13 พฤษภาคม 2548 18:00 น.
น้ำแข็งไส
ต่อให้เราอยู่ไกล สักแค่ไหน
รู้ไหมว่าฉันไม่เคยหวั่นไหวเลยสักครั้ง
เพราะมั่นใจใจความรัก ความผูกพันธ์
ที่เราสองเฝ้าบอกรักกันทุกวันเสมอมา
อย่าถามฉันเลย ว่ารักเธอมากแค่ไหน
หากฉันบอกเธอไปว่ารักเท่าเม็ดทรายและทะเลกว้าง
ไม่ว่าเธอจะเชื่อคำพูดของฉันหรือไม่ก็ตาม
แต่ขอยืนยันทุกอย่างที่ฉันทำ .. เพื่อเธอคนเดียว
13 พฤษภาคม 2548 09:59 น.
น้ำแข็งไส
หากวันนี้ ฉันไม่ได้เห็นหน้าเธอ
ก็สงสัยว่า หัวใจฉันจะพร่ำเพ้อไปถึงไหน
กรุงเทพฯ - พิษณุโลก ระยะทางก็ตั้งไกล
แต่หัวใจของฉันยังวนเวียนเรื่อยไป ... เพื่อหาเธอ
12 พฤษภาคม 2548 19:38 น.
น้ำแข็งไส
... ขอดาว ...
ช่วยส่งข่าวบอกคนรักฉันหน่อยได้ไหม
ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป
เค้าห่วงใยเพียงใด ... อยากได้ยินเสียงเธอ
... วุ่นวาย สับสนยิ่งนัก ...
กลัวเธอจะลืมความรักที่ฉันเคยมอบให้
กลัวเธอเผลอละเลยทิ้งขว้างไม่ใส่ใจ
ฉันไม่อยากเป็นคนสุดท้ายที่เธอนึกถึงกัน ... เท่านั้นเอง
12 พฤษภาคม 2548 15:31 น.
น้ำแข็งไส
ฉันเจ็บ ฉันยอมแพ้
เพราะต่อสู้กับความอ่อนแอในใจไม่ไหว
กี่ครั้งแล้วที่เธอทิ้งให้ฉันจมอยู่กับความเดียวดาย
ต้องนอนฝันร้าย ร้องไห้คนเดียว ... ทุกคืน
ทั้งๆที่ใจฉันมันเจ็บ แต่ก็ยังทนฝืน
ต้องยอมทนกล้ำกลืนอยู่อย่างนี้ซ้ำ - ซ้ำ
ปลอบใจตัวเองเสมอว่าเรา ... ยังรักกัน ...
สร้างภาพสร้างความฝัน ... หลอกตัวเองทำไม ...
12 พฤษภาคม 2548 11:13 น.
น้ำแข็งไส
บอกฉันให้รู้ตัวสักที
ว่าเธอคนดียังอยากให้ฉันอยู่ตรงนี้บ้างไหม
ที่เดิม .. ที่เคยยืนอยู่เคียงข้างไม่เคยไกล
ที่เคยสัญญาไว้ ... เราจะรักกัน ... มั่นคง
แต่ความมั่นคงเริ่มสั่นคลอน
เพราะความไม่แน่นอนทำให้ใจหวั่นไหว
ความเข้าใจเริ่มทำที ไม่มีความเข้าใจ
แล้วน้ำตาฉันก็พาลไหล ... เพราะความอ่อนแอ
หน้าส่วนตัว
723
