24 มีนาคม 2546 07:02 น.
น้ำ
ขอตามรอย หายจาง ทางคดเคี้ยว
เฉกเฉลียว เลือนทาง พรางวิถี
คงถึงจุด สิ้นสุด คุณความดี
จะโลกนี้ ภพหน้า หรืออย่างไร
เห็นเป็นลม เป็นไอ ไร้ตัวตน
ยากยินยล ใต้ต่ำ ล้ำฟ้าไฉน
ยามสัมผัส คลาคลับ คล้ายซ่อนใจ
ผลิแย้มใน หทัย ไป่อัตตาตน
ดั่งปราชญ์ซ่อน กลกานท์ กวี
ดั่งฤษี สันโดษ เขาเหมหงส์
ดั่งอนุสัย กิเลส บึ่งใจคง
ดั่งชีพปลง ลงฝาก ปฐพี
ความดีแฝง เร้นรับ คำชื่นชม
หัตถามาร ลับลง มิตรไมตรี
ความดีชั่ว แฝงตัว ณ.ไกรศรี
ตราบฤดี แฝงธรรม ธรรมสำแดง
23 มีนาคม 2546 22:57 น.
น้ำ
คนทำไวน์ ผลจากไร่ สู่การบ่ม
จะทวนกล การผลิต เก่าก่อนมา
ขอดลจิตร ประดิษฐ์ ไวน์สุรา
ฝรั่งต้นมา เรียนทำ คำครูเจริญ(ราชมงคลคลอง6)
แรกการปลูก ถูกพันธ์ นั้นมุ่งหมาย
ชีราสไวน์ ชาดองเน่ คาเบอเนท(พันธ์องุ่น)
ปลูกสำเร็จ เกี่ยวเก็บ หวานสะเด็ด
ใสดุจเพชร การทำ ไวน์วานก่อน
หมักยีสบ่ม ความเย็น(20องศา) เป็นความหอม
ปรุงแต่งตรอง เปรี้ยวฝาด หวานทำนอง
บ่มในถัง ไม้โอ๊ก กลิ่นสีเรืองรอง
ตระกอนกรอง แสงส่อง ไสบัดดล
ทดแทนนำเข้า มิใหล หลงตามฝรั่ง
มุ่งความหวัง ส่งออก ผลิตผล
ความสำเร็จ ตั้งใจ ประดิษฐ์กล(ไก)
เทพอวยพร เกษตรไทย รุ่งเรืองเทอญ
23 มีนาคม 2546 09:48 น.
น้ำ
อัฐฬสคม อักษร อัปสรสาร
อักษรกานท์ อักษะคม อารมณ์กวี
อักษรศรี อาจารี ดั่งรวี
ชุบชีพชีวี อาจอง จงใจ
ขอลือความ ลือนาม ลือพิไล
ในดวงใจ ดวงจิตร ดวงฤทัย
แม้นอยู่ไกล อยู่กันดาร อยู่พงไพร
กล่อมหทัย กล่อมไกว กล่อมให้ศรี
คุณคำความ คำคม คำอภิรมย์
คุณยืนยง คงใจ ในวลี
คุณอนันต์ พันกาย กลกลอนวิธี
คุณความดี ขอน้อม ระลึกคุณ
23 มีนาคม 2546 07:36 น.
น้ำ
คนหนุ่มดั่งรถแรง
อันรถยนต์ ยวดยาน ทะยานถนน
ปีแรกคง วิ่งเร็ว แรงแซงโค้ง
หยุดแสนไว เบรกดี ทุกทุกโมง
จะหยุดส่ง จอดรับ ถนัดไวดี
วัยกลางคน
รถสามปี ผ่านการวิ่ง ทุกถิ่นที่
เครื่องยนต์ดี ทีถ้า ยังเร็วเหลือ
มิจอดง่าย เลือกที่ดี มีเหลือเฟือ
จะแวะเผื่อ เพื่อจอด น้อยกว่ากัน
คนชรา
รถสิบปี แล้วเครื่องเก่า จ้าวรำคาญ
ไม่ทันการ เพื่อนเขา จ้าวความเร็ว
แต่หยุดบ่อย หยุดนาน ไม่ทนแล้ว
หยุดซ่อมแซม ตามแนว เก่าเขาทิ้งกัน
23 มีนาคม 2546 02:40 น.
น้ำ
ลาลับลา คลาพบพา มาแจมใจ
ไกลลับไกล ใจลับ กลับจาบัน
ดวงจันทร์ดั่ง ฤทัย คลาลับกัน
น้อมดวงมาน สานฝัน จันทร์รันจวน
จากนี้ไป จักมิไกล เจ้าดวงจันทร์
ดั่งดวงใจ หทัยไหว หวามจิตรป่วน
มาไกลลิบ เจ้าเดือน เตือนกลับหวน
วานหมู่มวล คิดครวญ ชวนตรมใจ
ร้าวระปม ตระโบม โหมไห้หวน
ชวนไห้ครวญ คลางแคลง ใจเจ้าจันทร์
จักลืมกัน เลือนจาง มิจำนัน
อกเอ๋ยนั้น ครั้นไกล ฤทัยวาย