15 มิถุนายน 2546 06:11 น.
น้ำ
ดอกมะลิ ผลิบาน ประทินหอม
ใจก็น้อม โน้มส่ง ศรัทราขาม
ดอกแก้วขาว ตระการ อบอวลนาม
วิริยะตาม ตัวตน ค้นคว้านา
มณฑาทิพย์ หวานชื่น ชวนละไม
สติตามให้ ดูหลง ปลงตัณหา
น้ำค้างพรม พร่ำแล้ว ลมโบกลา
จ้องจิตจ้า สมาธิง ดิ่งลงดู
กลีบกลิ่นกรุ่น ผกางาม แล้วโรยรา
ฝึกปัญญา สำรวม อินทรีย์อยู่
เดือนร่วงโรย แรมเหมือน เตือนให้รู้
ไตรลักษณ์สู่ ทุกสิ่ง สภาพธรรม
14 มิถุนายน 2546 18:55 น.
น้ำ
แม้นสิ้นดาว ดารา เวหามืด
พี่ไม่จืด จางรัก สมัครสมาน
สูรย์สุรีย์ ฉายฉาน ตราบกาลนาน
หวังพบพาน พิศวาส ดั่งมาดหมาย
รัวรัวใจ สายใย ไม่สิ้นสุด
ไกลไม่หยุด รักน้อง ไม่มีหน่าย
หวังดาวเดือน เตือนใจ ว่าอย่าคลาย
ฝากจันทร์ฉาย กล่อมน้อง ให้หลับนอน
แม้นเกิดใหม่ แม่เป็นบัว บุษบกมาศ
พี่ไม่พลาด เป็นภมร เคล้าเกสร
แม้เกิดใน หมู่เดือน จันทร์ขจร
พี่เป็นดาว สกาววอน วนรอบเดือน
เจ้าเป็นคลื่น ละออ ขอให้พี่
ปลอบฤดี กลืนคลื่น หาดทรายเหมือน
แม้อีกอื่น หมื่นแสน ไม่แชเชือน
เป็นคู่รัก ร่วมเรือน ทุกชาติไป
14 มิถุนายน 2546 17:32 น.
น้ำ
ตอนเด็กเล็ก ซุกซน วิ่งเล่นสนุก
ไม่มีทุกข์ หยอกล้อ เพลินสุขสรร
หัวเราะง่าย ยิ้มแย้ม กันทั้งวัน
พูดขำขัน ฉันเธอ เหมอใจแวว
การละเล่น อย่างไทย ช่วยเสริมสร้าง
งูกินหาง หลายคน มาต่อแถว
แม่งูเอ๋ย กินน้ำ บ่อไหนแล้ว
กินบ่อโศก พูดแซว โยกไปมา
มอญซ่อนผ้า ตุ๊กตา อยู่ที่ไหน
ไว้โน้นนี่ ฉันจะ ตีตูดเธอ
เด็กไทยฉลาด มีสุข สมองเลิศเลอ
เพียงจะเสนอ รักษา อย่างโบราญ
12 มิถุนายน 2546 20:36 น.
น้ำ
เรือน้อยลอยล่วงแล้วฤไรเอย
จึงวางเฉยไม่พายไปไหน
ปล่อยเรือไหลตามน้ำลอยไป
อีกเมื่อไรหมดช้ำที่กร่ำกลาย
ลมโลกลวงถ่วงเรือให้จมลง
แม้สิ้นแรงพายส่งคงสลาย
คลื่นน้ำแรงโหมย้ำคอยทำลาย
โคลงเคลงพายไม่เห็นหลทางใจ
สายน้ำวนเป็นเกลียวลัดเลี้ยวรด
สติเตือนสระงดจิตผ่องใส
พายจ่วงจ่ำไม่ตามสายน้ำไป
สุดแรงไป่ละลดทดทวนธาร
สำรวมอินทรีย์คือศีลห้า
สลดสังวรว่าอย่าหลงสังขาร
ความสวยงามไม่ยั่งยืนนาน
คือบ่วงมารพาลใจไฟสุมทรวง
10 มิถุนายน 2546 06:49 น.
น้ำ
แบ่งสองฝั่ง ฝักฝ่าย สี่ประจัน
คู่หนุ่มนั้น แข็งแรง ความไวแสง
เซิบลูกแล้ว ตีไว ตบสุดแรง
ใช้ความแกร่ง ใช้พลัง เข้าเอาชัย
แบดบินตั่น เก้าลูก จังหวะดี
เซิบเซ็ดตี ตัดดาด วางเกมไล่
ลูกหยอดตบ หยอดตัด ตัดหยอดไป
ลงขอดไซ้ร ได้แต้ม มีคะแนน
อีกฝ่ายเฒ่า เร้าโยก ตั้งท่ารับ
จังหวะจับ หยอดโยก คู่หนุ่มแหงน
แม้นถูกตบ พลิกหงาย เป็นหยอดแทน
โอนอ่อนผ่อน ตามแล่น ไม่ลุกลน
เกมกีฬา พาพบ เพื่อนต่างวัย
ต่างหวังชิง เอาชัย เกมตีขน (ลูกขนไก่)
เพียงออกเหงื่อ ไหลริน ชื่นฉ่ำดล
สามัคคี ทุกคน เปรี่ยมน้ำใจ