22 ตุลาคม 2547 14:44 น.
น้ำหมึกขาว
ค่ำคืนที่เงียบสงบคืนหนึ่ง แม้จะไม่ได้ตั้งใจฟังแต่ก็อาจจะได้ยินเสียงจิ้งหรีดและแมลงตัวเล็กๆเท่านั้นที่ร้องกันระงมไปมา ลมหนาวค่อยๆพัดผ่านทั้งๆที่ช่วงฤดูของมันอาจจะยังไม่มาถึง ร่างของเด็กวัยรุ่นห้าคน ปรากฏอยู่ตรงหน้าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งซึ่งได้เป็นสถานที่ร้างไปแล้ว
แป้งงชชั้น ชั้นกลัวว สายตากวาดแกว่งมองไปมาทั้งๆที่เห็นอยู่ว่าโดยรอบตัวเธอนั้นมันชั่งมืดซะนี่กระไรแต่เสียงแห้งๆหลุดก็ออกมาจากปากของหญิงสาวคนหนึ่ง มือของเธอเกาะแขนเพื่อนสนิทที่ชื่อว่าแป้งโดยแน่น
จิ๊!ยัยโบว์ถ้าเธอยังบ่นกลัวบ้ากลัวบอปัญญาอ่อนแบบนี้ต่อไปชั้นจะเอาไฟฉายยัดใส่ปากเธอซะเดี๋ยวเนี้ย หญิงสาวหันมาหาเพื่อนสนิทตนที่กำลังเกาะแขนเธออยู่พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันแนวประชด
ฮืออออออแป้งงง..อ่ะก็ชั้นกลัวนี่ โบว์ตอบพร้อมกับเบ้ปากหน้าตาเหยเกแล้วเกาะแขนของแป้งให้แน่นมากกว่าเดิม
โอยยพวกผู้หญิงนี่เดินเร็วๆหน่อยดิ เสียงแน่นๆหลุดออกมาจากปากของชายคนหนึ่งพร้อมกับหันหน้าไปมองหญิงสาวสองคนที่เดินอยู่ท้ายสุด
อะไร!!วะไอ้เอ็มบ่นอะไรของเอ็งวะ เพื่อนชายอีกคนพูดเสริม
ก็ยัยแป้ง กับยัยโบว์อ่ะดิเดินชักช้าอยู่ได้ ข้าข้าขี้เกียจรอว่ะไอ้หยก เอ็มพูดกับเพื่อนสนิท
เออๆๆ ข้ารู้แล้วๆ เห็นใจผู้หญิงหน่อยเหอะเอ็งเออแล้วนี่ไอ้เต้ยมันหายไปไหนของมันวะ?? หยกพูดเมื่อไม่เห็นเพื่อนของตนอีกคนที่มาด้วยกัน
นี่!หนุ่มๆพวกเธอสองคนยืนมองหาใครกันอยู่ย๊ะชั้นเดินมาแล้วนะ มองไม่เห็นรึไง เดินต่อสิพ่อคู๊ณณ แป้งพูดเมื่อเธอและโบว์เดินมาถึงตัวเอ็มกับหยก
ไม่ใช่มองหาพวกเธอหรอกยัยแป้งแต่. เต้ยอ่ะดิ แม่งหายไปไหนของมันวะ เอ็มพูดขึ้นน้ำเสียงเป็นกังวลพร้อมกับสายตาที่ยังมองหาเพื่อนตนอยู่อย่างไม่ขาด
ออ่าว หยั่งงั้นหรอกหรอ. แป้งพูดทันทีหลังจากฟังเอ็มอธิบาย
งั้นพวกเรารีบตามหากันดีกว่าว่ะ?? หยกพูดขึ้นเมื่อเห็นทุกคนอยู่ในภาวะแคร่งเครียด
ร.รึ.หรือว่า.เต้ยจะเต้ยจะถูกผีหักคอไปแล้ววว ฮืออออ.ฮือออ ๆๆ ชั้นกลัวอ่ะ.ชั้นกลัวววฮือออ โบว์พูดขึ้นเมื่อทุกคนต่างนึ่งเงียบพร้อมๆกับใบหน้าที่ซีดเผือดเมื่อเพื่อนของพวกเค้าหายตัวไปอย่างลึกลับ
แต่ชั้นกำลังจะหักคอเธอเดี๋ยวนี้นะยัยโบว์!! ถ้าเธอไม่เอามือออกจากแขนชั้นแล้วไม่หยุดร้องไห้น่ะ!! แป้งโมโหเมื่อโบว์เกาะแน่นกว่าครั้งก่อนๆพร้อมกับท่าทางกระสับกระส่ายแล้วร้องไห้ไปมาเป็นเด็กๆ
เฮ้!!! ทุกๆคน เสียงๆหนึ่งที่ชายหญิงทั้งสี่คุ้นเคยดังขึ้น
ส.เสียงเต้ยนี่หว่า หยกพูดขึ้นพร้อมกับส่องไฟฉายไปยังที่มาของเสียง
เฮ้ยยไอ้เต้ยจริงๆด้วย เร็วๆเว่ยพวกเรา เอ็มพูดขึ้นเมื่อไฟฉายของหยกส่องไปกระทบกับหน้าของเพื่อนตนที่กำลังตะโกนเรียกอยู่เบื้องหน้า
ชายหญิงทั้งสี่ต่างตาลีตาเหลือกวิ่งไปหาเพื่อนสนิทที่คิดว่าหายตัวไปทันที
นี่! เต้ย!!เธอเล่นอะไรบ้าๆย๊ะรู้มั้ยทุกคนเป็นห่วงเนี่ย แป้งพูดทันทีเมื่อพบชายหนุ่ม
ฮือออ.ฮือออตเต้ยยย ฮือออ..เต้ยย ททำไม ต้องหนีพวกเรามาด้วย..ช..ชั้นกลัวจะแย่อยู่แล้วนะฮืออฮือออ โบว์ถามด้วยน้ำเสียงที่สะอื้นพร้อมทั้งน้ำตา
เออ!ใช่ข้ากับไอ้หยกตกใจแทบแย่เดินมาด้วยกัน เผลอแป๊บเดียว เอ็มพูดเสริม
เอาล่ะๆ เอาเป็นว่าเราขอโทษทุกคนด้วยแล้วกันนะแต่ดูนี่ซะก่อนเราเจอที่จะเล่นผีถ้วยแก้วแล้ววว ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะหันหลังไปพร้อมกับชี้นิ้วไปยังเมรุร้างของวัดแห่งนี้
อเอออ.เฮ้ย เจ๋งว่ะ หยกพูดทันทีเมื่อทุกคนพร้อมใจส่องไฟฉายขึ้นไปหลังจากเต้ยพูดจบ
อืมม เอาเป็นว่า ตกลงพวกเราเล่นผีถ้วยแก้วกันบนนู่นก็แล้วกัน เอ็มพูดแนวบังคับให้กับสองสาวที่มาด้วย
ว่าไงก็ว่าตามกันสิยะ แป้งพูดพร้อมกับยักไหล่ยังไงก็ได้โดยที่โบว์ก็มองหน้าเพื่อนสาวตนด้วยสายตาที่ใช้แทนคำพูดว่าเอาจริงหรอ
ทั้ง 5 คนต่างมานั่งเป็นวงกลมบนเมรุร้างแห่งนั้นพร้อมกับทำพิธีอันเชิญวิญญาณในสิ่งที่พวกเค้าทั้ง 5 อยากเจอและดั้งด้นมาไกลถึงสถานที่ร้างแห่งนี้
