19 ตุลาคม 2547 06:44 น.
น้ำหมึกขาว
เชียงใหม่ 13.15 pm. (ในบ้าน)
//ชั้นคงจะทำให้คุณลำบากมากจริงๆ ขอโทษนะคะ ชั้นต้องการพบกับคนที่มือชื่อเหมือนกับคนรักของชั้น
//แต่ชั้นไม่มีความกล้าพอ เราสื่อถึงกันโดยทางจดหมายอาจเป็นการดีที่สุด...
ชื่อเหมือนกัน...!!!?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
21.10 pm.
//หวัดดีณัฐพัทรศร ชั้นส่งจดหมายหยาบคายนั่นเพราะชั้นไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ชั้นต้องขอโทษด้วย
//ที่ชดเชยเรื่องนั้น ชั้นมีข้อมูลมาให้อย่างนึง...
//ตอนที่ชั้นเป็นเด็กมัธยม มีเพื่อนผู้ชายคนนึงในชั้นเรียนที่มีชื่อซ้ำกัน แปลกมากที่เราซ้ำทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น... .. .
//ซี กรกฎ ที่เธออ้างถึง คงจะเป็นเด็กผู้ชายคนนั้น... .. .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กรุงเทพฯ 10.50 am. (ที่บ้านแม่ของแบ็งค์ในกรุงเทพฯ)
ตอนสมัยเด็ก ซีเค้ามีเพื่อนร่วมชั้นชื่อเดียวกันด้วยหรอค่ะ คุณแม่?
หือ?...ไม่รู้เหมือนกันนะ แม่จำไม่ค่อยได้ซะด้วยสิ
คนนี้คะ... ณัฐตอบพร้อมกับชี้ไปที่รูปผู้หญิงคนหนึ่งในหนังสือรุ่น
หือ? ... ไหนดูสิ...อืมมม ...แม่จำไม่ได้แฮ๊ะ
เด็กผู้หญิงเอ่อเด็กผู้หญิงคนนี้เหมือนหนูใช่มั้ยคะ...? เราเหมือนกันใช่มั้ยคะ?
เหมือนณัฐน่ะหรอ ? แปลกจังเลยนะ... มีเรื่องอะไรรึเปล่าจ๊ะเนี่ย...?
ค...ค๊ะ??
ถ้าเด็กคนนี้เหมือนณัฐแล้วทำไมล่ะ...??
อ...เอ่อ ไม่มีอะไรคะ
โกหก...... มีอะไรเกี่ยวกับลูกแม่จ๊ะณัฐ?
หนูหนุเปล่านะคะ...
ณัฐพัทรศร ...หึ หึ หน้าเรามันบอกว่าโกหกนะ... สมมุติว่าเหมือนล่ะ?
... ...ถ...ถ้างั้นหนู...หนุ...ยกโทษไม่ได้...ถ้านั่นเป็นเหตุผลที่เค้าเลือกหนู ซี... ก...กรกฎ หนูจะรับได้ยังไง... เค้าบอกว่า นี่เป็นรักแรกพบของเค้า และหนูก็เชื่อเค้า... แต่ว่ามีเหตุผลนึงอยู่เบื้องหลังระหว่างเค้ากับหนู ...ค...เค้าหลอกหนูมาตลอดเวลาเลย...
ณัฐ...ลูกกำลังจะแข่งกับเด็กผู้หญิงคนนี้หรอ?
...ช...ใช่ค่ะ.. ตลกมั้ยคะ?
ก็แน่ล่ะสิ...
ถูกของคุณแม่นะคะ...
เฮ้ออ...เค้าเป็นเด็กที่โชคดีนะ...ที่ทำให้ณัฐหึงหวงเค้าอยู่ หลังเค้าจากไป... ณัฐยังรักเค้าอยู่ใช่มั้ยลูก?
... อ...อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ค...คุณแม่กำลังทำให้หนูร้องไห้นะ.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 7.10 am.
//เป็นยังไงบ้างคะ ซี กรกฎ คนนั้น คนที่คุณพูดถึง กับ ซี กรกฎ ของชั้น คือคนคนเดียวกันนะคะ
//ชั้นเจอที่อยู่คุณในหนังสือรุ่นของเค้า ชั้นเลยคิดว่าคุณเป็นเค้า เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะว่าชั้นเป็นคนที่ชอบแคะคุ้ย
//ชั้นขอโทษนะคะ ชั้นรู้ว่าชั้นเป็นต้นเหตุที่ทำให้คุณลำบากพอสมควร แต่ชั้นอยากขอร้องคุณได้มั้ย
//ถ้าจะพอมีอะไรบ้างเกี่ยวกับเค้า คุณจะบอกให้ชั้นรู้บ้าง ได้รึเปล่า...
//ชั้นจำเค้าได้ดี หวัดดีณัฐพัทรศร ชั้นจำเรื่องเกี่ยวกับเค้าได้หลายเรื่องเลย แต่ส่วนใหญ่ความทรงจำของชั้น
//จะเกี่ยวกับเรื่องชื่อของพวกเราเท่านั้น ชั้นเชื่อว่าคุณรู้ว่ามันเป็นยังไง
//แต่ต้องขอโทษที่บอกว่ามันไม่ใช่ความทรงจำที่น่ายินดีเลย มันเริ่มขึ้นในวันแรกของปีที่โรงเรียน... .. .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.00 am. //ค.ศ.1985
อรรณกฤษ
มาครับ...
นิสาชล
มาค่ะ...
กรกฎ
มาครับ//มาค่ะ
หืออ...ชื่อเหมือนกันหรอ?
