11 พฤษภาคม 2547 19:03 น.
น้ำ
1ตัวตนมวลหมู่เพี้ยง ธาตุดิน
ลมจุดดันไหลวิญ รับรู้
ไฟน้ำร่วมเกาะจินต์ กายก่อ
คุณโทษดีชั่วสู้ สะสร้างนิสัย
2ไหลเวียนวนวัฏเวิ้ง กัปล์กัลย์
รักก่อชีพจักรผัน สุขเศร้า
เขาสูงส่งปลงปัน เนินต่ำ
ล้วนกลับสู่ดินเร้า แรกนั้นเพียงเดียว
3ฝันไกลอยากล่วงแจ้ง แสงสูรย์
ปลิวเปล่าไร้ปลักกูล เกาะกั้น
วางว่างอนันต์อณูมูล อากาศ
แดนวาดเว้าว้างนั้น แก่นแท้นฤพาน
7 พฤษภาคม 2547 14:45 น.
น้ำ
1เพียรทดแรงกลั่นเร้า ฝันกล
กระดกหกคานมนต์ ทดเข้า
เหล็กเล็กต่างละอองฝน พรมป่า
ฤดีเกิดกระจ่างเร้า มิร้างสิ่งหอม
2หอมมะลิมาถักร้อย ความฝัน นะเอย
หอมอบร่ำรำพัน พจน์แพร้ว
โคลงหอมหอบหมายกัน ขวัญผูก มิตรแฮ
หอมห่ออ้อมใจแล้ว รักยิ้มชื่นสรร
3หมุนบ้างแลหยุดบ้าง สบายอุรา
ตั้งท่างามตามหา ก่องแก้ว
น้ำโค๊กเขียวแดงมา เชิญดื่ม
แล้วอย่าลืมโคลงแพร้ว ผูกเร้ามาเสมอ
4บัวงามกลางโลกหล้า เครื่องจักร
โคลงกล่อมออมคำรัก ฝากไว้
ยิ้มบัวเบิกแย้มภักด์ คำหยาด
หมายแต่งเติมจินต์ไซร้ ซึ่งซึ้งใจหวาน
1 พฤษภาคม 2547 21:54 น.
น้ำ
๑คน ต่างแต่ถิ่นนั้น เกิดหรือ
คน ต่างผิวพันธ์ฤๅ หลากหล้า
คน นั้นเท่าเฝ้าถือ สูงสัตย์
คน ฆ่าคนทั่วฟ้า ฝากแค้นสมรภูมิ
๒ไทย แลนด์แดนพุทธล้ำ เลิศมา
ไทย แก่นแผ่นดินพา เกษตรฟุ้ง
ไทย แท้เก่าแก่นา เรืองจริยะ
ไทย พระอยู่หัวรุ้ง เทิดท้นเหนือหัว
๓ช่วย ตัวเองลอดพ้น พึงตนดีแฮ
ช่วย เพื่อนพ้องยามผจน เรื่องร้าย
ช่วย ด้วยจิตบุญกุศล สูงส่ง
ช่วย เมตตาแผ่คล้าย ช่วยปั้นปันทุกข์ ชนเฮย
๔กัน เองเป็นสิ่งสร้าง เสริมสัมพันธ์
กัน ไว้ดีกว่ายัน เมื่อร้าย
กัน ก่อนเหตุร้ายมัน มายมาก
กัน ต่างระวังอ้าย ชั่วช้าโจรภัย