โอเค เอาล่ะนะ ถ้าใครเอามือดันนะ บ้านบึ้มนะย๊ะ แป้งพูดเมื่อทำพิธีเสร็จแล้วนิ้วเพื่อนๆของเธออยู่บนแก้วกระจกใบนั้น
ข..ขขยับแล้ว ขยับแล้วเว่ย เอ็มบ่นพึมพำคนเดียวเมื่อสิ่งที่พวกเค้าใช้นิ้วกดอยู่เริ่มเคลื่อนไหว
ถถ้ามาแล้วพวกเราขออันเชิญท่านไปที่พักครับ หยกพูดทันทีเมื่อตั้งสติได้
ลเลื่อนเลื่อนไปที่พักแล้วอ่ะแป้งงงง โบว์หันไปพูดเบาๆเสียงสั่นกับเพื่อนสนิทตน
ชั้นเห็นแล้วย๊ะ แป้งหันมาตอบเบาๆด้วยน้ำเสียงตะคอก
ท่านชื่ออะไรครับ เต้ยถามทันทีเมื่อแก้วนั้นมาหยุดตรงคำว่าที่พักได้ไม่นาน
ส.เสือ ม.ม้า. ป.ปลา อ.อ่าง. ง.งู. สมปอง?? ทุกคนต่างสะกดตัวหนังสือพร้อมกันแล้วหยุดลงด้วยการสะกดตัวหนังสือเหล่านั้นเป็นชื่อคนขึ้นมา
กั๊กๆๆๆ..เหมือนชื่อลุงของไอ้เอ็มมันเลยแฮ๊ะ หยกอั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อได้อ่านอย่างนั้น
จิ๊!!แต่ลุงข้ายังไม่ตายเว่ย เอ็มหันไปตอบน้ำเสียงโมโหเมื่อเพื่อนสนิทตนล้อ
เฮ้ยยเบาๆดิ เอ็งสองคนน่ะให้เกียติเค้าบ้างดิ เต้ยขมวดคิ้วเครียดพร้อมๆกับหันไปบอกเพื่อนของตนให้หยุดพูด
ผ.ผีผีมีเกียติ ดด้วยหรอเต้ยยย โบว์ถามชายหนุ่มเสียงสั่น
ว๊ายยย!!แก้วเดิน!!ยังไม่ทันถามอะไรเลย แป้งอุทานขึ้น
ม.ม้า!!?? ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวก่อนที่จะเงยหน้าหันขึ้นมามองหน้ากัน
ม.ม้า คือมีใช่มั้ย เค้ากำลังจะบอกว่าเค้าก็มีเกียติใช่มั้ย?? หยกพูดเบาๆก่อนกลืนน้ำลายในขณะที่มองหน้าเพื่อนทุกคนอยู่
ก็อาจจะเป็นอย่างนั้นน่ะนะดันเอากระดานผีถ้วยแก้วฝรั่งมาแล้วจะรู้เรื่องมั้ยล่ะเนี่ย สระ ก็ไม่มี เอ็มบ่น
เอาน่า เอาน่า ก็เต้ยมันอินเตอร์นี่ย๊ะอิอิอิชั้นว่าเลิกดีกว่า เล่นไปก็ไม่รู้เรื่อง. แป้งพูดเสริม
ช.ใช่.ชั้นชั้นก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วอ่ะ โบว์พูดเสริมเบาๆเสียงสั่น
เดี๋ยวสิวะเอ่อ ท่านเป็นอะไรเสียชีวิตครับ เต้ยหันไปบอกเพื่อนๆทั้งสี่ พร้อมกับถามต่อ
ร.เรือ?.ถ.ถุง?รถ?? ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วมองหน้า
รถอะไรวะ? แป้งอุทานเบาๆ
ค.ควาย?ว.แหวน?.อะไรไรวะ ค.ควายกับว.แหวน?? เอ็มพูดเมื่อแก้วกระจกนั่นเดินต่อ..
คอ..วอคว่ำ??รรถคว่ำ.!!.. เต้ยพูดหลังจากที่ตัวเองพยายามสะกดคำปริศนา
ฮือออ.ไม่เอาแล้วๆ .ชั้นกลัวพอแหอะนะเต้ยยยชั้นอยากกลับบ้านนน .. โบว์พูดปากสั่นทันทีเมื่อตนกลัวจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่
นี่!ยัยโบว์ชั้นไม่ได้ชวนเธอมานะ เธอเป็นคนขอมาเอง แล้วทีนี้จะรบกลับบ้านหรือไงย๊ะ แป้งพูดทันทีเมื่อรู้สึกรำคาญกลับเพื่อนซี้คนนี้ซะเหลือเกิน
งั้นข้าขอถามมั่งนะเว่ย ศุกร์นี้จะมีสอบวิชาดนตรี ผมจะสอบกีต้าผ่านรึเปล่าครับ?? เอ็มพูด
ผ.ผึ้ง น.หนู.ผ่าน??.ผ่านเว่ยย 55 5 เอ็มหัวเราะชอบใจเมื่อแก้วกระจกนั่นเดินแบบนั้น
เฮ้ยเอ็ม ถามอะไรไร้สาระว่ะ หยกพูดเบาๆพร้อมกับมองหน้าเพื่อนตน
ว๊ายย ถามแบบนี้ได้ด้วยหรอ?ชั้นถามบ้างดีกว่า พี่บอลที่เป็นนักกีฬาของมหาลัยฯเค้ามีแฟนยังคะ??อิอิอิ แป้งถามกลับบ้าง
??..ม.ม้า.. มี? มีแล้วหรอว้าาา แป้งบ่นเมื่อแก้วกระจกนั่นเดินไปยังม.ม้า
นี่!ถามอะไรกันเนี่ย เต้ยถามเพื่อนสนิทตนหน้าเครียด
เอาเป็นว่า ถามนี่ดีกว่า ท่านเสียชีวิตนานรึยังครับ? หยกพูดทันทีเมื่อเห็นเต้ยกำลังบ่นเพื่อนสนิทที่ถามกันมั่วซั่ว
ส.เสือ.บ.ใบไม้.ป.ปลา??.อะไรน่ะ โบว์พูดเมื่อตนไม้เข้าใจความหมาย
สอ บอสิบ??.ป.ปลา.ปี?? สิบปี!!.. หยกพูดเมื่อตนสะกดได้แบบนั้น
โหหหทำไมอยู่นานจังละคะ ทำไมไม่ไปผุดไปเกิด โบว์ถามทันทีเมื่อตนคิดหยั่งงั้น
เฮ้ยยถามอะไรแบบนั้นล่ะโบว์ เต้ยท้วงขึ้นมาแต่ช้าเกินไปเพราะเธอนั้นได้ถามไปแล้วและแก้วกระจกกำลังเดินอยู่
ร.เรือ. อ.อ่าง รอ!? ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียว
รอรออะไรครับ เอ็มพูดเมื่อความสงสัยของชายหนุ่มเริ่มมากขึ้น
ติดตามตอนต่อไป .. .