ว๊ายยยเนื้อคู่ อิอิอิ 5555 5 เนื้อคู่ กัน อิอิ
... ...!!!???
//สมัยเรียนโรงเรียนมัธยมของชั้นเริ่มต้นแย่ๆแบบนี้แหละ เป็นเพราะเค้า ชั้นจึงต้องทนอึดอัดอยู่ตั้งสามปี
//โดนอัดไปด้วยอักคติอย่างไม่ยุติธรรม ตอนที่ชั้นทำเวรวันหนึ่ง...
ซี... เสียงของเด็กหญิงคนหนึ่งเรียก
หือ...? เด็กหนุ่มตอบกลับมาระหว่างที่เค้านั่งก้มหน้ากำลังทำการบ้านอยู่ในห้อง
พรุ่งนี้เวรของใครหรอ?
นิสาชล กับ นภดลน่ะ... ..อเอ่อซี.วันนี้ทำเลขเรื่องอะไร...?
สมการไง...
สมการหรอ?...
เฮ้!! ว่าไง กรกฎ พวกเธอจีบกันหรอ พวกเธฮจีบกันหรอ ขอโทษที่มารบกวนน้า... ความรักเป็นเรื่องที่สวยงามใช่มั้ย 55 5
... ...สมการค่าเท่ากัน
อ...อืมม... ขอบใจมากนะครับ
//ชั้นคิดว่าความวุ่นวายพวกนี้มีแค่ปีเดียว แต่แล้วในที่สุดเรากลับต้องเรียนห้องเดียวกันตั้งสามปี
//มันอาจฟังตลกสำหรับคนนอก แต่ไม่ใช่เมื่อคุณได้เป็นส่วนนึงของมัน เราพยายามหลีกเลี่ยงซึ่งกันและกัน
//แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11.20 am. (ร้านขายหนังสือ)
เอ๋// มีมาใหม่มั้ย?
ซี// หือ...?
เอ๋// จดหมายน่ะ
ซี// อ๋ออ... เป็นช่วงๆน่ะ
เอ๋// เป็นช่วงๆหรอ?
ซี// อืมม...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
//หวัดดีซี เค้ารับมันได้ยังไง กับการที่มีชื่อที่เหมือนกันทั้งชื่อเล่นและชื่อจริง
//เค้าไม่รู้สึกว่า ถูกมัดด้วยพรหมลิขิตหรอ...
//เรื่องนั้นไม่มีเลย คุณอาจจะนึกว่ามีกลิ่นไอของความโรแมนติกปนอยู่ แต่ที่จริงแล้วไม่มีความรักแบบนั้นเลยนะ
//เป็นเพราะชื่อของพวกเรา เราถึงต้องโดนเยาะเย้ยอยู่เสมอ
//ตลอดสามปีเราไม่เคยมีความสงบเลยแม้สักนาทีเดียว
//การเลือกตั้งหัวหน้าห้องชั้นเรียนในตอนนั้น เกือบจะเป็นฝันร้ายอย่างแรงของชั้น...
//ในจำนวนบัตรเลือกตั้งพวกนั้นมีการเขียนล้อเลียนพวกเรา
//โดยการเขียนชื่อเราทั้งคู่ โดยมีหัวใจคั่นระหว่างกลาง
//เมื่อพวกเค้านับบัตรเลือกตั้งพวกนั้นแล้ว แต่กลับอ่านว่า... .. .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
16.00 pm. //ค.ศ.1985
กรกฎ รักกับ กรกฎ
วิดวิ้วววว... เย่ๆๆ วิ้วววว 55 5 เหมาะสมกันดีจังเลย... 55 5 วิด วิ้ววว
//แล้วมันก็ไม่ได้จบลงตรงนั้น หลังการเลือกหัวหน้าห้อง ก็จะมีการเลือกคณะกรรมการพิเศษ
//เช่นคณะกรรมการฝ่ายวิทยุ คนแรกก็คือกรรมการห้องสมุด ชั้นรู้สึกได้ถึงเรื่องไม่ได้บางอย่าง... .. .
ติดตามตอนต่อไป .. .
19 ตุลาคม 2547 06:43 น.
น้ำหมึกขาว
เชียงใหม่ 10.20 pm.
ไง๊...ไอ้โย...
เฮ้ยย...ไอ้นพ
ไม่เจอกันนานเลยนะ
ไอ้นพนายไม่เปลี่ยนเลยนะนี่ยย...
นพ// อืมมม...พวกนาย? เป็นเพื่อนสนิทซีหรอ?
ณัฐ - โย// รรู้จักเค้าด้วยหรอ?
นพ// อ๋ออ รู้จักสิ ผมรู้เรื่องเค้าพอสมควรเลย ตอนมหาลัย ผมกับเค้าเรียนมาด้วยกันน่ะ เค้าเคยอยู่แถวตัวเมืองเชียงใหม่นี่แหละ...
ณัฐ โย// ... ...
7.45 am.
แค่ก ๆ ๆ...
อาการแย่ลงรึเปล่า?
วันนี้ไม่ไปทำงานนะคะแม่...
งั้นก็ไปหาหมอสิ...
ครอกกกก...
ไม่ต้องทำมาเป็นแกล้งหลับเลยนะ... เดี๋ยวแม่กลับเย็นๆนะรู้มั้ย
วันนี้วันอาทิตย์นะ แม่จะไปไหน...?
จะไปดูแฟลตใหม่น่ะ บ้านหลังนี้เก่าเต็มทีแล้ว พังมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ไปกับใครอ่ะ?
ก็...คุณลุงไง
ตาลุงไปรษณีย์ขี้หลีเนี่ยนะ...
