29 สิงหาคม 2548 19:22 น.
น้ำแข็งไส
.. ปากบอกกับเธอ ..
มีอะไรก็ทำไปเถอะ อย่าห่วงใยกันเลยได้ไหม
ก็แค่อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่คิดเรียกร้องความสนใจ
สายตาเฉยเมยเพียงใด .. ฉันเข้าใจและรับรู้ได้ดี
ทั้งที่ความจริงในใจ .. ตรงกันข้าม
หลอกลวงเธอทุกอย่าง .. เธอจะเชื่อไหม
แกล้งอยู่ห่างเธอไกลๆ ทั้งที่ในใจอยากกอดเธอไว้ไม่ห่างกาย
จะทำยังไง .. ก็อยากกระซิบข้างๆกายว่ารักเธอจัง
แต่ฉันก็คงทำได้เพียงเท่านี้
ยืนดูเธอคนดีค่อยๆห่างจากฉันไปช้าๆ
เจ็บปวดเพียงใดเก็บซ่อนไว้ไม่ไหว .. แทบขาดใจเมื่อเธอลา
ดูเธอเดินลับไกลไปสุดสายตา .. ด้วยความปวดร้าวหัวใจ
28 สิงหาคม 2548 19:05 น.
น้ำแข็งไส
ถ้าการเงียบหายไปเฉย-เฉย
เพียงเพราะเธอไม่อยากผูกพันธ์กับฉัน
ก็อย่าเลย อย่ามาใส่ใจ ทำเป็นห่วงใยกัน
อย่าเสแสร้งแกล้งว่าแคร์อย่างนั้น อีกต่อไป
จะเดินจากกันไป .. ก็ได้นะ
อย่ากลัวว่าฉันจะร้องไห้ .. ได้ไหม
หากใจเธอไม่มีฉันแล้ว .. ก็จงกลับไป
กลับไปหาใครคนนั้น .. ที่เธอต้องการ
28 สิงหาคม 2548 17:59 น.
น้ำแข็งไส
น้อยใจเธออยู่ลึก-ลึก
แต่ต้องเก็บความรู้สึก .. ฝืนเอาไว้
ไม่อยากแสดงอาการของคน .. เอาแต่ใจ
กลัวเธอรำคาญ เบื่อหน่าย ท้อใจ .. เกลียดกัน
ก็เลยต้องเก็บเอาไว้อยู่อย่างนี้
อัดแน่นเต็มเนื้อที่ .. กลางอกฉัน
อยากลืม อยากจะเลิก อยากขอให้เราจบกัน
แต่ก็คงไม่ไหวหรอกมั้ง .. เพราะใจฉันไม่แข็งพอ
24 สิงหาคม 2548 13:50 น.
น้ำแข็งไส
ทิ้งหัวใจฉันเอาไว้
แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างช้า-ช้า
รบกวนเธอครั้งสุดท้ายได้ไหม .. อย่าหันมา
ไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตา .. ของความเสียใจ
24 สิงหาคม 2548 08:58 น.
น้ำแข็งไส
ไม่รู้ทำไม .. ต้องร้องไห้
ไม่รู้ทำไม .. ต้องอ่อนล้า อ่อนไหว
ไม่รู้ทำไม .. ต้องกอดเข้าร้องไห้คนเดียว ทำไม?
ก็แค่ไม่มีเธออยู่ข้าง-ข้างกาย .. เหมือนอย่างทุกที
ก็คงจะรู้สึก .. โดดเดี่ยวและอ้างว้าง
ฉันต้องปรับตัวกับความว่างเปล่ารอบข้าง .. ตรงนี้
คงอีกนานกว่าฉันจะคุ้นเคยกับความเหงา .. ที่มี
น้ำตาคงไหลรินอย่างนี้ .. ไปอีกนาน