20 ตุลาคม 2547 14:58 น.
น้ำหมึกขาว
ฮัลโหล...ค่ะ...อะไรนะ!! รถพยาบาลจะมาอย่างต่ำหนึ่งชั่วโมงงั้นหรอ??...จะบ้ารึไง!! ไร้สาระน่า...ลูกฉันไข้ขึ้นหนักมากนะคะ อ...อะไรนะ พายุหรอ? หญิงกลางคนพูดโทรศัพท์ไม่ทันจบก็วิ่งไปเปิดประตูดู แต่สิ่งที่พบคือพายุฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือซาลงเลยแม้แต่น้อยจนเธอต้องวิ่งตากฝนไปตามพี่ชายของสามีเธอมา
ลุง// ซีเป็นอะไรเนี่ย??
แม่// ฮืออๆๆ...ไข้ขึ้นค่ะ... ช่วยลูกฉันด้วยสิคะ!!
ลุง// โหห..นี่เป็นหนักมากเลยนะเนี่ย หน้าเหลืองเชียว... ซวยจริงๆรถผมก็พึ่งเสียนะ...ทำยังไงดีล่ะ อ๋อออ...ใช่ๆ แท็กซี่ เรียกแท็กซี่...
แม่// เวลานี้จะมีแท็กซี่ได้ยังไงกัน...!!
ลุง// งั้นก็ต้องรอหมอ ชั่วโมงเดียวเอง เอาผ้าห่มมาห่มซีมันไว้ก่อน ลดไข้มันไว้
แม่// ฉันรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอกค่ะ...ฉันรอไม่ได้ ฉันจะพาซีไปโรงพยาบาลเอง
ลุง// เธอจะทำอะไรของเธอน่ะ!!?
แม่// ฉันก็จะพาซีขี่คอไปโรงพยาบาลน่ะสิคะ ฉันทนให้ลูกฉันตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้แล้วนะ!!
ลุง// นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วรึไง ฝนตกหนักขนาดนั้น เธอจะเดินไปโรงพยาบาลเนี่ยนะ!!
แม่// คะ...ลูกฉันต้องหาย ลูกฉันต้องไม่เป็นอะไร อย่าขวางทางฉันเลยค่ะพี่ ฉันเสียพ่อของเค้าไปคนนึงแล้ว ฉันไม่อยากเสียเค้าไปจากฉันอีก...
ลุง// วางซีมันลงเดี๋ยวนี้นะ!!
แม่// ไม่!!! พี่อย่ามายุ่ง!!
ลุง// เพี้ย!!...... ...
แม่// ... ...
ลุง// เธอจำคราวที่แล้วกับสามีเธอไม่ได้รึไง... วันนั้นก็เกิดพายุหนักแบบนี้... เธอพยุงเค้า แล้วก็พาไปที่โรงพยาบาล... จำไม่ได้หรอ??... แต่ไปไม่ถึง... พายุฝนก็ตกหนักขึ้นจนตาเปล่ามองไม่เห็นทาง เธอหยุดเดิน เพราะขาล้า...ตัวเปียกโชก เค้าล้มลงสลบข้างๆตัวเธอ... จนรถพยาบาลแล่นผ่านมา...การรักษาจึงล่าช้าขึ้น เพราะเค้าติดเชื้อหนักระหว่างทางที่โดนพายุฝนมาตลอด... เธอจำมันได้มั้ย!!!...
แม่// ... ...!!
ลุง// เพราะงั้น...เค้าถึงต้องเป็นปอดบวมตายยังไงล่ะ... พี่ไม่เคยลืมเลยนะรู้มั้ย!!! ไม่เคยลืมม...ฮือๆๆ ๆๆ อยากให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีกกับลูกสาวคนเดียวของเธออย่างนั้นหรอ?? เวลาแบบนี้เราต้องเชื่อหมอนะ... ...เข้าใจมั้ย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 8.00 am. (โรงพยาบาล)
... ...
ตื่นแล้วหรอลูก...
ค...ค่ะ.
ข้าวต้มอุ่นๆ นะ...
... ...
//หวัดดีณัฐพัทรศร สาเหตุที่พ่อชั้นตายก็เพราะไม่เอาใจใส่ไข้หวัด...
//วันนั้นเป็นวันปีใหม่ ตอนชั้นอยู่ม.3 เพราะงานศพนั่น หลังงานปีใหม่พอดีเลย...
//มันก็เลยวุ่นวาย... แล้วแม่ก็ล้มป่วยลงจากความเหน็ดเหนื่อย
//เทอมใหม่เริ่มเปิดเรียนแล้วแต่ว่าเรายังไม่สามารถไปโรงเรียนได้
//จนวันนึง......
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.00 am. //ค.ศ.1987
ออด!!... ออด!!...
ใครมาแต่เช้าเนี่ย......มาแล้วคร๊าาาาา...
เป็นไงบ้างคับ?
ซซี! ม..มีอะไรหรอ?
ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ไปโรงเรียน...?
... ..อ.
คือ...หนังสือนี่เรายืมมาก่อนปิดเทอม แล้วลืมคืนมัน...เธอคืนให้หน่อยสิ...
ทำไมนายถึงไม่เอาไปคืนเองเล่า...
เราของร้องเธอก็เพราะ เราทำไม่ได้น่ะสิ...
ทำไม??
คืนให้หน่อยเถอะนะ... นะ
อ..อืมม...หนังสือปรัชญาหรอ... ...??