อืมม..ใช่จ๊ะ ถึงเค้าจะขี้หลี เค้าก็เป็นพี่ชายพ่อเรานะ รู้มั้ย...
...ไปด้วยคนได้มั้ยคะ... ...แค่ดูแฟลตไม่เสียหายนี่ แค่ก ๆ ๆ...
... ... ...?
...โห่...ไปด้วยก็ไม่ได้ จะจีบกันล่ะสิ
...ซีจะไปมั้ย??
อ...อื้มมม
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.30 am. (ในรถ)
ลุง// โอโห...ฝนตกหนักแทบมองไม่เห็นทางเลยนะครับเนี่ย...
แม่// ทำไงได้ล่ะคะ ...ฉันว่างแค่วันนี้วันเดียวซะด้วยสิ
ซี// แค่ก ๆ ๆ...
ลุง// อืมม... ซี ยังไม่หายอีกหรอ ลุงเตือนไว้ก่อนนะอย่าประมาทไข้หวัดเชียว มันฆ่าเราได้ตลอดเวลาเลยนะ ลุงมีคนรู้จักอยู่คนนึง เค้าไม่เคยเป็นไข้หวัดเลย แต่ดันเป็นปอดบวม
ซี// เค้าตายหรอ?
ลุง// เอาน่า เอ็งไม่ตายเพราะปอดบวมหรอก
ซี// พ่อหนูก็ตายเพราะเป็นปอดบวมนะ
ลุง// อ...เฮ้ย ปอดบวมหรอ?
ซี// พ่อประมาทเรื่องไข้หวัดน่ะ
แม่// คุณจำได้มั้ยคะ?
ลุง// แน่นอน ผมจำได้ครับ... ...มันเกิดขึ้นได้ยังไง นานแค่ไหนแล้วเนี่ย
แม่// คุณก็ลืมใช่มั้ยล่ะ?...เค้าเป็นพี่ชายคุณนี่นา
ลุง// ... ...
ซี// แค่ก ๆ ๆ ...โธ่...คนเค้าก็ลืมกันง่ายๆแบบนี้แหละเมื่อตายไปแล้ว
ลุง// ... ...
ซี// หือ??...ที่นี่ที่ไหน? หญิงสาวที่นั่งมาข้างหลังรถถามพร้อมกับเอามือปาดไอน้ำที่เกาะกระจกรถแล้วมองดู...
แม่// โรงพยาบาลจ๊ะ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
(ปล่อยซีลงหน้าโรงพยาบาล) โธ่เว้ย...ทั้งลุงทั้งแม่เลยย...หลอกกันได้...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11.00 am.
นี่...นพ นายพอจะรู้จักซี กรกฎ อีกคนนึงมั้ย?
ไม่อ่ะ ทำไมวะโย
อ...เอ่อ เอ่อ เปล่าๆ งั้นแยกกันตรงนี้เลยแล้วกันนะ เดี๋ยวเราสองคนจะไปเที่ยวในตัวเมืองกันหน่อยน่ะ
อ่อ...ตามสบายเลยเพื่อน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11.45 am.
ณัฐ...เร็วๆ เจอแล้วๆ
จริงหรอ?
รออยู่หน้าบ้านตรงนี้นะ เดี๋ยวเราจะเข้าไปถามให้...
...สวัสดีครับ... มีใครอยู่มั้ยครับ.สวัสดีครับบ.
......
...สวัสดีครับ... สวัสดีครั..??
......
มาหาใครล่ะพ่อหนุ่ม?
เอ่อ คุณยาย??...ผมมาหาคนชื่อซี กรกฎ น่ะครับ?
อ๋อ นังซีน่ะหรอ เห็นมันออกไปกับแม่มันตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ
ล...หรอครับ ขอบคุณมากนะครับคุณยาย... สวัสดีครับ
เจอมั้ย?โย
ไม่อ่ะ...ยายข้างบ้านนั่นเค้าบอกว่าซีออกไปกับแม่ของเค้าตั้งแต่เช้า
หรอ...น่าเสียดายโน๊อะ... งั้นเรารอกันตรงนี้สักพักเถอะ
อืมม...
//หวัดดีซี ชั้นมาเชียงใหม่เพื่อจะพบกับคุณ และชั้นกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้หน้าบ้านของคุณ...
//ซี กรกฎ คนนั้น คนที่ชั้นรู้จักไม่ใช่คุณ ชั้นรู้ได้เมื่อได้มาถึงที่นี่แล้ว
//ซี กรกฎ ที่เป็นของชั้น เค้าเป็นคนรักของชั้น... .. .
//ชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน บางครั้งชั้นก็คิดถึงเค้า ชั้นหวังว่าเค้าคงกำลังมีความสุขอยู่ที่ไหนสักแห่ง
//เพราะงั้นชั้นก็เลยเขียนจดหมายนั่นยังไงล่ะ ไม่ได้คิดว่ามันจะส่งไปถึงเลยด้วยซ้ำ...
ไปกันเถอะโย
ไม่รอหรอแล้วหรอ?
อื๊ม...
- - - - - - - - -
ว่าไงณัฐ?
หือ?
ในจดหมายฉบับนั้นน่ะ
ณัฐคงจะโกหกซีล่ะสิ ใช่มั้ย?
โกหกหรอ?
