9 กุมภาพันธ์ 2552 10:17 น.
น้ำแข็งเปล่า
คนไม่สวยไม่รวยไม่เลิศหรู
แอบเเจ้ชู้บางทีรับได้ไหม
ไม่เชื่อฟังแถมยังเอาแต่ใจ
คุณทนไหวหรือไม่ใคร่ถามดู
เพราะข้อเสียของฉันนั้นมีมาก
ถ้าไม่อยากลำบากลองเปิดหู
แล้วฟังฉันกร่นด่าสักครั้งดู
คุณจะรู้แท้จริงเป็นเช่นไร
จะพูดจาแต่ละทีขวานผ่าซาก
อันคำหวานกระดากปากยากขานไข
ชอบจู้จี้ขี้บ่นอยู่ร่ำไป
สาวปากร้ายนี่ไงใช่ฉันเอง
ชอบซุ่มซ่ามเตะนู่นเดินชนนี่
ความรอบคอบไม่มียังอวดเก่ง
ชอบยกตนข่มท่านให้คนเกรง
ทั้งที่จริงตัวเองนั้นอ่อนแอ
เรื่องงานครัวทำกับข้าวฉันไม่ยุ่ง
กินข้าวถุงงานปรุงไม่แยแส
ส่วนงานบ้านงานเรือนฉันไม่แคร์
คนแย่แย่นี่แหละที่ฉันเป็น
คงไม่ต้องพูดไปให้มากเรื่อง
เดี๋ยวจะเคืองกว่านี่ถ้าได้เห็น
รับได้ไหมตัวตนที่ฉันเป็น
แค่ไม่อยากซ่อนเร้นเช่นกลลวง
จึงเปิดเผยตัวตนในวันนี้
ก่อนที่คุณจะรู้สึกตะขิดตะขวง
รับไม่ได้บอกมาอย่าหลอกลวง
ถ้าทนไหวไม่ห่วงหวงดวงใจ
7 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น.
น้ำแข็งเปล่า
ล้วนมากมีกานท์กวีที่ได้อ่าน
ต่างขับขานตำนานร่วมสมัย
ความทรงจำแห่งรักวาเลนไทม์
มีทั้งสุขทุกข์ร้ายหลากหลายทาง
บ้างพบรักครั้งใหม่ในวันนี้
ก่อนเคยเหงาเศร้าฤดีที่หมองหมาง
ได้มีรักครั้งใหม่คอยลบล้าง
รอยแผลจางในใจกลับหายพลัน
บ้างความรักถึงวันที่สุกงอม
ส่งกลิ่นหอมอบอวลชวนใฝ่ฝัน
สองชีวีพร้อมอยู่คู่เคียงกัน
ดั่งดวงจันทร์เคียงคู่ดาราราย
บ้างความรักถึงวันต้องอับเฉา
แม้สองเราไม่เคยได้คิดหมาย
ว่าจุดจบความรักฉากสุดท้าย
คือวันวาเลนไทม์วันรักลา
ใครจะรู้บ้างไหมสำหรับฉัน
วันสิบสี่กุมภาพันธ์นั้นไร้ค่า
เป็นเพียงวันอีกวันที่ผ่านมา
ให้เดินตามเวลาแล้วผ่านไป
เป็นเพียงวันธรรมดาของคนเหงา
ไม่มีแม้รูปเงาของสิ่งไหน
เมื่อกล่องความทรงจำของหัวใจ
ถูกเว้นว่างเอาไว้ไร้ร่องรอย
2 กุมภาพันธ์ 2552 16:03 น.
น้ำแข็งเปล่า
ที่ถามว่าชอบคุณที่ตรงไหน
จะต้องทำอย่างไรให้มองเห็น
ตอบไม่ถูกพูดไม่ออกบอกไม่เป็น
แต่ประเด็นอยู่ที่คุณเป็นคุณ
แม้ไม่ได้ขาวสูงตรงเสป็ค
ไม่ใช่คนเพอร์เฟ็คแต่อบอุ่น
แม้ไม่รวยเงินทองแต่ใจบุญ
แถมยังคอยเจือจุนด้วยน้ำใจ
แม้ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเลิศ
แม้กำเนิดไม่สูงศักดิ์อย่างคนไหน
แม้ไม่ใช่คนสำคัญของใครๆ
แต่คือคนของใจใครหนึ่งคน
หน้าส่วนตัว
745
