29 กันยายน 2544 05:28 น.
น้ำแข็ง
หนึ่งชีวิตที่เริ่มต้น ..
เหมือนกับฝนชะดอกให้สดใส
ภุมรินเกาะเกี่ยวเวียนผ่านไป
ผลิดอกใบแตกหน่อให้งดงาม
หนึ่งชีวิตเมื่อวันผ่าน ..
ต่างมีฝันจุดหมายที่วาดไว้
แดดอ่อนอ่อนรวยรินชูกิ่งใบ
บางต้นไกลบางต้นใกล้ตามวิถีทาง
หนึ่งชีวิตเมื่ออ่อนล้า ..
สายลมพาความเย็นเป็นเพื่อนเหงา
บนท้องฟ้าสายรุ้งที่ทอดยาว
เมฆขาวขาวเตือนให้รู้สิ่งต่อไป
หนึ่งชีวิตที่ปลายทาง ..
ความอ้างว้างเหน็บหนาวเวียนมาหา
แห้งโรยร่วงหล่นไปตามเวลา
จะเหลือค่าก็แค่ซากอยู่ในดิน..นิจนิรันดร์
24 กันยายน 2544 06:29 น.
น้ำแข็ง
การพบกัน..นั้นคือการเริ่มต้น
เกี่ยวใจเราสองคนให้อ่อนไหว
ความอบอุ่นเกิดขึ้นซึ้งข้างใน
กลายเป็น"รัก" อยู่กลางใจเราสองคน
มีเวลาเป็นเครื่องช่วยพิสูจน์
ยืนยันกับคำพูดอยู่เสมอ
เมื่อรักแล้ว..เริ่มต้นแล้ว..มีเพียงเธอ
ขอสัญญาจะไม่เผลอ..เริ่มซ้ำใหม่กับใคร
อาจมีบ้างเหมือนดั่งสายลมพัด
แต่มิอาจพัดผ่านใจให้หวั่นไหว
เพราะมีเธออยู่ตรงนี้คอยเข้าใจ
เชื่อเถอะนะทั้งหัวใจก็คือเธอ ...
หน้าส่วนตัว
1125