ก็ณัฐไม่ได้บอกซี... ...ว่าซีตายไปแล้ว
เราก็แปลกใจ ทำไมไม่บอก ...เราไม่อยากบอกเลย
ความตายไม่ใช่เรื่องดี...ณัฐอาจจะพูดถูกก็ได้นะ... อ่าวแท็กซี่มาพอดี รีบไปเหอะ...เดี๋ยวจะตกเครื่อง
น่าเสียดายโน๊อะ...ที่มาแค่วันเดียวเอง...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
13.10 pm. (ตู้รับจดหมายหน้าบ้าน)
เรื่องอะไรจะไปหาหมอ. เข็มฉีดยาน่ากลัวจะตาย... หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียวระหว่างเดินกลับบ้านหลังจากฝนหยุดตก
หืออ..? จดหมาย...หวัดดีซี ผมกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้หน้าบ้านของคุณ...ห๊า!!...?
ติดตามตอนต่อไป .. .
17 ตุลาคม 2547 15:08 น.
น้ำหมึกขาว
กรุงเทพฯ 9.40 am.
//สวัสดีณัฐพัทรศร เธอเป็นใครกันแน่เนี่ย ได้โปรดบอกความจริงกับเราเถอะนะ
โธ่เอ้ย... เค้าเป็นคนที่ปลอมเป็นไอ้ซีเพื่อนเราแน่ๆเลยนะเนี่ย โยพูดขึ้น
...แล้ว....? ถ้าเป็นซีจริงๆล่ะคะ
ณัฐ...มันจะเป็นจริงได้ยังไงกัน.....ซีตายไปแล้วนะ..
...อ...อืมม ก็ไม่รู้สิคะ
คิดดูแล้วก็แปลกดีนะ...ทำไมจดหมายของเธอถึงได้ส่งไปถึงได้... ก็ในที่อยู่นั่น ไม่มีใครอยู่นี่ไม่ใช่หรอ?...แล้วตอนนี้ก็เป็นทางด่วนด้วย... ...แต่จดหมายนั่นก็ส่งถึงกัน
... ...?
...หรือบางที ซีอาจจะอยู่บนทางด่วนก็ได้มั้งครับ? 555 5
ล้อเล่นน่าโย...
มันเป็นไปได้ยังไงวะ... โยพูดเบาๆคนเดียวพร้อมกับทำหน้าเคร่งเครียด
นั่นสิ..เป็นแบบนี้ได้ยังไง... ณัฐพูดเสริม
อืมมมสมมุติว่าเค้าอาศัยอยู่บนทางด่วนนั่นจริงๆล่ะ... จะว่าไง?
หือ...?
สมมุตินะครับ ถ้าบุรุษไปรษณีย์คนนึงส่งจดหมายตามที่อยู่นั่นจริงๆล่ะก็... มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย
หือ...?
เดี๋ยวนะณัฐ... แต่ว่าผมเชื่อนะว่าบุรุษไปรษณีย์คนนั้นน่ะคงจะไม่ได้ส่งจดหมายไปถึงมือเค้าหรอก
อือหือ??...
ทำไม...? รู้มั้ยล่ะครับณัฐ
อ..เอ่อ คนเราอาศัยอยู่บนทางด่วนไม่ได้ใช่มั้ยคะ?
ผิดแล้ว... ผมบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติยังไงล่ะ ลองวิธีนี้นะ สมมุติว่าทางด่วนไม่ได้อยู่ตรงนั้น แล้วบ้านของซียังอยู่ที่นั่นน่ะ... สมมุติว่ามีคนเช่ารายใหม่ แล้วทีนี้บุรุษไปรษณีย์ก็มาพร้อมจดหมายนั่น... แล้วมันจะถึงรึเปล่าล่ะ ลองคิดดูสิ...
เอ่อ... มันก็น่าจะส่งถึงนะคะ
ไม่... ...ไม่มีทางถึง
ทำไมหรอคะ?
ก็ชื่อนั่นไงล่ะ มันไม่เหมือนกัน แม้ว่าที่อยู่จะถูกต้องก็ตาม แต่ถ้าชื่อที่จ่าหน้าไม่เหมือนกันล่ะ
อืมม...เข้าใจแล้วล่ะ
ก็เหมือนเรื่องทางด่วนนั่นน่ะแหละครับ
หือ?
ก็ถ้าคนที่ปลอมเป็นซีอาศัยอยู่บนทางด่วนจริงๆก็ไม่มีทางจะส่งถึงเค้าหรอกนะเพราะว่าชื่อในจดหมายนั่นไม่เหมือนกันยังไงล่ะ ยังไงก็จะต้องถูกตีกลับอยู่ดี...ว่ามั้ยครับ?
... ... หญิงสาวนั่งเงียบ แต่ยื่นจดหมายออกมาดูชื่อ
เอ่ออออ... ...หมายความว่าเค้าเป็นซี กรกฎจริงๆหรอเนี่ย...? โยพูดขึ้นเสียงอ่อยเมื่อเห็นจดหมายที่ตอบกลับมานั่นเป็นชื่อของ ซี กรกฎ
หืออ? อะไรคะ??
พูดไม่ออกเลย... ...
นี่ๆโย... สมมุตินะคะสมมุติว่า.เอ่อ.
เดี๋ยวๆ มีบางอย่างแว๊บขึ้นมาครับ
... .?..
อ๋อออ... อืมม ไม่น่าใช่... ณัฐว่าสมมุติอะไรนะครับ
ย .โย ดูสิ... เค้านั่นแหละที่เขียนจดหมาย... โยจะอธิบายว่ายังไงล่ะคะ?
ไม่เห็นจะมีอะไรต้องอธิบายเลยนี่นา
แต่ว่ามันโรแมนติกนะคะ...
ใช่ มันโรแมนติก แต่ว่า...
ถ้างั้นก็พักเรื่องนี้ไว้ก่อน
ไม่ได้นะณัฐ... ไม่ได้...!!... เอาล่ะ เธอจะเชื่อยังไงก็ตามใจเธอนะ ผมจะรวบรวมวิธีค้นหาเพื่อเอาความจริงนั้นออกมาให้ได้เลย...
