยำไก่บ้านซ่านรสเด็ด ทั้งแกงเผ็ดปลาไหลไม่หลีกหนี
หากต้มเปรตกิ่งก่ามาราวี ข้าโจมตีทุกทัพสำหรับไป
ต้มยำกุ้งผักบุ้งพุ่งลอยฟ้า ทั้งแก่งเผ็ดแกงป่าอย่าเฉไฉ
อีกไส้กรอกส้มตำทั้งลาวไทย เขียวหวานไก่แกงส้มต้องล้มมัน
อันหมูย่างเมืองตรังสั่งเป็นตัว ข้าไม่กลัวอยู่แล้วแม่แก้วขวัญ
วางบนเขียงมีดสับเข้าฉับพลัน อาวุธสั้นช้อนคู่กรูเข้าตี
.....ไม่ว่าไรขวางหน้าข้าไม่หวั่น กล้าประจัญทุกศึกไม่นึกหนี
กินทุกอย่างขวางหน้าบรรดามี เฒ่าอัปรีย์ชูชกซูฮกเอย.....
21 พฤศจิกายน 2550 16:17 น.
บนข.
ไร้ดอกดินต่ำต้อยฝอยดอกหญ้า เหล่าดอกฟ้าเบื้องบนก็หม่นหมอง
ไร้หมู่ผึ้งภมรร่อนจับจอง ผกากรอง ดอกไม้ ไม่ยินดี
ไร้หยดใส น้ำค้าง ที่พร่างพราว ไร้ธารวาว หลั่งไหล ไร้สุขี
ไร้ห้วยคลองเกาะแก่งแหล่งนที ก็ไร้วี่สมุทรสุดเขียวคราม
ไร้ซึ่งทรายมากมายอันรายร้อย หาดก็พลอย ถูกฉิน ดูหมิ่นหยาม
ไร้แมกไม้นานาพันธ์บรรพตงาม ก็ไร้นาม กล่าวขาน ผ่านพงไพร
ไร้ซึ่งหยาดอุทกตกจากฟ้า โลกโลกาทั้งผอง ก็หมองไหม้
ไร้แสงทองแห่งธรรมส่องนำใจ โลกบรรลัยวอดวายฉิบหายเอย...
20 พฤศจิกายน 2550 19:02 น.
บนข.
ใต้ร่มเย็นเป็นไฉน ไร้ร่มเงาน่าฉงน
ด้านขวานรึทานทน กี่แผนคนกิเลสใคร
ใครคือผู้ก่อการณ์ ผู้อาจหาญมาจุดไฟ
สุมเชื้ออยู่ภายใน กระพือไฟให้ลุกลาม
ด้ามปืนเข้าแทนที่ ด้ามขวานนี้ก็ถูกหยาม
ทุกข์ประชาทุกเขตคาม คือไฟลามที่รอวัน
กว่าไฟจะมอดดับ กี่ศพนับทับถมกัน
กี่กระสุนที่โรมรัน เลือดใครกันที่หลั่งริน
หรือไทยจะล้างไทย ให้หมดไปจากแผ่นดิน
เลือดไทยที่ไหลริน ชะโลมถิ่นแผ่นดินใคร
ใต้ร่มเย็มจะร่มเงา หยุดเราเขาก่อนอื่นใด
เปิดใจประสานใจ ดับไฟใต้หมายร่มเย็น....
17 พฤศจิกายน 2550 14:29 น.
บนข.
เมื่อรวงทองงดงามไปตามทุ่ง.....
15 พฤศจิกายน 2550 18:50 น.
บนข.
อยู่คนเดียวเปลี่ยวกาย เขาว่าสบายแต่ไม่สนุก
อยู่สองครองทุกข์ เขาว่าสนุกแต่ไม่สบาย
ถึงฉันจะอยู่คนเดียว ถึงฉันโดดเดี่ยวไร้คู่
เถอะหนุ่มๆโปรดรู้ ฉันอยู่ได้เห็นไหม
มีลูกกวนตัว มีผัวกวนติน
เพิ่มภาระหนี้สิน เรื่องการกินการใช้
เจอะผู้ชายดีดี มันก็ดีกับเรา
แต่เจอะชายงี่เง่า มันเตะเอาเช้าสาย
หาผู้ชายดีดี เดี๋ยวนี้มันหายาก
แต่คนดีแต่ปาก หาไม่ยากเห็นไหม
เห็นกันอยู่หลายคู่ ที่จู่จู่ก็หย่า
ด้วยเหตุผลอย่างว่า เราไปกันไม่ได้
เมื่อมันเป็นเช่นนี้ ฉันขอไม่มีไม่แต่ง
ฉันจะอยู่เป็นอีแร้ง ไม่ขอแต่งกะใคร
ฉันจะอยู่ให้หนังเหี่ยว ฉันจะเที่ยวให้หนังยาน
ฉันจะแก่จนขึ้นคาน ก็ไม่หนักกะบาลหัวใคร
รถฉันก็มีขี่ บ้านฉันก็มีอยู่
ตังค์ก็มีเป็นตู้ อู้ ทองก็มีเป็นไห
ฉันขอเชิญชวนคุณสาวๆ ที่รุ่นราวคราวฉัน
มาอยู่คานทองนิเวศน์กัน ให้สนั่นประเทศไทย...
เอิง เอย เอิ้ง เอ้ย ชะเอิงชะเอย ชะเอ้ย อ้าไอ้....