30 ธันวาคม 2547 23:48 น.
น้ำหนาว
อาจจะเป็นสิ่งเล็กเล็กน้อย
แต่ก้อทำให้ฉันเลื่อนลอยถึง ไหนไหน
ที่เธอมาพูดคำหวานมาอยู่ข้างข้าง คอยสนใจ
ถึงจะไม่มากมายอะไรก็ทำให้ฉันคนนี้ รู้สึกดี
เวลาก่อนหน้าเธออาจทำอะไรไม่ดี
แต่ตอนนี้ไม่สนใจ ไม่แคร์ถือว่าฝัน
ขอแค่ตอนนี้เวลานี้เธอยังเห็นว่าฉันเป็น คนสำคัญ
ที่เธอทำเล็กเล็กน้อยน้อยนั้น ฉันก็ลืม
อยากจะเก็บวันเดวลานี้เอาไว้
ไม่อยากให้ล่วงเลยไป จากใจฉัน
ไม่อยากเหมือนตื่นจากภวังค์
อยากให้เป็นแบบนี้ททุกวัน คงอบอุ่นหัวใจ
แม้ว่าความสุขเล็กน้อยนี้
ต้องแลกด้วยน้ำตาที่เคยมีก้อไม่สน
จะเจ็บบ้าง ทุกข์บ้างจะยอมทน
เพราะเหตุผลไม่มีสิ่งใดมากไปกว่า...ฉันรักเธอ
น้ำตาของฉันมีมากมาย
มันคงมีความมหมายบ้างในใจของฉัน
ถ้ามันทำให้เธอหันมาสนใจ ดูแลกัน
จะไม่ยอมแพ้ความเจ็บช้ำของหัวใจ
30 ธันวาคม 2547 23:18 น.
น้ำหนาว
บางทีเธอทำเย็นชาไม่ใส่ใจ
รู้ใช่ไหม ฉันช้ำใจเธอเมินเฉย
ไม่มาแคร์หัวใจ กลับละเลย
เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยไม่เข้าใจ
เธอบอกว่าเธอเอง เป็นแบบนี้
จะให้ทำดีอย่างไรเหมือนใครเขา
เธอบอกว่ามันไม่ใช่ตัวของเรา
ฉันอย่าเศร้าไปเลยจงเข้าใจ
ไม่ใช่ ไม่เข้าใจ ในตัวเธอ
คิดแทนใจเธอเสมอรู้บ้างไหม
กลัวเธอโกรธ เธองอน ไม่สนใจ
ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าฉัน ทำอะไรไม่ดี
แต่ขอสักนิด ให้ได้ไหม
อยากให้ลองคิดแทนใจ เธอและฉัน
อยากให้เธอลองมองสิ่งสำคัญ..ว่าที่ผ่านมานั้น
ฉันก็ทำอะไรเพื่อเธอ...ตั้งมากมาย
จะไม่เรียกร้องอะไร...จากเธอ
ขอแค่ยังคิดถึงกันเสมอ...คิดถึงฉัน
ไม่จำเป็นต้องมาทำอะไร...ให้แก่กัน
แค่ให้ฉันได้อยู่ข้างเธออย่างนี้...เท่านั้นพอ
29 ธันวาคม 2547 18:51 น.
น้ำหนาว
ถึงแม้จจะเย็นชากับเธอ
แต่คิดถึงเสมอยังห่วงหา
ไม่ว่าเธออยู่ที่ไหน ยังห่วงใยตลอดเวลา
แค่คิดว่า ไม่จำเป็นนต้องบอกไป เท่านั้นเอง
เธอคงคิดว่าฉันไม่สนใจ
เมินเฉยใส่ ไม่ห่วงใยถวิลหา
แต่อยากให้เธอลองมองในแววตา
เธอคงจะรู้ได้ว่า ฉันคิดอย่างไร
ทุกคืนวันที่ผ่านไป ที่มีเธอ
รู้สึกดีเสมอ เหมือนภาพฝัน
อยากมีเธอในชีวิต ทุกคืนวัน
แม้ห่างกันใจยังคง คิดถึงเธอ
เวลาคิดถึงฉันทำได้ไหม
จงมองไปบนฟ้าไกลคราวห่วงหา
เธอคงเห็นแสงจันทร์สาดส่องมา
โปรดรับรู้ไว้ว่า..อยู่ข้างเธอ
23 ธันวาคม 2547 17:01 น.
น้ำหนาว
ไม่รู้เธอห่วงใย กันบ้างไหม
หรือสะใจดีใจไม่ห่วงหา
สร้างความช้ำระทมและน้ำตา
รินไหลมาดุจสายน้ำที่หลั่งริน
เธอบอกคำพูดฉัน เชือดหัวใจ
ถามว่าแคร์บ้างไหมใจของฉัน
เธอเสียใจหมดสิ้นความสำคัญ
เธอบอกฉันเราจบกัน เท่านั้นพอ
ความรู้สึกที่มีให้ เคยคิดไหม
เธอช่วยคิดแทนใจไม่กล่าวขาน
เธอจากไปพร้อมกับความร้าวราน
ทิ้งไว้เพียงความสงสาร ไม่หวนคืน
ยอมปล่อยให้เธอจากไปเสียดีกว่า
เสียเวลา เสียน้ำตา ทุกข์ทับถม
ไม่ยอมรับความเจ็บช้ำที่เคยทน
เราสองคนต่างทางไปไม่ร่วมเดิน
22 ธันวาคม 2547 19:41 น.
น้ำหนาว
เห็นเธอเสียใจรู้ไหมฉันเจ็บกว่า
ยามเธอล้าอ่อนแรงแสนหวั่นไหว
ฉันทุกข์เศร้าห่วงเธอสุดหัวใจ
โอ้ดวงใจใครทำเธอช้ำมา
ไม่เป็นหรอกนะเวลาช้ำ
ฉันจำทำทุกอย่างเพื่อรักษา
จะดูแลคนดีคอยเยียวยา
คอยห่วงหาใจเธอจนหายดี
เวลาเธอหายเศร้าไม่เป็นไร
จะขอไปตามทางของความฝัน
จะเก็บคืนและวันเคยผูกพัน
ตื่นจากฝันแต่ใจยัง คิดถึงเธอ
ขอให้เธอพบใครที่เธอรัก
และแน่นหนักอย่าหวั่นไหว คราวโหยหา
ช่วยประครองความรักที่สร้างมา
ชั่วพื้นฟ้าแผ่นภพรักมั่นคง
หน้าส่วนตัว
838