อ...เอ่อ มีใครเสียหรอ? เห็นมีผู้ใหญ่หลายคนใส่ชุดดำเดินไปเมื่อกี้นี้น่ะ
...พ่อชั้นเอง
อ..เอ่อ ข...ขอ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ...
อืมม อิอิอิ
มีอะไรหรอ??
เปล่านี่ อิอิอิ
//นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอซี พร้อมกับรอยยิ้มและท่าทางเขินอายแปลกๆ ที่ทำให้ชั้นกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่
//แต่เมื่อชั้นไปโรงเรียนในอาทิตย์ต่อมา......
เอ๋// นี่...เธอรู้อะไรมั้ย ซีมันย้ายโรงเรียนแล้วนะ
ซี// ห๊า??
เอ๋// ดูเหมือนกระทันหัน เค้าคงไม่ได้บอกลาใคร... ซีซี..!!
ซี// หืออ??...
เอ๋// เป็นอะไร...เหม่อเชียว
ซี// เปล่า...เปล่า...
เอ๋// น...นี่ เธอจะไปไหน??
//ชั้นเดินไปคืนหนังสือที่เค้าฝากชั้นคืน ก่อนที่จะลงไปเรียนตามปกติ...
//และนั่น... เป็นความทรงจำครั้งสุดท้ายที่ชั้นมี
//แล้วนี่คงจะเป็นเรื่องสุดท้ายแล้วนะ... ที่ชั้น... จะเขียนถึงคุณ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 17.00 pm. (ริมระเบียงหน้าบ้าน)
//หวัดดี ซี กรกฎ ความทรงจำในจดหมายพวกนี้เป็นของคุณ
//เพราะฉะนั้น คุณเป็นคนควรเก็บมันไว้...
โอยย...อะไรเนี่ย เยอะแยะขนาดนี้เลยหรอ ยัยนี่พิลึกคนฉิบแป๋ง...ขอให้เขียนให้ แต่กลับส่งคืน...
//ขอบคุณมากนะคะกับความกรุณาของคุณ และชั้นประทับใจจริงๆ
//ปล. ชื่อบนบัตรห้องสมุดนั่นเป็นชื่อของเค้าจริงรึเปล่าคะ...
หืออ?? หมายความว่ายังไง??
//ชั้นมีความรู้สึกว่าชื่อที่เค้าเขียนนั่นเค้าตั้งใจจะให้เป็นชื่อของคุณนะ...
หือออ?? ยัยนี่ คิดแบบนั้นหรอเนี่ย??
นั่งบ่นอะไรคนเดียวล่ะลูก??
เปล่าค่ะแม่... ... ...ซีเคยมีเพื่อนชื่อเหมือนกันสมัยเรียนมัธยมที่มีชื่อเหมือนกัน ทั้งชื่อเล่นแล้วก็ชื่อจริงน่ะค่ะ
แล้วไง
ก็แค่นั้น...
เป็นรักแรกหรอ?
บ้าจิ...ไม่ใช่สักหน่อยคะ ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกน่าาา ก็แค่เด็กผู้ชายที่สนิทด้วยคนนึงก็แค่นั้นเอง...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
[2 เดือนต่อมา]
//ณัฐพัทรศร เพื่อนแสนแปลกของชั้น หวัดดีเป็นไงบ้าง?
//ชั้นหายเป็นปกติแล้วนะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ... มีบางอย่างดีดีเกิดขึ้นในวันนี้
//ชั้นอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟัง เพราะอย่างนั้น ชั้นก็เลยเขียนถึงคุณ
//เรื่องดีดี ถูกพามาโดยแขกที่นึกไม่ถึงกลุ่มนึง......
7.15 am. (หน้าบ้าน)
ซี// สวัสดีคร๊าาา...
นักเรียน// สวัสดีคร๊าบบบบ/สวัสดีคร๊าาาา.
ซี// อ่าวว น้องๆที่โรงเรียน... มีอะไรกันงั้นหรอ??
นักเรียน// คือ...พวกเรา พบของที่คิดว่ามีค่ามากๆบางอย่าง...อิอิอิ นี่ครับ/ค่ะ...
ซี// หืออ??...หนังสือปรัชญา... ??...
นักเรียน// ข้างหลังนั่น... ...ตรงบัตรยืมน่ะครับ/ค่ะ อิอิอิ
ซี// หืออ??... ของหลังหรอ..
//รักเธอคนเดียวตลอดไป... รักแรกพบของผม...ซี กรกฎ
//มันมีข้อความนี้ พร้อมกับรูปที่วาดจากลายเส้นของดินสอ เป็นใบหน้าของชั้น...
//เค้าวาดรูปชั้นพร้อมกับข้อความนั่น... ชั้นรู้สึกว่าเขินมากเลย ที่เขียนจดหมายฉบับนี้ถึงคุณ...
//ทำไมวันนั้น... วันที่เค้ามาคืนหนังสือที่บ้าน... ชั้นถึงไม่พลิกไปดูด้านหลังของหนังสือนั่นก็ไม่รู้นะ...
//มันทำให้ทุกอย่างสายเกินไป...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
//ในที่สุดคุณก็ได้รู้แล้วนะ... ว่าซีรักใคร... ซีรักคุณนะคะ...
//คนที่มีชื่อเหมือนกับเค้า... รักแรกของเค้า...
//ชั้นเป็นเพียงคนที่หน้าตาคล้ายคุณ... ซีจึงชอบชั้น...
//ทั้งๆที่เค้ารู้อยู่ ว่าหัวใจของเค้าที่เรียกร้องมันไม่ใช่ ...แต่เค้าก็จำทนรักมัน
//ปล.รักแรกพบ คงจะอยู่ในใจซีตลอดไป... และคุณ... ก็คงจะอยู่ในใจของเค้า... ตลอดกาล...
จบบริบูรณ์
20 ตุลาคม 2547 14:56 น.
น้ำหมึกขาว
เชียงใหม่ 8.30 am.
โอโหห...กล้อง...ลงทุนขนาดนี้เลยหรอเนี่ยย...
//หวัดดีซี กรกฎ ช่วยถ่ายภาพสนามที่เค้าเคยวิ่งหน่อยนะ...
9.15 am. (โรงเรียน)
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
อาา...เสร็จสักที... หืมมม... โรงเรียนเรานี่เปลี่ยนไปมากจริงๆนะเนี่ยย... ไปเดินถ่ายตามห้องแถมให้สักหน่อยดีกว่า
...ให้ช่วยอะไรมั้ยครับ...?
.อ.....!!
หาอะไรอยู่หรอครับ??