... ...
...ขอยืมหน่อย ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับคว้าจดหมายออกไปจากมือของณัฐ
... ...
มันเป็นหลักฐานที่มีค่ามาก. ชายหนุ่มตอบน้ำเสียงจริงจังอีกทีก่อนที่จะเดินหันหลังหนีหญิงสาวที่กำลังมึนงงกับคำพูดของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 12.35 am. (ร้านอาหารข้างๆร้านหนังสือ)
//ถ้าคุณเป็น ซี กรกฎ จริงๆ ช่วยแสดงหลักฐานกับเราหน่อย
อะไรวะกันว่ะเนี่ย.เอ๋ เธอดูดิ... ยัยเนี่ยกำลังหาเรื่องทำเลาะกับชั้นหรอ?... เธอเป็นคนเขียนจดหมายนี่มาหาชั้นก่อนนะ
นี่.ยัยซี
อะไร!!...
ส่งหลักฐานไปให้ยัยเพี้ยนนี่ดูเดะ
อะไร?
หลักฐานไง
แบบไหนเล่า!!
อืมม... บัตรประชาชนไง
!!!... ... ...ทำไมชั้นถึงต้องทำอะไรขนาดนั้นด้วยล่ะยะ หญิงสาวตอบพร้อมกับคว้าจดหมายออกจากมือเพื่อนสนิทแล้วเดินหนี
บัตรนักศึกษาหรือวีซ่าก็ได้...555 55
15.10 pm. (ร้านหนังสือ)
นี่ๆๆ..เอ๋ เธอฟังชั้นนะ ชั้นตัดสินใจจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีกแล้วล่ะ ...ยัยนี่จะเขียนอะไรก็ตามใจเค้าเถอะ
นี่..ซี..
หือ..?
เค้าจะหาว่าเธอ. เป็นตัวปลอมนะ...
... ...
17.30 pm. (ร้านถ่ายเอกสาร)
โอโหหห....เทาๆดำๆ ...เหมือนภาพอาชญากรเลยอ่ะยัยซี...
จิ๊!!.หุบปากเลนังเอ๋... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กรุงเทพฯ 11.45
55 5 ผู้หญิงหรอกหรอ.คนล่ะนามสกุลกันด้วยนะ..555... งั้นก็แสดงว่ามี ซี กรกฎ อีกคนนึงที่เป็นผู้หญิงล่ะซิเนี่ย... 555 แผนของผมได้ผลดีทีเดียวนะเนี่ย...แสดงว่าณัฐดูที่อยู่มาผิดคนน่ะครับทำไมไม่ดูนามสกุลด้วยล่ะ55 5 ณัฐ อืมม... พูดตามตรงนะ ผมแอบเขียนจดหมายไปบอกว่า ถ้าคุณอ้างว่าเป็น ซี กรกฎ จริงล่ะก็ ช่วยส่งหลักฐานมาให้ดูหน่อย...55 5 ณัฐดูดิ... ยัยนี่เล่นส่งใบขับขี่มาให้เลยนะเนี่ย555 5 ว่าไงณัฐ? ไปเชียงใหม่กันมั้ย? เพื่อนผมที่นู่นพอจะมีบ้านพักน่ะ ผมไม่เคยคิดจะไปเลยนะ แต่ว่ามันเป็นโอกาสดีนะ เราไปเชียงใหม่ด้วยกัน แล้วก็ เปิดโปง ยัยนี่ด้วยกันนะ?
เค้าไม่ใช่ศัตรู...ร เราไม่อยากทำ... ...โย...เธอทำไปทำไม
... ...
เอาล่ะ... พอกันที... มันจบแล้ว... หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับยื่นจดหมายมาให้โยดู. .. .
//ได้โปรดอย่าเขียนจดหมายมาหาชั้นอีก ลาก่อน ...ซี กรกฎ
... ... ชายหนุ่มนั่งเงียบ .. .
หวังว่าเค้าคงหายแล้ว... เค้าคงทานยาพวกนั้นแล้ว...
น.นี่...ณัฐ...
จดหมายนั่นน่ะ มาจากเค้า... ... ...เราอยากเชื่อแบบนั้น... แต่มันจบแล้ว... ..
... ...เป็นเค้าไปไม่ได้หรอกน่า!! จะเป็นเค้าไปได้ยังไงกันล่ะ!! จดหมายพวกเนี้ย!! จะเป็นเค้าไปได้ยังไงกันเล่า!! ชายหนุ่มขึ้นเสียงดัง ตอบพร้อมกับขยี้จดหมายแล้วโยนไปตรงหน้าณัฐ
...... !???
มันโหดร้ายมากนะครับณัฐ... ณัฐนั่งตรงนั้นเสมอ ณัฐนั่งที่นั่น ตอนที่ซีกันณัฐพบกันครั้งแรกน่ะ... เค้าขอให้ณัฐไปเที่ยวกับเค้าสองต่อสอง ณัฐจำตอนนั้นได้มั้ย? ผมน่ะ...อยากชวนณัฐออกไปเที่ยวจะตายไป...... แต่ผมจะทำยังไงได้ล่ะ... ที่แอบชอบณัฐแต่ไอ้ซีก็เพื่อนรักผม... ..ไปเชียงใหม่กันเถอะนะ...ไม่ได้ไปเปิดโปงแต่ไป. ไปตามหา... ซี กรกฎ .อีกคน...
ติดตามตอนต่อไป
17 ตุลาคม 2547 15:05 น.
น้ำหมึกขาว
เชียงใหม่ 8.10 am.
