26 มกราคม 2547 06:31 น.

เพลงเก่า

น้ำ

๑
เพลงเก่าก่อนเจ้าเพื่อน................เก่ามา
ความเก่าเราตรึงตรา...................ติดต้อย
ภาพเก่าสวยเก็บมา.....................ใส่สมุด
ดีจดจำทุกข์ร้อย..........................ผ่านได้ด้วยทน
๒
ความหลังคลาจิตคล้อย...............ยลเยือน
ดั่งหมอกม่านไหมเตือน..............เหน็บเนื้อ
ความดีมั่นสะเหมือน...................กั้นเกราะ
ตั้งสติมิทุกข์เลื้อ...........................ลึกคลุ้งความหลัง
๓
เพียงอารมณ์ต่อติดเต้า.................ตามตน
เพียงเงาเกลากล่อมกมล...............หม่นเย้า
เพียงรอยท้าวก้าวจน....................จำจด พอนา
ปัจจุบันขณะเฝ้า...........................ใฝ่รู้ตามเตือน
๔
ภายในภายนอกเนื้อ........................หนังคลุม
อารมณ์ห่มตัวลุม...........................รับรู้
จำจดจิตชอุม..................................อันชื่น
สังเกตเหตุสุขกู้..............................กอบไว้ทุกข์คลาย				
21 มกราคม 2547 03:35 น.

รักแรก

น้ำ

ความสับสน
เคล้าระคน ปนความ เปลี่ยวเหงา
สุดสรรหา สิ่งใด มาบรรเทา
ดั่งแสงเงา ทาบทา ติดเรือนกาย

เศร้าโศก
ดุจสิ้นโลก สวรรค์ล่ม ศูนย์สลาย 
ผาถล่ม แผ่นดินแยก แตกกระจาย
แดงฉานฉาย  เผาผลาญ เพลิงโกรธา

ปล่อยวางโลก
เพราะแบกโลก ทั้งโลก วิโยกหนา 
หมายจะเยื้อ แย่งชิง ได้ชัยมา
ลืมเลือนว่า ชีพนี้ มิยืนนาน

รักแท้จริง
หวานยิ่งกว่า ทุกสิ่ง ที่ว่าหวาน
แม้นร้อยรวม บุบผา สุมามาล
ฤๅเปรียบปาน รักแรก หน้าแปลกเอย				
20 มกราคม 2547 01:08 น.

นกน้อย

น้ำ

ดอกรักบานในใจ
หวานละไม อุ่นไอ เต็มอกฉัน
ปรารถนา ฝากรัก คำจำนัน 
ยามหลับนั้น ละเมอ เพ้อทุกคลา

ฝันสลัวเลือนลางบอก
คล้ายสายหมอก มัวหม่น ยังค้นหา
แลมิเห็น หนใด แม่แก้วตา
ดุจภุมรา หาเกษร วอนคู่เชย

จวบเจียนจนฟ้าสาง
ใจครวญคราง วิเวก ว้างอกเอ๋ย
นอนเหน็บหนาว น้ำค้าง ยิ่งนักเลย
เมื่อไรเอย จึงพบ ประสพกัน

ความรักเราชะลอย
เพียงนกน้อย หลงถิ่น บินหาฝัน
โอ้นกเจ้า คงร้าว หนาวจาบัน
สิ้นชีพพลัน สิ้นทุกข์ จากใจ				
20 มกราคม 2547 00:14 น.

ไหว้ครู

น้ำ

๑
๏ สิบหกม.ค.โห่ร้อง              เวลาดี
เป็นฤกษ์กราบครูที่             ผ่องแผ้ว
ท้องฟ้าดื่นดาวมี                  รวมหมู่ มานา
เดือนเด่นเช่นใจแพล้ว       กราบแก้วครูกวี  ๚
๒
๏ขานคุณขานเล่าอ้าง           คุณครู
ขานเสนะไพเราะพรู           ท่านให้
ฉันท์ลักษณ์งามเลิศหรู        ดลแบบ
ครูสั่งสอนแน่ไซร้                มิได้มีเอง ๚ 
๓
๏น้อมเก็บดาวฝั่งฟ้า             ฝึกคำ  
อ้างโอษฐ์จันทร์ลำนำ            แด่ผู้
นวลแสงส่องกล่อมจำ            วรรณบท
เพ็ญพจน์พรพร่ำรู้               เรื่องร้อยกรองไทย  ๚
๔
๏เก็บดาวระยิบระยับฟ้า         มาเขียน
เก็บหมอกหม่นไหมเวียน       วาดเว้า
เก็บน้ำหยาดฟ้าเพียร            พรหมฉ่ำ
เก็บมิได้ดุจเฝ้า                     ใฝ่รู้คำครู ๚ะ๛ :				
15 มกราคม 2547 23:30 น.

ชิงช้า

น้ำ

เดินมาหาเพื่อนเล่น
เธอเห็นเจ้าโก๊กเพื่อนฉันไหม
ทุกวันเล่นกันไป
มาเร็วไวอย่าช้าเล่นดีกว่า

ต้นมะม่วง หน้าบ้าน ต้นสูงใหญ่
ออกลูกให้ ทุกปี ดีหนักหนา
ได้ปีนเล่น ขึ้นลง ยามเย็นมา
ส่งเสียงจ้า เจื้อยแจ้ว แล้วตะโพน

มีชิงช้า เชือกแขวน จากกิ่งไม้
ขอแรงให้ เธอไกว ขึ้นห้อยโหน
ชอบที่ได้ ล่องลอย เมื่อถูกโยน
แกว่งเอนโอน อ่อนคืน ที่เดิมพลัน

ไกวลอยล่อง ขึ้นสูง แล้วคืนสู่
มิเคยรู้ ทุกข์ใด ในใจฉัน
มาร่วมเล่น ชิงช้า กันสักวัน
ดุจใฝ่ฝัน สุขสรร สนุกกันเอย				
Calendar
Lovings  น้ำ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟน้ำ
Lovings  น้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟน้ำ
Lovings  น้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงน้ำ