...อ...อาจารย์มาร์ค??...อ..เอ่อ ห...หนูอยู่ม.3 ห้อง 2ยังไงล่ะคะ
กรกฎหรอ?
ใช่คะ! จำหนูได้มั้ยคะ??
กรกฎ ม.3 ห้องสอง เลขประจำตัวของเธอก็คือ... อืมมม เลขที่... ...เลขที่4 ใช่มั้ย??
ว้าววว...รู้ได้ยังไงเนี่ย...
เป็นไงบ้าง?? ทำงานที่ร้านหนังสือในตัวเมืองกับยัย เอ๋ ใช่มั้ยล่ะ?
อ...อืมมค่ะ ตลกดีนะคะที่ได้ทำที่นั่นน่ะ
หึ...หน้าที่คล้ายๆบรรณารักษ์ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา...
ใช่คะ หนูก็สนุกกับงานด้วยนะ...
หรอ??... พอดีเลย พวกเรากำลังจัดหนังสือกันอยู่... (พูดพร้อมกับเปิดห้องสมุดออก)
ว้าวววว...คิดถึงจังเลยอ่ะ...ไม่ได้มาตั้งนาน......
อ.มาร์ค// มานี่เร็วเข้าทุกคน...
นักเรียน// ... ...?? ??
อ.มาร์ค// นี่คือศิษย์เก่าของเรา...คุณกรกฎ
ซี// สวัสดีค่ะน้องๆ
นักเรียน// ส...สวัสดีครับ/ค่ะ อิอิ 555 5 อิอิ 55 5 ก..กรกฎ อิอิ อิ... กรกฎ อิอิ 555 5
ซี// รู้จักชั้นหรอ??
นักเรียน// โหหห... ....นานมากกกก อิ อิอิ
ซี/ หืออ?? กระดาษพวกนี้อะไร??... ถามหลังจากนักเรียกกลุ่มนั้นยื่นกระดาษปึกนึงมาให้ตัวเธอเอง
นักเรียน// มีเกมส์ที่พวกเราเล่น พวกเราเรียกมันว่า ตามหากรกฎ... โน๊อะพวกเรา?..อืมม ใครพบมันคนแรกนะ จำไม่ได้อ่ะ แล้วพวกเราก็เจอหนังสืออีกหลายเล่มเลยคะ พวกเราแข่งกันว่าใครจะหาหนังสือพวกนี้ได้มากที่สุดน่ะคะ พวกเราทำตารางใส่คะแนนด้วย ตอนนี้น่ะสุดเจ๋ง พวกเราพบมันตั้ง...อืมมม กี่เล่มแล้วนะ...อืมม 87เล่ม 87เล่มแล้ว...
อ.มาร์ค// พบเยอะขนาดนั้นเลยหรอ??
นักเรียน// แต่พวกเราไม่เคยคิดเลยนะครับว่าจะได้พบตัวพี่น่ะครับ
ซี// จริงๆแล้วพี่ไม่ได้เขียนชื่อบนการ์ดหลังหนังสือพวกนี้หรอกนะ เพื่อนพี่คนนึงเค้าเป็นคนทำน่ะ
นักเรียน// เพื่อนสนิทรึเปล่าคะ?
ซี// อ..อืมม ใช่
นักเรียน// เด็กคนนั้นน่ะ เค้าคงต้องชอบพี่มากๆแน่เลยนะคะเนี่ยยย.
ซี// ห๊า...!??
นักเรียน// เพราะว่าเค้าเขียนชื่อพี่ไว้ ตั้งหลายครั้งแน๊ะ ใช่มั้ยพวกเรา... แล้วพี่ได้คุยกับเค้ารึเปล่าคะ??
ซี// อ..เอ่อ...เอ่อ...นี่
นักเรียน// นั่นแน่ พี่อายหน้าแดงแล้วครับ 555 5 555 5
ซี// ม..ไม่ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างที่น้องๆคิดนะ...น้องๆเค้าใจผิดหมดเลยนะ
นักเรียน// ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยพี่ หน้าแดงๆๆ อิอิอิ
ซี// ฟังนะ...ชื่อพวกนี้ไม่ใช่ชื่อของพี่หรอก ไม่ใช่นะ
นักเรียน// แก้ตัว อิอิอิ เห็นๆอยู่...55 5
14.20 pm. (หน้าโรงเรียน)
โรแมนติกมากเลยนะ น่าอิจฉาจริงๆ
พวกนั้นน่ะทำผมอึ้งไปเลยล่ะค่ะ...
อืมม เป็นแบบนี้แหละ ...ครูน่ะนะ ต้องเจอแบบนี้ทุกวันเลย
หรอคะ?
คนที่ชอบเธอนี่คือใคร ล่ะ??
โธ่...ไม่เอาน่าอาจารย์...
คนที่เขียนการ์ดบัตรยืมนั่นใคร??
โธ่... นั่นมันไม่ใช่ชื่อของหนูนะคะ... ฟังนะคะอาจารย์ จำ ซี กรกฎ อีกคนได้มั้ย??
หืออ??...อ๋อออ เด็กคนนั้นน่ะหรอ? เป็นผลงานเค้าอย่างนั้นสิ
จำเลขประจำตัวของเค้าได้มั้ยคะ
3
โหหห...ตอบได้ไวจริงๆเลย
ก็ชื่อเค้ามาก่อนชื่อของเธอไม่ใช่รึไง??
อ...อืมม นั่นสินะ
เฮ้อออ...น่าเสียดายนะ เค้าเป็นเด็กที่พิเศษมาก... เค้าตายมาสองปีแล้วสินะตอนที่ไปปีนเขาน่ะ
... ห... ห๊าาา...!!?... ..ตตาย..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
16.00 pm. (สถานีรถไฟ)
โย// อืมม...เหลืออีกสถานีนึงก็จะถึงตัวเมืองเชียงใหม่แล้วนะ
ณัฐ// ...อ อืมม...
โย// เป็นอะไรไป...ขอโทษนะ ก็เครื่องบินตั๋วมันเต็มน่ะ...
ณัฐ// ...ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
9.15 am. //ค.ศ.1987 (งานศพ)
ซี// ม...แม่...แม่...ฮืออ...ๆๆ ฮืออๆๆ ...พ...พ่อ พ่อตายแล้วใช่มั้ย?...
แม่// ... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
17.30 pm. (บ้านพักเนินภูเขาแห่งหนึ่ง)
ม...ไม่...ไม่ถูกต้อง...มันไม่ถูกต้อง เค้า...เค้าคงจะโกรธ... กลับบ้านเถอะค่ะ...
ณัฐ...ไอ้ซีมันไม่โกรธหรอกน่า...เราเดินทางมาทั้งหมดเนี่ย เพื่อปล่อยวางอดีตนะ
ข..ขอร้องนะคะ...