จดหมายคร๊าบบจดหมายด้วยคร๊าบบ... ...อ่าว...เป็นไงยัยซี ??ไม่ไปทำงานที่ร้านหนังสือหรอ? หืออ..ว่าไง?
แค่กๆๆเป็นหวัดน่ะค่ะลุง...
โธ่เอ้ย...แค่นั้นเอง แต่หน้าฝนปีนี้มันตื้อน่าดูเลยนะ
เหมือนใครบางคนแถวนี้นั่นแหละน่า...
เออนี่ๆ แล้วแม่ออกไปทำงานรึยัง? ลุงซื้อตั๋วดูหนังมาน่ะ แม่เราว่างรึเปล่าล่ะเสาร์เนี้ย?
ไม่ว่าง!!...
นี่แม่เราจะว่างสักวันนึงได้มั้ยเนี่ย
ไม่ได้!!...ตื้อจริงๆ. (ตอบพร้อมกับหอบจดหมายเข้าบ้าน)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ค่าน้ำ... ค่าไฟ... .ค่าโทรศัพท์..หืออ...? จาก ณัฐพัทรศร...? ...ใครกันเนี่ยย?...
//ซี กรกฏ ที่รัก เป็นยังไงบ้าง? เราสบายดีนะคะ ...ณัฐพัทรศร
หือออ???...นี่มันอะไรกันเนี่ย...ผู้หญิงหรอกหรอ?...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จดหมายใคร?.??.. จดหมายเศร้าหรอ?
ไม่ใช่สักหน่อย... ดูสิคะแม่... คุณณัฐพัทรศร ที่อยู่กรุงเทพฯ
ไม่ใช่เพื่อนซีหรอลูก?
ดูสิคะ..
อืมม.ก็ต้องเป็นคนที่ลูกรู้จักสิ
ไม่นะ ซีไม่รู้จัก ไม่รู้จักเด็ดขาดเลย...
ณัฐพัทรศร. พิลึกจริงๆเลย ...ซีไม่รู้จักใครในกรุงเทพฯสักหน่อย หญิงสาวพูด พร้อมกับเปิดกระปุกยาลดไข้เพื่อที่จะทาน
แม่จะรู้ได้ยังไง.เออ! นี่ลูกยังไม่ได้ไปหาหมอใช่มั้ย?
ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ...
ยาพวกนั้นมันก็แค่แก้หวัดธรรมดานะ... แล้วพรุ่งนี้ไปทำงานไหวหรอ?
... ... ..
ไม่ไหวก็ไปหาหมอซะนะ หญิงวัยกลางคนตอบแล้วเดินออกประตูออกไปทำงาน
ชิส์ ทำงานแบบทาสยังดีกว่าไปโรงพยาบาลซะอีก. ซีบ่นพึมพำคนเดียว
แม่ได้ยินนะ!!.. หญิงกลางคนตะโกนกลับเข้ามาในบ้าน ทำให้ซีตกใจหน้าเจื่อนภายในทันที.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
21.30 pm.
ญัฐพัทรศร .. ญัฐพัทรศร ... ญัฐพัทรศร... โอ้ยยย...!!... น่ารำคาญจริงๆเล้ยย... ซีบนพึมพำบนเตียงคนเดียวเพราะนอนไม่หลับ จึงลุกขึ้นมาพิมพ์จดหมายนั่นตอบกลับ
//ถึง ญัฐพัทรศรที่รัก .เราสบายดีนะ แต่ตอนนี้เราเป็นไข้หวัดนิดหน่อย ...ซี กรกฎ
แค่ก ๆ ๆ 5555 5.... 55... เขียนได้หวานเหมือนกันนะเรา...555 แค่กๆๆ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.20 am.
//ซี กรกฎ อาการไข้เป็นยังไงบ้าง? ทานยาพวกนี้แล้วหายไวไวนะคะ ...ณัฐพัทรศร (ส่งมาพร้อมกับยาลดไข้)
เฮ้ยย...อะไรของยัยนี่กันเนี่ย... ...? ?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กรุงเทพฯ 9.50 am.
ณัฐ...เป็นยังไงบ้างล่ะครับ?
อะไรหรอ?
งานรำลึกจากไปสองปีของไอ้ซีน่ะ...? เห็นว่าจัดกลางกรุงเลยงั้นหรอ?
เอ่อ... ...ก็ดีนะ...
ณัฐ... มีอะไรจะบอกผมรึเปล่า?...
อะไรหรอคะโย?...ไม่มีนี่คะ...
ผมดูสีหน้าณัฐออกนะ...
.อเอ่อ.. ต...ตอนที่เราไปงานรำลึก เราแวะไปที่บ้านแม่ของซี. เราได้ดูหนังสือรุ่นของซีน่ะคะ....
...? หนังสือรุ่นหรอ?
ค่ะ..... สมัยมัธยม ตอนที่ซีอยู่โรงเรียนที่เชียงใหม่... แล้วก็... มีรายชื่ออยู่ที่ท้ายเล่ม... เราเจอที่อยู่ซีตรงนั้น เราเชื่อนะ ว่าเคยมีบ้านอยู่ที่นั่น...
ตรงนั้นน่ะ ไม่มีบ้านแล้วล่ะครับ
อืมม...ใช่ ตอนนี้น่ะ มีทางด่วมสร้างคร่อมมันไปแล้วล่ะ... ซึ่งหมายถึง... ที่อยู่นั่นไม่มีอีกต่อไปแล้ว... ใช่มั้ยคะ?
