9 กรกฎาคม 2550 15:06 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
เจ็บเหลือเกิน ในใจฉัน มันเจ็บเหลือ
มันคลุมเครือ กับความรัก ชักสับสน
ด้วยรักเล่ห์ เสน่ห์ร้าย ทำลายคน
ฉันอับจน เพราะรักเธอ เผลอหัวใจ
ไม่น่าเลย ฉันไม่น่า มีความรัก
จนใจหัก ห้ามหัวใจ ไว้ไม่ได้
เพราะเผลอใจ รักเธอแล้ว ทำยังไง
จะหักใจ ลืมเธอได้ ทำไม่ลง
อยากจะบอก อยากจะเอ่ย แต่ไม่กล้า
กลัวยิ่งพา ทำให้ใจ ฉันไหลหลง
ด้วยความรัก มีให้เธอ ตัวฉันคง
จะจบลง ตรงรักเธอ มิเปลี่ยนไป
ฉันไม่รู้ ว่าตัวเธอ รู้หรือเปล่า
โปรดคิดเอา ว่าฉันรัก เธอหรือไม่
ทุกสิ่งอย่าง ที่ฉันคิด และทำไป
โปรดเชื่อได้ คือความรัก จากใจจริง
แม้ลางเลือน ด้วยความหวัง เพียงน้อยนิด
ก็จะคิด หวังดีให้ ในทุกสิ่ง
สักวันหนึ่ง เธอรู้ได้ ฉันรักจริง
แม้เป็นสิ่ง อยู่สุดท้าย ในใจเธอ.....
5 กรกฎาคม 2550 10:32 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
เรือลำน้อย ลอยลำ อยู่ที่ท่า
คอยนำพา ผู้คนข้าม ไปอีกฝั่ง
แม้จะเก่า และซอมซ่อ เพราะผุพัง
แต่ก็ยัง พาข้ามได้ ไม่มีจม
เรือลำนี้ เฝ้าพาคน เพื่อข้ามฝั่ง
เพื่อไปยัง ฝั่งที่หมาย ได้สุขสม
กี่คนแล้ว กี่คนเล่า เฝ้าชื่นชม
เฝ้านิยม คนนิยาม เรือลำลอย
แต่มีใคร ที่สนใจ เรือลำนี้
คุณความดี ที่มีให้ มิใช่น้อย
เรือลำนี้ ยังคงอยู่ ยังจอดคอย
ไม่เคยลอย ไปไกลกว่า ท่าเรือเดิม...
4 กรกฎาคม 2550 13:07 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
อยากเอ่ยชวน ให้เพื่อนเพื่อน มาเที่ยวบ้าน
แม้เพียงผ่าน เชิญมาแวะ แม้เพียงครู่
อยู่ไกล๊ไกล ต่างจังหวัด ไกลน่าดู
ที่เราอยู่ คนบ้านนอก ไม่หลอกใคร
แม้สภาพ บ้านของเรา เก่าซอมซ่อ
ดูเถิดหนอ มีความสุข กว่าบ้านไหน
ทั้งเรือนชาน บ้านข้างเคียง ไม่ห่างไกล
ด้วยน้ำใจ ของชาวบ้าน ไม่ผ่านเลย
แต่ปีนี้ ฝนตกหนัก ชักจะแย่
คนแก่แก่ ก็กลัวฟ้า ชะตาเอ๋ย
บ้านเก่าเก่า คงพังแน่ คงแย่เลย
เพื่อนเพื่อนเอย ช่วยเราบ้าง ทางยังมี
ถ้ามาเที่ยว ขอรบกวน จัดผ้าป่า
หาเงินมา เพื่อซ่อมบ้าน ของเรานี่
ได้โปรดเถิด ช่วยนิดนึง ก็ยังดี
ก็ดูสิ สภาพอย่างเนี่ย ......เดี๊ยะก็พัง...
ได้เงินมา ก็กะว่า จะซ่อมบ้าน
ต้องดูงาน ต้องดูเงิน ซ่อมได้ไหม
หากว่าซ่อม แล้วไม่ดี ไม่เป็นไร
ก็สร้างใหม่ หลังเล็กเล็ก เท่านี้พอ.>>>>>
4 กรกฎาคม 2550 09:34 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
โอ้ชีวิต คนเรา ก็เท่านี้..
จะมั่งมี หรือยากจน คนอย่างไหน
สุดท้ายนั้น ต้องโดดเดี่ยว และเปลี่ยวใจ
วันหนึ่งไร้ ซึ่งลูกหลาน หวั่นอุรา
เมื่อหมดแรง จะแข่งขัน หรือฝันใฝ่
ดั่งหมดใจ หมดสิ้น ถวิลหา
เหมือนเช่นคน หมดประโยชน์ หมดราคา
รอเวลา เหลือเพียงเถ้า ธุลี..ดิน..
บ้างก็อยู่ อย่างโดดเดี่ยว เปลี่ยวใจนัก
บ้างก็พัก บ้านคนชรา เหว่ว้าสิ้น
ไร้เงาของ ลูกหลาน นาน..ได้ยิน
แม้ถวิล ก็หมดหวัง ดั่งตั้งใจ
บางคนนั้น เหลือเพียงฝัน ทุกวันนี้
หากแม้นมี ทั้งลูกหลาน ให้ขานไข
แต่วันหนึ่ง ก็ต้องห่าง จากกันไกล
ด้วยเจ้าไป หาเงินเลี้ยง เพียง...กายา
ทิ้งคนหนึ่ง ซึ่งคอยรัก พิทักษ์เจ้า
แต่วัยเยาว์ หวังเพียงเจ้า กลับมาหา
สิ้นข่าวคราว ไปนานแล้ว นะลูกยา
มิรู้ว่า อยู่แห่งใด ใจไม่ดี
แม้.ต้องอยู่ อย่างโดดเดี่ยว เปลี่ยวใจหนอ
ใจหนึ่งรอ ด้วยความหวัง ยังชีพนี้
หากวันหนึ่ง แม่หมดแรง แข็งชีวี
จะไม่มี ใครคนใด ให้เจ้าจำ...
หากคนใด ยังเหลือใคร ให้...คิดถึง
หวนคำนึง ก่อนลาไกล ใจเกินกล้ำ
กลับไปเถิด ไปบอกเขา เพียงสักคำ
ให้เขาจำ คำ รักแม่ ก่อนแกตาย......
** ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่ร่วมสร้างสรรค์ จึงทำให้เกิดแรงบันดาลใจค่ะ.."
3 กรกฎาคม 2550 12:50 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
ดูรูปนี้แล้วเศร้าน่ะ..และก็ชอบมากเลย..
แต่ช่วงนี้แต่งกลอนไม่ค่อยออก...
รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ..ช่วยกันแต่งให้หน่อยนะคะ..
ขอบคุณมากค่า...
Lovers
0 คน เลิฟน้ำผึ้งเดือนห้า
หน้าส่วนตัว
2437