เธอต้องปล่อยวางมันนะ!!
... ... ...ข...ขอร้องเถอะ พาณัฐ.กลับบ้านนะโย...
...น ...ณัฐ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
21.10 pm. (ที่บ้าน)
//หวัดดีณัฐพัทรศร พ่อชั้นไม่สนใจไข้หวัดจึงทำให้ท่านตาย...
แม่// มีอะไร หืออ?ลูก??
ซี// ... ...
แม่// วัดไข้แล้วหรอ?...เป็นไงบ้าง??
ซี// ม...มีไข้...
แม่// ไหน...เอาปรอทมาดูสิ
ซี// ... ......... ... ตุ๊บ!!...
แม่// ซ.ซี!!! .ซี!! ตื่นสิลูก...ตื่น... ห๊า!! ไข้ขึ้นสี่สิบกว่าแหน่ะ... ช่วย...ช่วยด้วยค่ะ!!!!...
ติดตามตอนต่อไป .. .
20 ตุลาคม 2547 14:55 น.
น้ำหมึกขาว
7.45 am. //ค.ศ.1986 (ทางเดินเข้าโรงเรียน)
เอ็มม่า// ซี.......? เธอรู้รึเปล่า? ว่าซีจะไปเที่ยวกับใคร?
ซี// จะไปรู้ได้ยังไงเล่า
เอ็มม่า// จริงหรอ??
ซี// เธอหมายความว่ายังไง??
เอ็มม่า// ก็เธอดูสนิทสนมกับเค้านี่นาาา...
ซี// เธอต้องล้อเล่นแน่ๆเลย...ชั้นจะทำไปทำไม
เอ็มม่า// เธอไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลยหรอ?...
ซี// ......
เอ็มม่า// เราจะเป็นแม่สื่อให้พวกเธอสองคนเองนะ
ซี// ไม่ล่ะ...ขอบใจนะ (ตอบแล้วเดินหนีเข้าโรงเรียน)
10.40 am. //ค.ศ.1986 (โรงยิม)
เอาละ...นักเรียนครับ เดี๋ยวจับคู่ฝึกท่าดัดหลังนะ...
หึหึหึ...คู่เรานะ...ยัยซี...
อเอ็มม่า...??
นี่เธอไม่ได้ควงคู่อยู่กับเค้าจริงๆหรอ...
ก็ชั้นบอกไปแล้วยังไงเล่า...
เราบอกเค้าไปตรงๆแล้ว......
ห๊า!!?? ...อ...โอ๊ยย ๆ ๆ... (ร้องเพราะถูกดัดหลัง)
ก็เราพร้อมที่จะเป็นแม่สื่อให้พวกเธอยังไงเล่า!! แหมม... น่าเสียดายโน๊อะ เพราะฉะนั้น!! ถึงตาเธอ!! เป็นแม่สื่อให้ชั้นบ้างแล้วนะ!!!...
โอ...โอ๊ยยๆ...ว...ว่า...ว่าไงนะ?
เราอยากให้เธอเป็นคนกลางระหว่างเรากับซี
ธ.เธอว่าอะไรนะ??
เธอไม่คิดหรอ!! ว่าชั้นก็น่ารักแล้วก็สวย เหมือนกัน!!!!
อ... ......
12.20 pm. //ค.ศ.1986 (หลังห้องสมุด)
อเอ็มม่า ห้องเรียนข้างๆเรา ต้องการเป็นเพื่อนกับนายน่ะ...
แล้วไงอ่ะครับ
ไงล่ะ??
ไม่สำคัญหรอกคับ...
ไม่สำคัญจริงๆนะ
หืออ? ซีทำอะไร...??
...ไม่มีอะไร... ...นายไม่ชอบเอ็มม่าหรอ??
... ชายหนุ่มเงียบ พร้อมกับมองหน้างงๆ
นายมีแฟนแล้วหรอ?
ไม่มีอ่ะ...
ชิส์!... ... งั้นก็ตกลงสิ... (พูดเสร็จก็เดินไปลากเอ็มม่าที่แอบมองอยู่ห่างๆมา)
เฮ้ๆๆ...เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อนสิ ให้ ให้เราให้หายใจก่อนสิ...เดี๋ยวสิ เดี๋ยว เอ็มม่าร้องโหวกเหวก
...??
เธอไม่ต้องมาอีกแล้วนะยัยซี ขอบใจมาก หึหึหึ
...??
12.30 pm. //ค.ศ.1986 (เคาท์เตอร์หน้าห้องสมุด)
//เวลาผ่านไปแปบเดียวเท่านั้น แต่เรามีความรู้สึกว่ามันผ่านไปนานมาก
//ทั้งคู่หายไปพร้อมกันที่หลังห้องสมุดนั่น... จนแบ็งค์เดินออกมาคนเดียว
//พร้อมกับสีหน้าที่เย็นชาและท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ชั้นได้ทำแบบนั้น
//นายนั่นยังวางหนังสือกระแทกบนโต๊ะต่อหน้าชั้นด้วย...
//วางเสร็จก็เดินออกไป ปิดประตูซะดังเชียว... แต่สิ่งที่ชั้นเป็นห่วงตอนแรกนึกว่าจะเป็นแบ็งค์
//แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเอ็มม่าไปซะได้นี่ ชั้นตกใจมาก จึงวิ่งไปดูที่หลังห้อง......
.อ.เอ็มม่า.! ?
...ฮืออ ๆ ๆ ๆ...เรื่องความรัก ฮือ ๆ ๆ ๆ มันก็ซ้ำซากแบบนี้แหละ ฮือ ๆ ๆ ๆ...ๆ ... (นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่มุมมืดๆ)
//เพราะฉะนั้นชั้นจึงตอบได้ว่า เอ็มม่าอะไรคนนั้นน่ะ ไม่ใช่แฟนของเค้าหรอกนะ
//ยังไงก็ตามเค้าก็ไม่เป็นมิตรเลย เค้าไม่สมควรที่จะไม่มีแฟนเลยสักคนเดียว
//เอ่อ...ขอโทษนะ นี่เป็นสิ่งที่ชั้นคิดถึงเค้าในอดีตน่ะ......
17.10 pm. //ค.ศ.1986 (หลังเลิกเรียน)
กรี๊ดดดดดด....ช่วยด้วยยยย.....ว๊ายยย....
//ตอนที่ชั้นกำลังกลับบ้านด้วยจักรยาน... ซีโผล่มาตอนไหนไม่รู้...
//นายนี่มาพร้อมกับถุงกระดาษทึบๆใบใหญ่
//แล้วขับจักรยานตามชั้นมาพร้อมกับเอาถุงนั่นมาครอบหัวชั้น เพื่อให้มองไม่ให้เห็นทาง.....