ใช่... คงอย่างนั้นน่ะ
คิดว่าไง?... เราเขียนจดหมายไปที่นั่น ..เราส่งไปหาเค้าน่ะค่ะ
หึ.เพื่ออะไรกัน... ...จดหมายนั่นน่ะ ไปไม่ถึงหรอก...
ก็เพราะสิ่งนั้นแหละ... ...เราถึงส่งไป... ... ...ส่งจดหมาย...ไปถึงสวรรค์ไง .. .
น..ณัฐ... เธอนี่เป็นคนที่แปลกจริงๆเลยนะ หึ หึ หึ...
แต่ว่า..เอ่อ.คิดยังไงหรอ? ...ถ้ามีคนตอบมาน่ะ...
จากสวรรค์นั่นน่ะนะ
ค..ค่ะ... นี่ไง! หญิงสาวพูดตอบพร้อมกับชูจดหมายที่อยู่ในมือแล้วยิ้มมาให้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
...ล้อเล่นน่า... ...
//ถึง ญัฐพัทรศรที่รัก เราสบายดีนะ
แปลกมั้ยล่ะคะ?...
//แต่ตอนนี้ผมเป็นไข้หวัดนิดหน่อย ...ซี กรกฎ
น...นี่ ต้องเป็นเรื่องตลกแน่ๆเลยนะครับเนี่ย
ก็น่าจะใช่นะคะ...แต่มันทำให้เรามีความสุข
...แน่อยู่แล้ว... ...เธอยังลืมซี ไม่ได้นี่...เพราะอย่างนั้น เธอถึงได้เขียนจดหมายถึงเค้ายังไงล่ะ
แล้วโยล่ะคะ... โยลืมเค้าได้แล้วหรอ?...
บ้าน่า นั่นมันคนล่ะเรื่องกันเลย ความสัมพันธ์ของเรากับไอ้ซีคือเพื่อน แต่เธอกับซีมันมากกว่านั้นไม่ใช่รึไงกัน...?
........ ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 8.15 am. (ร้านหนังสือ)
//หวัดดี ซี กรกฎ วันนี้ตอนเราเดินทางกลับบ้าน
//เราเห็นต้นเชอรี่ออกดอกบานสะพรั่ง ฤดูใบไม้ผลิคงจะอีกไม่นานนะคะ ...ณัฐพัทรศร
ณัฐพัทรศร... ใครกันเนี่ยเนี่ยยัยซี... ...ประสาทจัง
ไม่รู้อ่ะเอ๋... ยัยณัฐนี่เขียนมาหยั่งกับว่าชั้นเป็นผู้ชาย??..อืมมม.แต่ดอกเชอรี่นี่คุ้นๆนะ... อยู่ในนิยายของโมโตจิโร่ประเทศญี่ปุ่นป่ะ?
หืออ?? ศพถูกฝังไว้ใต้ต้นเชอรี่เนี่ยนะ!!...
นั่นสิ ต้องเป็นมันแน่... ต้องมีอะไรที่เกี่ยวกับดอกเชอรี่แหงๆเลย
ช่ายย... เธอพูดถูกยัยซี
จดหมายประหลาดฉบับนั้น... ยาแก้ไข้พวกนั้น... แล้วยังดอกเชอรี่บาน กับ ฤดูใบไม้ผลิอีกล่ะ...
ยัยคนที่ส่งจดหมายมาให้เธอเนี่ย... ควรถูกส่งเข้าโรงพยาบาล
!!!....แล้วทำยังไงดีล่ะ...?
ถ้าไม่จัดการอะไรล่ะก็... เธอก็ต้องเขียนจดหมายนั่นต่อไป!!!
..น....นานมั้ย?...
ตลอดกาลเลยล่ะ...!
... ... ..!!!!.
ติดตามตอนต่อไป
17 ตุลาคม 2547 05:50 น.
น้ำหมึกขาว
รุ่งเช้าของวันนี้อากาศสดใสเป็นพิเศษ บรรยากาศเย็นสบายไม่ร้อนเลยแม้แต่น้อย แบ๊งค์ตื่นมาพร้อมกับวันใหม่ที่สดใสชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะเตรียมลงไปทานอาหารเช้า หลังจากที่แบ๊งค์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กำลังจะเดินออกจากห้อง แต่สายตาก็ต้องมาหยุดอยู่กับสิ่งๆหนึ่งซึ่งโผล่ออกมาจากหนังสือเรียนของเค้า...
อะไรเนี่ย...อ๋อออ!! แบ๊งค์ตอบพร้อมกับหยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมา การ์ดที่อ้อมมอบให้แบ็งค์ .. .
โธ่..นึกว่าแพททิ้งไปแล้วนะเนี่ย แบ๊งค์พูดเบาๆ พร้อมกับยิ้มเล็กๆ แล้วเปิดการ์ดนั้นอ่าน เนื้อหาในการ์ดนั้นมีอยู่ว่า...
ถึง พี่แบ๊งค์
ขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะ รักษาตัวด้วย เป็นห่วงค่ะ . . ส่วนอ้อมน่ะ.. พี่แบ๊งค์กับแพทคงจะไม่ได้เจอแล้วนะคะเพราะพ่อของอ้อมจะรับไปเรียนต่อที่อังกฤษ วันเสาร์นี้ตอนเช้าๆเครื่องออกน่ะค่ะ ยังไงก็ฝากบอกแพทด้วย...
