26 กุมภาพันธ์ 2551 15:28 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง คะนึงหา
อยากสบตา อยากพาใจ ให้ไหวหวั่น
อยากจะพบ อยากพูดคุย ทุกคืนวัน
อยากจะสั่น อยู่ในอ้อม กอดของเธอ
แต่ตอนนี้ คงไม่ใช่ เหมือนตอนนั้น
ที่ทุกวัน เราเห็นกัน และกันเสมอ
จากวันนี้ ไปข้างหน้า ไม่มีเธอ
น้ำตาเอ่อ เธอลาไกล ไม่กลับมา
ได้แต่บอก ให้ไปดี เถิดที่รัก
จะฟูมฟัก รักนี้ไว้ ใจปรารถนา
แม้วันนี้ จะชอกช้ำ ด้วยน้ำตา
ไปเถิดหนา ฉันอยู่ได้ ขอให้โชคดี...
ลาก่อน.......
9 กุมภาพันธ์ 2551 14:07 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
ตรุษจีนนี้ ใครใคร ได้เริงร่า
ดูหน้าตา ยิ้มแย้ม แลแจ่มใส
ได้โบนัส ให้ครึกครื้น รื่นเริงใจ
ได้ใช้จ่าย สิ่งต้องการ บันดาลมี
คนไม่มี ก็เหี่ยวแห้ง ตามประสา
ทุกๆครา ทุกๆปี อยากหลีกหนี
หันทางไหน ใครใครเขา เศร้าทุกที
เพราะเขามี แต่กินเลี้ยง เหลือเพียงเรา
งานไม่มี เงินก็หมด อดเท่านั้น
นานนับวัน ก็มีแต่ จะยิ่งเศร้า
รับเลี้ยงเด็ก ก็ไม่ไหว ไม่ทุเลา
แล้วจะเอา เงินที่ไหน ไปกินดี
เงินที่ได้ แทบไม่พอ ซื้ออาหาร
ยังต้องการ เงินอีกหลาย ไปใช้หนี้
โอ้ว..พระเจ้า อยู่ไหนเล่า มาช่วยที
ให้ลูกนี้ ได้โบนัส..บ้าง สักครั้งเทอญ...(โอม..เพี๊ยง)
...เห็นคนได้โบนัสแล้วพากันไปกิน..เฮ้อ...อิจฉาจริงๆเลย..ว่ามะ..
15 มกราคม 2551 16:31 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
อุดมการณ์ วิญญาณครู ทุกหมู่เหล่า
ล้วนสร้างเรา ล้วนสร้างชาติ มิขาดหนา
สร้างให้คน ได้เป็นคน มีวิชา
ได้ศึกษา เป็นคนดี มีวินัย
คอยแนะนำ สิ่งที่ดี มีประโยชน์
สิ่งเกิดโทษ คอยขัดขวาง ระวังไว้
มีความรู้ อยู่ทั้งหมด ถ่ายทอดไป
ให้ศิษย์ได้ เพิ่มผลพูน คูณปัญญา
แม้เหนื่อยยาก แม้ลำบาก ตรากตรำสู้
เพื่อยืนอยู่ คอยสั่งสอน ทอนปัญหา
ประพฤติดี หวังเพียงศิษย์ มิผิดตา
ยึดเอามา เป็นแบบอย่าง ทางของครู
ครูคือผู้ ประเสริฐ คอยสอนสั่ง
คอยระวัง ทางเดินไป ของพวกหนู
หากวันนั้น ไม่มีทาง แบบอย่างครู
คงหดหู่ หมดความหวัง เลือกทางเดิน..
** ขอขอบพระคุณครูทุกท่าน ไม่ว่าจะเป็นครูคนแรก ครูคนสอง ครูคนที่สาม ครูคนที่..............ฯลฯ **
ขอบคุณทุกท่านที่ได้ให้ความรู้ ทุกท่านคือครูทุกคนค่ะ ขอบคุณนะคะ
21 ธันวาคม 2550 22:02 น.