//ตาบ้านั่นมาแกล้งผม เพราะชั้นหวังดีกับเค้าเรื่องความรักรึไง...
//ณัฐพัทรศร.. ขอถามหน่อยเถอะ? เธอเห็นความดีอะไรในตัวของเค้าหรอ...??
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กรุงเทพฯ 22.15 pm.
โย// นี่...ทำไมเราไม่ไปที่ภูเขานั่นอีกสักครั้งนึงล่ะ
ณัฐ// ... ...
โย// ก็จะได้ไปคุยกับเค้าหน่อยยังไงเล่า คิดถึงซีไม่ใช่หรอ? เราไปที่ที่ซีจากพวกเราไปกันเถอะนะ...
ณัฐ// ... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 11.15 am. (ร้านหนังสือ)
แค่กๆๆ...แค่กๆๆ
เฮ้ยย ซีออกมานี่หน่อยดิ
รู้สึกไม่ดีเลยว่ะเอ๋... เราหยุดนะ
โธ่เว้ย... ไข้หวัดนี่ดื้อจังเลย อย่าให้รู้นะว่าป่วยการเมือง... ...
//อดีตยังคงผุดขึ้นมาอีก ชั้นจำเรื่องนี้ได้ด้วย คือเค้า โดนรถชนตอนมาโรงเรียนน่ะ
//รถพยาบาลมารับเค้าไป เป็นเรื่องที่ครื้นเครงมากเลยที่โรงเรียนน่ะ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.50 am. //ค.ศ.1986 (ห้องเรียน)
อาจารย์// กรกฎ เอ่ออ...ประสบอุบัติเหตุเมื่อเช้านี้นะครับ เราไม่รู้รายละเอียดมากมายนัก ตอนนี้เค้าไปที่โรงพยาบาลแล้ว เพราะฉะนั้นครูจึงมาสอนแทน...!!?...!!??... กกรกฎ อ...อ่าว ทำไมยังอยู่นี่ได้ล่ะ...!!??
ซี// ... ...?
อาจารย์// อ...อูยยย...เฮ้ยยย....เดี๋ยวครูมา ๆ.... ... (วิ่งออกไปจากห้องเรียน)
เพือนๆ// 555 555 555 นึกว่าผีหลอกอ่ะเดะ...55 555 55 ขำว่ะ...555 55
//ขาข้างซ้ายของเค้าหักหนึ่งเดือนก่อนมีการแข่งกรีฑา เค้าเป็นนักวิ่งแข่งร้อยเมตร...
9.20 am. //ค.ศ.1986 (งานกีฬาประจำโรงเรียน)
อ...โอ้ยย...!!!
//เธอรู้มั้ยเค้าวิ่งไปพร้อมๆกับคนที่แข่งร้อยเมตรจริงๆ
//จนทำให้ตัวเองล้มไม่เป็นท่าเพราะขายังเจ็บอยู่ และนั่นคือการวิ่งระยะสั้นครั้งสุดท้ายของเค้า...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.10 am.
อ...อ่าว ซี.เอ็งอยู่บ้านหรอ?
อย่าเข้ามายุ่มย่ามแบบนี้เดะลุง... (พูดแล้ววิ่งไปดันตัวชายหนุ่มวัยกลางคนออกไป)
ด..ด...เดี๋ยวๆๆ เว้นสักวันนึงไม่ได้รึไงเนี่ยย
ไม่มีข้อยกเว้นให้เข้ามานะ มาหาแม่ล่ะเซะ... แม่ไม่อยู่ ไปได้แล้ว
งั้นเซ็นนี่ก่อนๆๆ พัสดุมาหาเราน่ะ...
หืออ...??
ติดตามตอนต่อไป .
20 ตุลาคม 2547 14:53 น.
น้ำหมึกขาว
16.00 pm. //ค.ศ.1985
และ.... กรกฎทั้งคู่...ได้เป็นกรรมการของห้องสมุด
วิดวิ้วววว... 55 5 เย่ๆๆ วิด วิ้วววว 55 5 วิด วิ้ววว
เฮ้ย...ดูดิ ยัยซีร้องไห้แล้ว...
... ... ...
เป็นไรอ่ะ ร้องทำไม...
... ... ...
แหมม..ไม่เห็นเป็นไรเลย..555 ไม่ดีรึไงความรัก555. โน๊อะ...
โอ๊ย!!...ไอ้ซีนายถีบเราทำไมวะ...บ้าจริงๆเลย
...อย่ามายุ่งกับเราสองคนอีก.!..!!
ว้าวๆๆ... ความรักทำลายไม่ได้ เจ็งมากๆ เจ๋งๆๆๆ...
โอ๊ย!ๆๆ... ขอโทษๆ ยอมแล้วๆ...
//คุณคงไม่รู้สินะว่ามันต้องกดดันแค่ไหน ที่มีคนมาล้อพวกเราทุกวี่ทุกวัน
//จนทำให้น้ำตาของชั้นมันออกมาอย่างไม่รู้ตัว... แม้ว่าเค้าจะช่วยชั้นจากเพื่อนๆปากมากหลังห้อง
//แต่เราทั้งสองคนก็ถูกส่งมาทำงานที่ห้องสมุดอยู่ดี
//แต่เค้าก็เอาแต่ยืนนิ่งเฉย และไม่ทำอะไรเลย...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
12.10 pm. //ค.ศ.1985 (ห้องสมุดโรงเรียน)
ซี.. เด็กหญิงเรียก
หือ...?
ทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยดิ...
//เค้ายังยืมหนังสือไปอ่านอยู่เรื่อยๆ อย่างเช่นชีวประวัติของ คอนท์โย อาโวกิ หรือไม่ก็กลอนของ มาโลเม
//เค้ายืมหนังสือ ที่ไม่มีคนอื่นยืมเลย...
ซ..ซีนายอ่านมันหรอ?
ไม่อ่านแน่นอน...
... ...? ?
นี่งัยคับ.กรกฎ 6 ใบรวด...
... ...!??
//เค้าสนุกกับการเขียนชื่อของเค้าเพียงคนเดียว โดยไม่มีชื่อคนอื่นเลยในบัตรยืม
//แต่ว่าจริงๆแล้ว เค้าสนุกกับการเพลิดเพลินกับการทำแบบนี้ แล้วเค้าก็ยังทำมันต่อไป...
//เค้าเป็นคนที่แปลกมาก......
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 8.05 am.