ยินดีมากนะคะที่ได้รู้จักพี่แบ๊งค์ ก่อนจะไม่ได้เจอกันอ้อมมีหลายสิ่งที่อยากจะบอกพี่แบ๊งค์ แต่ไม่สามารถทำได้ ยังไงก็ดูแลแพทให้ดีดีนะคะ อย่าทำร้ายจิตใจของแพท จำไว้นะ เป็นพี่ ต้องเสียสละให้น้อง...เข้าใจมั้ย
อ้อม ^__^
หลังจากที่แบ๊งค์อ่านจบ ก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับจะเสียสติภายในทันที...เพราะคำที่อ้อมเขียนตอนสุดท้ายทำให้แบ๊งค์จำได้และนึกถึงคำพูดของเด็กหญิงเมื่อ 10 ปีที่แล้วทันที
ออ้อม อ้อม.น้องอ้อม!จริงๆหรอเนี่ย......เอ๊ะ! วันนี้วันอะไรวะ เฮ้ย! วันเสาร์นี่หว่า แบ๊งค์พูดคนเดียว พร้อมกับคว้ากุญแจรถ วิ่งไปที่รถแล้วขับไปสนามบินทันที
แบ๊งค์วิ่งวุ่นทั่วสนามบิน และมองหาอ้อมในขณะที่น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเพราะรู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป... แบีงค์วิ่งไปจนเจอร่างๆ หนึ่งที่เค้าคุ้นเคยยืนหันหลังอยู่...
อ..อ้อมม!! แบ๊งค์ตะโกนสุดเสียง ในขณะที่อ้อมหันมา แบีงค์ก็รีบถลาไปกอดอ้อมทันที
พ..พี่แบ๊งค์ อ้อมพูดขึ้นเบาๆพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพราก
พี่ไม่ยอมให้อ้อมไปไหนทั้งนั้น พี่ไม่ยอมให้น้องอ้อมของพี่ไปไหนทั้งนั้นเข้าใจมั้ย แบ๊งค์ตะโกนพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงลงมาเช่นกัน...
พี่แบ๊งค์!! เสียงที่แบ๊งค์คุ้นเคยดังขึ้น
ว่าแล้วเชียว ต้องมาที่นี่ กลับกับแพทเดี๋ยวนี้!! แพทพูดจบก็เดินมาคว้าแขนแบ๊งค์ออกจากอ้อมทันที ปล่อยให้อ้อมยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก...
อ้อมมม!! ป..ปล่อยพี่นะแพท... ตั้งสติดีดีนะแพท พี่มีอะไรจะบอก แบ๊งค์ตะโกนเรียกอ้อม พร้อมกับหันหน้าไปหาแพทเพื่อจะบอกอะไรบางอย่าง แต่แบ๊งค์ก็ต้องหยุดที่จะพูดต่อทันที เพราะอ้อมได้พูดแซงขึ้นมา
พี่แบ๊งค์!!....อย่าบอกแพท!!...อ.. ออ้อมฝากดูแลแพทด้วยนะคะ. แล้วก็อย่าทะเลาะกัน อ้อมพูดขึ้นด้วยเสียงที่สะอึกสั่นเครือ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไปทั่วใบหน้า...เสียงประกาศเรียกให้ผู้ที่จะเดินทางไปอังกฤษเตรียมขึ้นเครื่องดังขึ้น... หญิงสาวมองหน้าขึ้นด้านบนเพื่อฟังเสียงประกาศเป็นครั้งสุดท้ายทั้งน้ำตาเหมือนสัญญาณบอกชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าว่า เธอต้องไปแล้ว .. .หญิงสาวยิ้มหวานให้ชายหนุ่มโดยที่แพทก็ยืนเกาะแบ็งค์อยู่ไม่ห่าง .. .
เสียงแผ่วเบาใสใสที่ฟังแล้วนุ่มหูหลุดออกมาจากริมฝีปากอันบางเฉียบของหญิงสาวที่กำลังจะขึ้นเครื่องอีกครั้งพาสเตอร์ยาต้องเป็นสีฟ้า... .. .พาสเตอร์ยาของพี่แบีงค์ต้องเป็นสีฟ้าใช่มั้ยคะ!! ดูแลแพทให้ดีดี แล้วจำไว้นะ!! เป็นพี่.. ต้องตามใจน้อง .. . เข้าใจมั้ย!! อ้อมตะโกนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอยู่ทั่วใบหน้าพร้อมกับชูแขนขึ้นมาระหว่างอกที่มีพาสเตอร์ยาสีฟ้าแปะอยู่หลังมือนั่น. ..แล้วคว้ากระเป๋าวิ่งไปหาพ่อเพื่อเตรียมจะไปขึ้นเครื่องทันที ปล่อยให้แบ๊งค์ ยืนนิ่งและมั่นใจว่าคนที่เค้ารอคอยมานานแสนนานได้อยู่ตรงหน้า และกำลังจะจากไป...
นน้องอ้อม .. .ป..ปล่อยพี่ ปล่อยนะแพท!! แบ๊งค์สะบัดแขนสุดแรงให้หลุดจากแพทพร้อมกับวิ่งไปหาอ้อมที่เดินเข้าช่องทางเข้าเครื่อง ..แต่ชายหนุ่มวิ่งไม่ทันร่างของหญิงสาวได้ผ่านประตูนั่นไปแล้ว .. .
แบ๊งค์ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก .. .ชายหนุ่มมองความว่างเปล่าได้ไม่นาน. ร่างกายรู้สึกเริ่มอ่อนแรงลง เค้าได้เปลี่ยนจากยืนเป็นทรุดตัวลงนั่ง แล้วร้องไห้ และได้แต่มองสิ่งที่มีค่า ที่รอคอยมานานแสนนาน เดินจากไป... อย่างไม่มีวันกลับมา..
จบแล้วครับ Comment ได้เต็มที่
ปล.มีความรู้สึกว่าเรื่องนี้เขียนได้ไม่ค่อยดีอ่ะ
หน้าส่วนตัว
679
