12 สิงหาคม 2545 22:06 น.
น้ำผึ้งป่า
กาลครั้งหนึ่งนานเหลือใจใคร่ขอเล่า
สมัยยุคไดโนเสาร์เก่าเหลือหลาย
อวัยวะทะเลาะกันลั่นร่างกาย
เมื่อต่างหมายเลือกหัวหน้าว่าเอาใคร
หัวก็เอ่ยเปรยขึ้นมาว่าข้านี่
สมองดีรับรองว่าข้านำได้
ไม่เลือกข้าเป็นหัวหน้าจะเลือกใคร
แต่ทันใดแขนยกขัดขึ้นคัดค้าน
เฮ้..พวกเราคิดดูให้รู้ทั่ว
จะเลือกหัวหรือเลือกแขนกันล่ะท่าน
คิดดูนะแขนใช่ไหมใช้ทำงาน
เราว่าท่านต้องเลือกแขนจึงจะคุ้ม
ไม่ทันไรได้ยินเสียงตะโกนร้อง
ขาทั้งสองร้องว่าข้าล่ะกลุ้ม
สูทั้งหลายที่ตั้งหน้ามาประชุม
ก็ข้าคุมมากันทั้งนั้นเลย
ปากหัวเราะเสียงลั่นสั่นศีรษะ
ข้าสิวะเป็นหัวหน้าใครอย่าเอ่ย
ข้าพูดได้กินได้ใครเสบย
คิดสิเว้ยไม่เลือกปากอยากเลือกใคร
เงียบกันไปอึดใจหนึ่งจึงยินเสียง
เป็นสำเนียงมาจากปลายไส้ใหญ่
เสียงบ่นจากทวารหนักทักมาไกล
เฮ้เพื่อนใยไม่เลือกข้าเป็นผู้นำ
หัวแขนขาปากหัวร่อจนงอดิ้น
แล้วด่าสิ้นชี้หน้าว่าชั้นต่ำ
ไอ้กระจอก..หลีกไป..ไอ้ระยำ
ริจะทำ เป็นหัวหน้า บ้าจริงจริง
ทวารหนัก ผลุนผลันไป ไม่เอ่ยปาก
พอร่างอยาก จะถ่าย มันทำนิ่ง
หนึ่งวันล่วง สองวันเลย มันไม่ติง
สี่วันยิ่ง ไม่ยอมถ่าย กายชักรวน
ปากเงียบกริบ แขนขา พากันอึ้ง
หัวก็ตึง ตีบตัน มันปั่นป่วน
มองหน้ากัน สี่ฝ่าย ว่าไม่ควร
ไปท้าชวน ปะทะ กับทวาร
ห้าหกวัน พ้นไป กายยิ่งทรุด
ในที่สุด ยอมแพ้ ทั้งสี่ท่าน
โหวตให้ทวารหนักเป็นประธาน
แล้วทวารยอมให้กายถ่ายทันที
อวัยวะทุกส่วนเริ่มมีสุข
เคยสนุกก็สนานกันเต็มที่
นิทานน้ำผึ้งป่าเล่ามานี้
จะย่ำยีศักดิ์ศรีใครให้ระวัง....!!!
11 สิงหาคม 2545 21:51 น.
น้ำผึ้งป่า
ฉัน... เกิดมาชาตินี้ก็ชาติหนึ่ง
รัก... แท้พึงมอบให้มิใช่อื่น
แม่... คือคำสุดท้ายที่ยั่งยืน
มาก...กว่าหมื่นวลีกวีใด
ที่... อยากจะเอ่ยให้แม่ได้รู้
สุด... เชิดชูบูชากว่าสิ่งไหน
ใน... วันแม่ลูกตั้งพลังใจ
โลก... ทั้งใบยกให้แม่คนเดียว!!!
10 สิงหาคม 2545 14:17 น.
น้ำผึ้งป่า
หยิบรูปถ่าย สองนิ้ว ในหนังสือ
บรรจงถือ วางลง ตรงเบื้องหน้า
นั่งพับเพียบ เรียบร้อย ค่อยวันทา
กราบบูชา พร้อมมะลิ พวงมาลัย
มองรูปแม่ ที่วาง ข้างหนังสือ
พนมมือ ใจอิ่ม แม่ยิ้มให้
โอ้..แม่จ๋า วันแม่ แต่ห่างไกล
แม่อยู่ไหน ให้รู้หนา ว่าลูกรัก
กอดรูปถ่าย สองนิ้ว แนบอกซ้าย
คิดถึงกาย ไออุ่น ยามหนุนตัก
แม่จ๋าแม่ ลูกอึ้ง คิดถึงนัก
แม่เหนื่อยหนัก ลูกรู้ อยู่แก่ใจ
เก็บรูปแม่ เข้าหว่าง ตรงกลางเล่ม
แม่คงเค็ม น้ำตาลูก ที่รินไหล
ได้แต่มอง เพื่อนกลับ เศร้าจับใจ
ค่ารถไป หาแม่ ลูกไม่มี
ดึงรูปแม่ จากหว่าง กลางหนังสือ
ใจตีบตื้อ อัดอั้น มันเหลือที่
โอ้..แม่จ๋า สัญญา ว่าปลายปี
เงินเก็บมี ลูกจะกลับ ไปกราบเท้า...!!
หน้าส่วนตัว
1161
