15 พฤศจิกายน 2548 10:14 น.
น้ำแข็งปล่าว
จะเอ่ยวาจาอันแสนทุกข์นี้กับใคร
ดวงฤทัยสุดทัอได้แต่ตัดพ้อวาสนา
ตัวฉันเองอับจนหนทางจะไปต่อ
เพียงอยากขอกำลังใจจากใครสักคน
มีไหมใครสักคนที่ฉันขอ
ได้แต่เฝ้ารอคอยความหวัง
มีคนมาเติมพลังให้ก้าวเดิน
ให้ฉันกล้าเผชิญปัญหาที่มีอยู่
แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันรู้
ฉันต้องอยู่สู้ต่อจะท้อไม่ได้
แม้หมดหนทางสักเพียงใด
ไม่มีกำลังใจจากใครก็ตามที่
จะมัวรอคอยอะไรในความหวัง
เพราะฉันยังต้องอยู่สู้ต่อไป
ทำวันนี้ให้เป็นวันที่ดีที่สุด
แม้ชีวิตนี้จะไม่มีใครๆก็ตาม
15 พฤศจิกายน 2548 09:35 น.
น้ำแข็งปล่าว
เธอเดินไปจากฉันได้ตั้งนาน
ไม่เห็นเคยนึกถึงวันวานครั้งก่อนนี้
แต่แล้วก็กลับมาบอกว่าใยดี
จะให้ฉันคนนี้ทำใจอย่างไร
เจ็บนะบอกตรงๆว่าเจ็บที่หัวใจ
หรือคนใหม่เขาทำเธอเจ็บมา
อยากบอกนะอยากบอกว่า
เธอไม่ควรกลับมาไม่ควรเลย
เพราะตอนนั้นเธอทำฉันเจ็บช้ำ
ไม่อยากตอกย้ำแผลใจตัวเอง
กลับไปซะไม่ต้องเสียเวลา
ฉันก็แค่คนไร้ค่าที่เธอเคยทิ้งไป