13 มกราคม 2547 07:37 น.
น้ำ
ยามตะวัน ครั้นอรุณ อุ่นใจวาว
ทุกคนก้าว เยื้องย่าง ต่างวิถี
ตามแบบอัน มั่นคง คุณความดี
เป็นสุขศรี สรรสร้าง ทางพากเพียร
งานหมุนเวียน วันแล้ว ก็วันเล่า
ทุกข์สุขเร้า ร่ำไป ฝักใฝ่เขียน
จดถ้อยร้อย จารึก เป็นบทเรียน
กานท์ก่อเวียน ใจกระจ่าง ต่างอารมย์
ยลเย็นเห็น อารมณ์ ข่มตัวตน
ได้ขุดค้น ความคิด ผิดหมักหมม
รู้ใฝ่ฝึก ละวาง สิ่งหลงตรม
บ้างชื่นชม บรรเทา จนเบาบาง
ทุกข์มากมาย หายลับ ลดถดถอย
จิตฟุ้งฝอย ฝันกลับ สลับวางว่าง
แลเลือนราง แล้วเกิด ใสกระจ่าง
หายอ้างว้าง อบอุ่น ละมุมละไม
7 มกราคม 2547 17:47 น.
น้ำ
http://www.geocities.com/thailiterature/np2.htm
บนลานอโศก เนาวรัตน์พงษ์ไพบูลย์
หยาดน้ำแก้วเกาะกลิ้งกิ่งอโศก
โลกทั้งโลกลอยระหว่างความว่างเปล่า
มีความรื่นร่มเย็นแผ่เป็นเงา
ลมแผ่วเบาบอกลำนำคำกวี
เราพบกันฝันไกลในความรัก
เริ่มรู้จักซึ้งใจในทุกที่
มีแต่เรามิมีใครในที่นี้
ใบไม้สีสดสวยโบกอวยชัย
อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า
หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้
เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล
คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน
หลับตาเถิดที่รักเพื่อพักผ่อน
ฟังเพลงกลอนพี่กล่อมถนอมขวัญ
ใจระงับรับใจในจำนรรจ์
ต่างแพรพันผูกใจห่มให้นอน
โอ้ดอกเอ๋ยดอกโศกตกจากต้น
เปียกน้ำฝนปนทรายปลายเกษร
โศกสำนึกหนาวกมลคนสัญจร
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะร่อนลง
เมตตาแล้วแก้วตาอย่าทิ้งทอด
ช่วยให้รอดอย่าปล่อยบินลอยหลง
จะหุบปีกหุบปากฝากใจปลง
จะเกาะกรงแก้วกมลไปจนตาย
งามเอยงามนัก
แฉล้มพักตร์ผ่องเหมือนเมื่อเดือนฉาย
งามตาค้อนคมเยื้องชำเลืองชาย
ลักยิ้มอายแอบยิ้มงามนิ่มนวล
จะห่างไกลไปนิดก็คิดถึง
ครั้นดื้อดึงโดยใจก็ไห้หวน
ถนอมงามห้ามใจควรไม่ควร
ให้ปั่นป่วนไปทุกยามนะความรัก
ผีเสื้อทิพย์พริบพร้อยลอยแตะแต้ม
เผยอแย้มยิ้มละไมใจประจักษ์
ทุกกิ่งก้านมิ่งไม้เหมือนทายทัก
ร้อยสลักใจเราให้เฝ้ารอ
ฝันถึงดอกบัวแดงแฝงผึ้งภู่
คล้ายพี่อยู่เป็นเพื่อนในเรือนหอ
ชื่นเสน่ห์เกษรอ่อนละออ
โอ้ละหนอหนาวนักเอารักอิง
ในห้วงความคิดถึงซึ่งเงียบเหงา
ใจสองเราเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง
คอยคืนวันฝันเห็นจะเป็นจริง
โลกหยุดนิ่งแนบสนิทในนิทรา
ร่มอโศกสดใสในความฝัน
ร่มนิรันดร์ลานสวาทปรารถนา
ร่มลำธารสีเทาเจ้าพระยา
และร่มอาณาจักร.....ความรักเรา
30 ธันวาคม 2546 08:33 น.
น้ำ
๏ ทรายกรวดเกลื่อนเพ้อกล่อม...............เพลงหาด
คลืนคลื่นเสียงคลืนซาด.........................ซัดแจ้ว
โหนโยนจากธรรมชาติ..........................หนั่นเนื่อง
คือกล่นคำเก่ากล้ำแก้ว...........................ฝากแล้วฝังใจ ๚
๏ ทะเลโคลงโยงโล้................................คลื่นใจ
คลื่นเก่าซัดนำไป....................................บ่มปั้น
ใหม่คลืนคลั่นด้วยใคร่.............................รอยหาด
สัมพันธ์ซาดซัดโย้..................................สุขได้เสพสวรรค์ ๚
๏ โถมทั่งกระชั้นชิด...................................คลื่นโคลง
เก่าใหม่ใจดุจโยง.....................................ผูกแผ้ว
ต่อติดทุกยามโมง.....................................จารจด จำคำ
คือปราชญ์ให้เก็บแล้ว..............................เกล็ดแก้วแววจันทร์ ๚
27 ธันวาคม 2546 12:02 น.
น้ำ
๑เดินก้าวเท้า ชมสระ ยามเย็นเย็น
เด็กเด็กเล่น วนไล่ นกทั้งฝูง
โปรยอาหาร เลี้ยงหมู่ พิราบกรุง
กรูกรุ๊กกรู กู่จรุง ใจสำราญ
๒เพลงจังหวะ แอโรบิก เร้ากำลัง
หญิงชายยัง เต็นไว กายบริหาร
หนึ่งสองสาม สี่ห้า งามตระการ
เพิ่มแรงทาน การใหม่ ในวันรุ่ง
๓กลุ่มเด็กหนุ่ม สะเก็ตบอดต์ แล่นเร็วลื่น
กำลังชื่น กระโดด ขึ้นราวสูง
ขยับกลับบอดต์ ขึ้นลง เชี่ยวชาญผยุง
ทรงกายมุ่ง มั่นใจ ในความเร็ว
๔เดินดุ่มดุ่ม หายใจ ก้าวยาวยาว
สดชื่นสกาว ร่างกาย หายปวดเมื่อย
จนเย็นย่ำ ค่ำลง ลมพัดเลื้อย
จิตคลายเหนื่อย จากการ งานประจำ
26 ธันวาคม 2546 16:30 น.
น้ำ
บรรยากาศ ลูกทุ่งเอฟเอม95.0 Mz.
พี่อยู่ไกลถึงเพียรเขียนกลอน
รักงามงอนน้องคนบ้านอีสาน
แม้นแสนไกลเพียงไรถิ่นกันดาน
พี่ไม่คร้านร้องเพลงฝากสายลม
ให้แม่คุณทนรออีดสักหน่อย
แม้เงินน้อยพี่จะเก็บสะสม
น้องเมตตาพี่คงไม่ขื่นขม
ได้ชื่นชมยอดดวงใจสักที
แฮ่ๆ...คิดว่าตัวเองเพิ่งอายุ18อะครับ.......
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟน้ำ
หน้าส่วนตัว
1111
