9 เมษายน 2546 00:07 น.
น้ำ
ดอกแก้วหอมเย็นเป็นไอสู่ใจ
ต้นสูงส่งระหงไสวแผ่ก้านบรรณใบ
ลมโชยรวยลื่นชื่นหทัยยิ้มละมัย
หน้าบ้านชายคาร่มพรมพร่ำกลิ่นลม
ป้าหมอของหลานวัยรอนรวี
เอนกคุณบารมีเลี้ยงพี่ร่วม
ยี่สิบหกคนล้วนกำพร้าเขาลืม
ใจแม่ยืมแผ่ไออุ่นขุนใจทุกใจ
หลอมหทัยละลายสยายคุณ
จวบจนวันวัยคล้อยลอยนัย
แปดสามสมัยฤดียังศรีไสว
ลูกได้เบ่งผลิดอกออกหอมใจ
ลูกเยี่ยมเยียนเวียนไหว้รวมบำรุง
ป้าหมอบางวันบ่นอย่ายุ่งกวนใจ
จะนอนอ่านกลอนไกวแย้มประไพ
ไว้ไรไรรอรอจะจรจากเจ้าไปลางลาเอย
8 เมษายน 2546 04:21 น.
น้ำ
นาสายเส้นยาวราวฝันปันใคร
คันนายาวไกลให้เร่งเกรงเดิน
เมินใจจากเมืองสู่เขินนาเพลิน
จับปูเนินนาเก็บดองเค็มไว้กัน
สูบน้ำทั้งวันแล้วยังไม่เต็ม
อกคงเข็นเป็นไฉนใครแกล้ง
เดินแล่นล่องคันนามองแหล่ง
จนเจือแจ้งจึงรู้ว่ารูเจ้าปู
พ่อสอนให้เอาดินอุดรูปูนั้น
แล้วหมั่นเดินตรวจรอบรอบคู(นา)
จึงสูบน้ำล้นท้นพอเพียงเต็มดู
สุขใจอยู่ใต้เงากล้วยช่วยกัน
นาเขียวอ่อนนอนใต้ต้นมะขาม
จนยามสายบายเย็นมิจำหมาย
จะกี่อื่นหมื่นแสนมิแคลนคลาย
ชีพแม้นวายวอนเจ้าลูกชาวนา ยังคอยเธอ
7 เมษายน 2546 13:22 น.
น้ำ
เธอคือหนึ่งในใจของฉัน
ฉันรักเธอเสมอหนึ่งใจคือเธอ
เธอมอบใจไว้ให้ใครบอกมาดีดี
เห็นนะคนดีนิเธอหว่านใจ
แย้มละมัยกับใครใคร
ทำกับว่าเธอเป็นคนหลายใจ
ต้องรับใช้กรรมเวรเข้าสักวัน
ก็ทุกวันได้เห็นภาพบาดตา
ใจหนึ่งเดียวหว่านไว้ไหนไหน
งอกต้นกล้าขึ้นมาจนอุราเปรมปรี
ออกดอกดกด้วยสิ ก็ใส่ปุ๋ยชีวะวิธี
รับกรรมดีที่ได้ทำสะดีดี
เข็ดยังเจ้าเอ๋ยเจ้าดอกไม้ใจ
มีคนคอยตามเป็นห่วงมากมาย
อีกมอบรักมากมายในใจคืนให้
หนึ่งเดียวมั่นคงเพียงเธอคนดีของพี่เอย
7 เมษายน 2546 13:16 น.
น้ำ
ไพรระหงภูกระดึงไต่เขาสูง
มวลป่าไม้สะพรั่งไพรสนเขา
เป็นสนสองใบซ้อนสามใบแซมเนา
หนาวเหน็บหน่วงอุราฉ่ำชื่นเย็น
เช้าก่อนตะวันรุ่งมุ่งฝ่าผาชมคลื่น
ทะเลเมฆครืนคลุมลุ่มวิมานพื้นฟ้า
ทะเลหมอกสร่างพร่างพรายตา
ยอดเขาทะเลฝ่าหมอกสอดแซม
ดวงอาทิตย์เดินขึ้นเขินจากเขา
ฉายแสงฉานฉาบทาบทาไพรสณฑ์
ดลให้หลงใหลครวญหวนทวนยล
จำติดตรึงจนตราบวันวายมิเลือน
หวนดลใจคล้ายทะเลหมอกม่านบัง
ทะเลเมฆสะพรั่งหว่างไพรระหง
งามวิจิตรตรึงติดฤดีชวนยล
ดลกลอนขานนามภูกระดึง ตรึงใจเอย
7 เมษายน 2546 03:22 น.
น้ำ
ท้องทุ่ง ลานทองหอม ไอดินกลิ่นหญ้า
หมู่นกปักษากระยางขาวบินร่อน
ปากห่างนางสง่าสวยแม่งามงอน
เดินดุ่มท่องลานทุ่งข้าวเขียวอ่อน
ร่อนจากเช้าตรู่พร้อมหมู่หาอาหาร
ปูปลานาหอยเชอรี่สำราญจร
ร้อนไอรวีสิทนทานบินร่อน
จากนาบ้านเวียนมุ่งสู่ทุ่งไพรสณฑ์
ข้ามชลประธานจนรอนสุรีย์
บินย้อนหาที่รวงรังลงจับนอน
แสงอาทิตย์อัสดงยามคล้อยรอน
ฉายฉานแสงหงแลทองผ่องอำไพ
ณ.ที่วัดไผ่ล้อมประทุมอมร
พร้อมหมู่นกปากห่างคืนรังใจ
สังสรรค์ลูกน้อยกลอยใจจาร
ล่วงคืนวันชื่นสุขใจสถาพรเอย