เรื่องมีอยู่ว่า.... ผมเดินตามทางสายเปลี่ยว ตัวคนเดียวกลางสายฝน เจอใครหนึ่งคน เปียกจนผมหนาวกาย เสื้อบางร่างอ่อนช้อย ลายพล่อยด้วยดวงดาว ระยับพร่างพราว ดวงจิตก้าวร้ายสิ้นดี ผมเดินตามเหมือนหมาป่า ดวงตาระยับช่วงรัศมี ชัชวาลดวงฤดี กระโจนทุบตี...ด้วยกำลัง ชุดกระชากลากทูเหมือนงูพิษ แนบชิดเนื้อขาวสะพรั่ง พร้อมเสียงร้อยใกล้ชายฝั่ง ยับยั้งด้วยจิตตน เห้ย....นั่นมันทะเลนะพ่อหนุ่ม....