15 มีนาคม 2546 01:03 น.
น้ำ
โอ้ว่าอนิจจา....อกข้าเอ๋ย
ผ่านล่วงเลย...ทวนกาล...มิเคยคิด
มาได้พบ..ประสพ...แดนนิรมิต
มากนักคิด...นักกวีวรรณกรรม
ดั่งผู้ฝ่า...ฝนแล้ง...แลร้อนล้น
ดั่งมืดมน...ทนกล้ำ....ทะท้นกลุ่น
ดั่งดินฝุ่น...ธุรี...ลี้ลมกลุ่ม
ดั่งเข้าลุม...ล้อมกรู..ศัตรูแกร่งแรง
ขอขอบคุณ...อุ่นมิตร....สติยิ่ง
ขอขอบคุณ...อุ่นคำ....ครูผู้สอน
ขอขอบคุณ...อุ่นไอ....ปราชญ์นักกลอน
ขออวยพร...แดนนี้....ดั่งดุสิตเอย
14 มีนาคม 2546 23:45 น.
น้ำ
กล่อมขวัญ
ขอจันทร์เจ้ากล่อมน้อง...อย่าใจน้อย
ขอดาวคอยคล้อยดู........อยู่เป็นเพื่อน
ขอเมฆม่านสานพา.....อย่าลืมเลือน
ขอคำเอือนเอยถ่อย......ร้อยลำนำ
ให้เจ้ายามเคลิ้มหลับ.....ฝันนิทรา
ให้เจ้าสุขอุรายาม.....คลาฝนพลำ
ให้เจ้าพบรักหมั่น.....ตราบนิจนิรัน
ให้เจ้านั้นได้พบ.......กัลยา....มิตรธรรม
สุขเย็นล้ำนำใจ.....เจ้าแก้วตา
สุขยิ้มคลาสร้างสรรค์...ดั่งสวรรค์
สุขร่วมพร้อมมิตรสนิท...นิรัน
สุขสงบปิติดั่ง......ได้นฤพานเอย.
13 มีนาคม 2546 18:33 น.
น้ำ
@ สระทรัพย์สินสิ้นไปเพื่อ.....อวัยวะ
@ ผิจะสระอวัยวะ.................เผื่อชีพ
@ จักสิ้นชีพมิยอมสูรย์...........ความสัตย์ ไว้นา
@ สูรย์สัตย์สิ้นธรรม...............โลกม้วย มรณา
9 มีนาคม 2546 18:46 น.
น้ำ
อนิจจัง
ด้วยสันตะติปิด.......มิดบังอนิจจัง
อันตัวตนงดงาม...สะคลานโฉม
มิอยู่ยงยืนยาว......ร้อยปีสมัย
ย่อมร่วงโรยเรี่ยวแรง.....เพราะโรคภัย
จงยับยั้งชั่งใจ........เพียรรู้ธรรม
ทุกข์ขัง
ด้วยอิริยาบถปิด.......มิดบังทุกข์ขัง
แม้รักมากหวงแหน.......ดั่งแก้วตา
อนิจจาพอห่างเหิน.......รักห่างหาย
จะยืนนอนนั่งเดิน.......ไม่สบาย
ทั้งใจกายได้ทุกข์.......ระทวยระทม
อนัตตา
ด้วยอัตตาปิด.....มิดบังอนัตตา
อันโลกแลจักรวาล......อนันต์กาลสาร
สุดกล่าวขานนับรวม........เรียกมวลสาร
มิได้อยู่หยุดนิ่ง............หมุนเวียนกาล
ชีวิตท่านเปรียบเปรย.....สั่นเดี๋ยวเดียว
9 มีนาคม 2546 17:57 น.
น้ำ
เยาว์วัยบิดร...มารดา....เฝ้าสอน
กล่อมให้นอน....เติบโต....รู้เดียงสา
จนรู้อ่าน....เขียนเพียร....ปัญญา
จบวิชา....ได้เลี้ยงชีพ....สร้างครอบครัว
เจ็ดสิบเอ็ดปีนับ.......นานเนิ่นนา
คุณพ่อจ๋า....คนแกร่ง....สุดแสนดี
ด้วยดวงใจ....ปกป้อง.....ทำหน้าที่
ลูกคนนี้....น้อมกราบ......ระลึกพระคุณ