27 พฤษภาคม 2546 08:05 น.
น้ำ
ลมพัดหวิว ไผ่ไหว เอนไปมา
ไผ่ลู่หา ตามลม แรงทวนหวน
ใบล่วงหล่น กิ่งกวัด ไกวรวน
หัวใจจวน ร้าวเร้า ทุกทุกวัน
หัวใจฉัน ให้เขา หมดทั้งใจ
มิมีใคร แบ่งปัน รักจากฉัน
เหลือเพียงกาย ไร้ใจ อยู่วันวัน
รอฟังฝัน ใฝ่คำ รักให้กัน
ลมหมุนใจ หมุนลม ม้วนใจหม่น
เกลียววนฟุ้ง ฝุ่นผง ร้อนคิมหันต์
หญ้าแพรกแหลก ลานใจ ไม่แบ่งปัน
คงเพียงฉัน รักเธอ ข้างเดียวรอ
จันทราอับ รัศมี หมองมัวมืด
เดียวดายยืด กายยา อ่อนล้าหนอ
กระต่ายป่า ต่ำต้อย ไม่เจียมพอ
นับแต่นี้ หมดหวังรอ เธอไม่มา
26 พฤษภาคม 2546 07:51 น.
น้ำ
วิหกบินมาจากถิ่นที่เคย
อกเอ๋ยค่ำแล้วไม่รู้นอนไหน
คิดถึงกิ่งไกวกกกอดพิไร
ขอจำใจสู่หน้าที่มีต่างกัน
กลางเกาะแก้วทะเลดำมืดแล้ว
อาทิตย์แดงจมสู่ทะเลฝัน
รอกี่วันเดือนกลับมาพบกัน
หัวใจฉันมิได้อยู่กับตัว
ดอกลั่นทมระทมหอมเย็นเย็น
เธอไม่เห็นอุราร้าวไม่หัว
เดินเดี่ยวเดียวดายไกลไกลมัว
หวังสลัวยามห่างร้างกันมา
ทะเลระนาบคือฉันรอเธอ
อยู่เสมอเพื่อพบที่ขอบฟ้า
ขอมนต์รักอย่าเสื่อมตามเวลา
เธอสัญญารึเปล่าไม่ลืมเลือน
25 พฤษภาคม 2546 21:47 น.
น้ำ
น้ำหยดลงจากใบกล้วยหยาดรวม
สายฝนร่วมหล่นพรมพฤกษา
หมู่แมกไม้สดชื่นยินดีปรีดา
อุราชุ่มฉ่ำน้ำนองดั่งทองธาร
เสียงร้องวิหกนกกาเหว่า
ยามเช้าแจ้งจ้าเว้าว่าหาอาหาร
จากรังจากคอนสู่ไพรตามการ
รักลูกน้อยบินผ่านพนาพลัน
คลื่นซัดซาดขึ้นสู่หาดด้วยพัก
รวีแดงจมหักลงทะเลฝัน
สกุณาส่งเสียงร่ำร้องคู่กัน
ผีเสื้อนั้นบินรวมสองคล้องใจ
แม้นน้องเป็นพฤกษาพี่เป็นป่า
ให้ชีวาหมู่แมกไม้ที่อาศัย
แม้เป็นบุษบกมาศวิไล
ขอฉันได้เป็นภมรพบพาน
แม้เป็นนกพี่เป็นคอน
ขอเว้าวอนคำรักสมัครสมาน
วารน้องอย่ารำคาญ
สายใยรักร่วมสานนิรันดร
23 พฤษภาคม 2546 07:12 น.
น้ำ
อาทิตย์สางเหินขึ้นเขินเขา
แสงทองเร้าวิหกขัน
น้ำค้างสลายไอควัน
สุขใจใสทุกวันเป็นนิจ
กาย
กายยาเกิดมาสวยสม
รูปโฉมงามงดอัปสร
เยาว์วัยอ้อนแอ้นอรชอน
เฒ่าวอนลาลับรำงับจิต
จิต
จิตฐิติเลิศล้ำกว่ากายยา
จะอยู่สง่าแม้กายเฒ่า
จิตสงบแล้วจะอยู่เงา
ไม่ลำบากเร้าตรากตรำกาย
วิญญาณ
วิญญาณขานเสียงว่าอมตะ
จะเลยละสังขารสู่สวรรค์
ไม่ต้องอยู่ทนทุกข์ทุกวัน
ฉันนั้นเลิศกว่าผู้ใด
22 พฤษภาคม 2546 20:01 น.
น้ำ
เร็วรีบร้อนร้ายทำลายจินต์หาย(ขาดสติ)
กวาดฟาดทลายโหงพรายสยาย
ดิ่งลึกเหวสุดผลุดลาย
เขลาเคล้าโหดโหยรุนแรง
คือพายุโหมอารมณ์โกรธกริ้ว
จิตฟุ้งปลิวทั่วทุกข์ปลุกกำแหง
มาดหมายหายนะชนะแซง
ใจร้าวแร้งสุมเถือซากศพรุม
ไฟนรกแห่งโกรธะเผาทำลาย
ขาดกระจายสติแตกขยายขุม
ฐิติมานะอหังกามมังการคลุม
โรคโศกใจหมุนวุ่นวายเวิ้งว้าง
อัสนีฟาดกระจายขยายในนภา
สาดแสงจ้าฉานฉายสว่างไสว
ส่งเสียงกึกก้องกัมปนาทไป
สะท้อนใจสะท้านสะเทือนจินต์
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟน้ำ
3418