น้ำผึ้งเดือนห้า
โค้งสุดท้าย ไปกันใหญ่ กันเลยมั๊ง
ต่างก็ตั้ง เวทีใหญ่ ไม่เว้นช่อง
ต่างคนพูด ต่างคนกล่าว เข้าทำนอง
ทั่วทั้งผอง นั้นไม่ดี มีมลทิน
มีเพียงหนึ่ง ซึ่งดีเด่น เห็นดังวาด
ต้องประกาศ คือตัวข้า น่าถวิล
ว่าคนโน้น บ่นคนนี้ ให้ยลยิน
เหมือนดังกลิ่น หมาเน่าๆ เห่าออกมา
โค้งสุดท้าย คงไม่โค้ง ตรงเห็นเห็น
ตามประเด็น ว่าแต่เขา นั่นเชียวหนา
โทษผู้อื่น เต็มภูเขา เห็นเต็มตา
อนิจจา โทษตัวเรา เท่าผงดิน
โค้งสุดท้าย ไม่เว้นชื่อ ใครทั้งนั้น
เพราะกลัดมัน มัวช้าไป ใจคงสิ้น
ด่าไว้ก่อน คนเชื่อเรา เพราะเขาชิน
เราเล่นลิ้น แต่แรกเริ่ม เดิมเข้ามา
ตัดสินใจ กันให้ดี นะพี่น้อง
อย่าได้มอง หรือยึดติด กันเชียวหนา
คิดทบทวน คิดทุกครั้ง คิดทุกครา
เพื่อได้ผู้ มีปัญญา เป็นผู้นำ
อีกทั้งยัง ไม่ลืมตัว มาจากไหน
คือคนไทย ที่เป็นไทย ใจต้องย้ำ
พื้นฐานไทย ที่เป็นไทย คือเกษตรกรรม
อย่ามัวทำ แต่พาณิชย์ คิดลืมเลือน
คิดพออยู่ ทำพออยู่ ก็อยู่ได้
ไทยเป็นไทย ดำรงได้ ใครจะเหมือน
เศรษฐกิจนี้ ทำพอเพียง อย่าลืมเลือน
อย่าได้เหมือน ยืมจมูกเขา มาหายใจ
ให้อยู่ได้ ด้วยตนเอง เก่งแบบนี้
ก็อยู่ดี มีพอกิน อยู่กันได้
ไม่เป็นหนี้ ไม่เป็นทาส ชาติใดใด
ไทยเป็นไทย ดำรงไว้ ตลอดกาล....
เพราะชีวิตของคนเรา.. เลือกเกิดไม่ได้ พอเกิดมาแล้ว..เราจึงพากันเลือกทุกสิ่งทุกอย่าง..จน..เกินคำว่า "พอดี"..
ขออย่าให้คุณ..ต้องกลายเป็นเหมือนยายในภาพ..และขอให้คุณ..ดูแลคนที่เขารักคุณให้ดี ให้เขามีความสุข และคุณอาจเผื่อแผ่ให้คนรอบข้างบ้าง เพื่อให้เขาได้มีความสุขเช่นกัน
ความสุขของตัวเราเอง..ไม่มีใครมาแย่งไปได้ หากใจเราเป็นสุข
การมองโลกในแง่ดี และมีใครสักคนให้คุยด้วย ก็มีความสุขแล้ว..
ผู้สูงอายุ..อาจจะมีความสุข หากเขาได้อยู่ท่ามกลางลูกหลาน
ชีวิตของคนเรายังต้องเดินไปอีกไกลนัก..ถ้าไม่แวะไปกับอุบัติเหตุเสียก่อน
ในชีวิต..ไม่ต้องการเพื่อนมากมาย ขอเพียงแค่ "ใครสักคน" ที่อยู่ด้วยกัน ตลอดชีวิตนี้...ก็พอ
ลุ่มหลง มัวเมา ระเริงไฟ ไม่รู้ตัวเอง หมดความพอดีกับชีวิต ต้องการไม่รู้จักจบสิ้น ไม่มีความละอาย...
จะมีใครสักกี่คน ที่พยายามจะเหนี่ยวรั้งไว้..ไม่ให้มากเกินไป
โอกาส..น่ะ ถ้าเข้ามาหาเรา มันก็ดีนะ แต่บางครั้ง..หากมีคนยื่นโอกาสให้ เราก็ควรคิดว่า...ถ้ารับแล้ว จะดีหรือไม่ ********************************************** หามาฝาก..พอหอมปากหอมคอ แบบว่า..คิดกลอนไม่ค่อยออกน่ะค่ะ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำผึ้งเดือนห้า
หน้าส่วนตัว
1207