//หวัดดีซี กรกฎ ชั้นประทับใจจดหมายของคุณมาก ซี กรกฎ ที่อยู่ในความทรงจำของคุณ
//ไม่เหมือนคนที่ชั้นรู้จักเลย... แต่ก็เป็นคนเดียวกัน ก็คงจะมีหลายที่ หลายครั้งมากเลย ที่เค้าเคยอยู่
//ชั้นก็คงจะรู้จักเค้าเพียงเศษเสี้ยวเดียวเท่านั้น... จากการอ่านจดหมายของคุณ ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น
//กรุณาเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับเค้าอีกได้มั้ย?...
//แบ่งความทรงจำของคุณกับชั้นนะ...
....วิธีที่เร็วที่สุดก็คือเอาสมองชั้นออกมา... แล้วก็ส่งไปให้เธออ่ะนะ...55 5 หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียวเมื่ออ่านจดหมายจบ
//ชั้นคิดว่าเป็นช่วงระหว่างการสอบ ตอนม.2ของเรา
//ชั้นได้ผลสอบที่ทำให้ชั้น... ตกใจที่สุด ในชีวิต.
//27คะแนน... ตัวเลขนั้นรบกวนชั้นมาถึงทุกวันนี้ ชั้นดูอย่างละเอียดแล้ว
//ใบคำตอบนั่นไม่ใช่ของชั้น... กระดาษที่เค้า... กำลังเขียนยุกยิกอยู่ข้างหลังห้องนั่น...
//ที่จริงแล้วเป็นกระดาษคำตอบของชั้นเอง นั่นเป็นวันที่เริ่มต้น... ยาวนานนน... วันนึง....
//เอากระดาษสอบเรามานะ... ถ้าชั้นพูดคำนี้ เวลาก็คงไม่ยืดไปถึงหลังเลิกเรียน... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
17.30 pm. //ค.ศ.1986
แม็ค... ...ช...ชั้นรักเธอนะ...!!
แต่ผมไม่ได้รักคุณนะโบว์!!
!!??.ฮ.. ...ฮ.. ...ฮือ ๆ ๆ...ๆ...
//ในยุคนั้น... หลังโรงเรียนซึ่งเป็นลานจอดรถจักรยานนั่น เป็นจุดนัดพบของคนรัก
//บ้างก็จะมาบอกรักกับชายหนุ่ม ณ ที่ตรงนั้น
//คุณอย่างงไปเลย โรงเรียนของชั้น ผู้หญิงมักจะเป็นฝ่ายบอกรักกับผู้ชายก่อน
//แต่อย่าพึ่งเข้าใจผิดว่าชั้นเป็นแบบนั้นนะ .. .
//... ...ทำไมผมถึงต้องมายืนรอตรงนี้น่ะหรอ?...
//ก็เพราะว่าจักรยานซีมันจอดอยู่ตรงนั้นน่ะสิ......
//แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่รู้จะบอกว่าน่าสงสารดีรึเปล่า เพราะว่าคนๆนี้
//ได้เที่ยวบอกรักใครต่อใคร โดยไม่แคร์ว่าคนที่ถูกบอกรักนั้นจะรักตัวเองรึเปล่า...
//เอ็มม่า ลูกครึ่งฝรั่งเศษ เค้าอยู่ห้องเรียนติดกับชั้น .. ...
ซี...เธอกำลังรอใครอยู่หรอ...? เสียงเอื่อยๆเนือยๆเหมือนหมดแรงดังขึ้น
... ... ซีหันไปมองยังที่มาของเสียงด้วยใบหน้าที่ตกใจ
เฮ้ออ...ชีวิตโหดร้ายมั้ย เด็กหญิงพูดต่อ
... ...
ผู้ชายที่หล่อๆนี่เห็นแก่ตัวนะ
...!! ...??
หือ?... เธอว่ามั้ย?
... ...
ฮืออ..ๆ ฮือๆๆ...ๆๆ
...อ...อ...อ่ะ นี่...เช็ดซะ (ยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้)
ข..ขอบใจนะ ฮือๆๆๆๆๆ....
... ...??
...ต...ต แต่ว่า...ผู้หญิงบางคนแถวนี้อาจเห็นแก่ตัวมากกว่า!!... เอาคืนไป!!
.....?
โชคดีนะ...ลาก่อน
...
//ชั้นเสียเพื่อนไปคนนึงอย่างรวดเร็ว ยัยนั่นคิดว่าผมมารอซี เพื่อกลับบ้านด้วยกัน
//เอ็มม่าคงจะแอบชอบซีอยู่มั้ง แต่ชั่งมันเถอะ...
//ผมเฝ้ารอคอยเค้าตามลำพังอีกครั้งนึง...
19.00 pm. //ค.ศ.1986
นี่...ซี นายเอากระดาษคำตอบของชั้นไปอ่ะ...
หืออ...?
น...เนี่ย...อันเนี้ย ...ไม่ใช่ของนายหรอ?
มืดจัง มองไม่เห็นเลย...
นี่!!นายอ่านไวไวหน่อยเดะ... ยุงกัดขาชั้นเต็มไปหมดแล้วนะ
อืมม...อดีตของคำว่า เบรค ก็คือ คำว่า โบรค...
โธ่เอ้ยย...นี่ไม่ใช่เวลามาแก้คำผิดของนายนะ...
....อืมมม มองไม่เห็นเลยย...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
15.20 pm. (ลังเก็บของเก่า ห้องใต้ดิน)
อ้าาา...!! เจอแล้ววว...!!
//ชั้นพบกระดาษคำตอบใบนั้นแล้ว ผมจะส่งให้คุณนะ
//จำตอนที่เค้าวาดอะไรบางอย่างข้างหลังกระดาษคำตอบของผมได้มั้ย
//ดูเอาเองแล้วกัน...เค้าวาดรูปนั่นไว้ข้างหลังนั่นด้วยน่ะ... ลามกเป็นบ้า......
//หวัดดี ซี กรกฎ ชั้นสะสมกระดาษจดหมายที่คุณส่งมาให้... ขอบคุณมากนะ
//เธอรู้มั้ย?? ผู้หญิงแบบไหนที่เค้าชอบ... แล้วรู้รึเปล่า? ว่าใครเป็นคนรักคนแรกของเค้า...... ..
//หวัดดีณัฐพัทรศร ชั้นไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเค้าสักเท่าไหร่หรอกนะ
//แต่ชั้นจำได้ว่า... เค้าค่อนข้างจะดัง... นายจำ เอ็มม่า ลูกครึ่งฝรั่งเศษคนนั้นได้มั้ย
//ยัยนั่นมันเข้ามา... ทำให้ชีวิตของพวกเรายุ่งยาก... .. .
ติดตามตอนต่อไป .. .
หน้าส่วนตัว
883
