16 มิถุนายน 2547 18:41 น.
น้ำตาอาบแก้ม
วันนี้...ที่นี่ฝนตก
เหม่อมองออกไปนอกกระจก
มันเป็นฝ้า....เพราะอากาศเย็น
ความเงียบรอบตัว
ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจ
และเสียงหัวใจตัวเอง
ฉันพยายามบังคับให้มันเต้นเป็นจังหวะที่พอดี
******
ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากข้อความ
ก็มันเหงานี่.......
ฉันเป็นคนขี้เหงา...ผิดด้วยเหรอ.....
แค่อยากได้ยินเสียงเธอ
รอบตัวฉัน...
ไม่รู้...
ไม่เห็น...
ไม่มีใครซักคน...
ฉันแปลบในใจทุกครั้ง
ในยามที่นึกถึง....รู้ไหม
มันโดดเดี่ยว.....จับขั้วหัวใจ
ไม่เป็นไร...ฉันรอมานานแล้ว
รอต่อไปอีกหน่อยก็ได้...
พรุ่งนี้...
พรุ่งนี้...
ที่ฉันจะเอื้อมมือถึงเธอ...
คนดี...
ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากข้อความ
ฉันไม่อาจมีข้อความใด..ใด
ไม่มีแม้กระทั่ง..คำตอบในใจ
รับสายหน่อยได้ไหม...?
ฉันเพียงแค่จะพูดคำคำหนึ่ง..
ซึ่งกลั่นออกมาจากหัวใจ...
ฉันร้องไห้...แต่คงจะไม่ให้เธอรู้หรอก
รับสายหน่อยได้ไหม...
แค่อยากได้ยินเสียงเธอ...
9 มิถุนายน 2547 19:55 น.
น้ำตาอาบแก้ม
จะดูถูกหัวใจฉันไม่ว่า
หรือหัวเราะและตีค่าว่าน่าขัน
ยิ้มเยาะกับความห่วงหายามลากัน
เอือมระอาเมื่อดึงดันอยากพบเจอ
จะดูถูกร่างกายฉันไร้ค่า
ด้วยสายตาที่มองเมินยามเดินเผลอ
คำว่ารักจากใจฉันที่บอกเธอ
ใช่ละเมอบอกพร่ำอยู่ร่ำไป
จะดูถูกสิ่งใดใดในตัวฉัน
ความผูกพันที่สร้างมาน่าหวั่นไหว
ก็ฉันมอบให้เธอหมดทั้งใจ
คงไม่เหลืออะไรให้ชิงชัง
จะดูถูกกับน้ำตาที่ไหลอาบ
ยามซึมซาบกับความรักที่ถูกขัง
เคยบอกเธอว่าฉันรักมักจริงจัง
ไม่คิดว่ามันจะพัง..ทั้งจริงใจ
9 มิถุนายน 2547 13:42 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ในวันหนึ่ง...ของคืนเหงาเหงา
ท้องฟ้าดูเศร้าเศร้า...เงามืดหม่น
ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน...ขานระคน
แมลงเล็กร้องก่น...ปนวังเวง
หิ่งห้อยตัวน้อย...คอยยิบแสง
ใกล้หมดแรงแข่งสู้...คู่ข่มเหง
ดาราน้อยแสงจ้า...น่าหวั่นเกรง
อาจโคลงเคลงถึงคาด...หากประจัน
เฝ้ามองชีวิต...ติดขอบเศร้า
กลับมามองตัวเรา...ในห้องฝัน
ไม่มีใคร...ไม่เหลือใคร...ให้ผูกพัน
เหลือแต่ฝัน...เดียวดาย...ร้ายทุกคืน
ไม่อยากแม้ลืมตาตื่น...พบคืนใหม่
เพราะหัวใจมันเหี่ยวแห้ง...แล้งเกินฝืน
มีแต่ฝันที่ทุกข์ทน...ปนกล้ำกลืน
เพียงร่างยืนฝืนได้...ในทุกวัน
8 มิถุนายน 2547 15:06 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ใครบางคนที่ผ่านมาในชีวิต
เติมรักกันวันละนิด..ให้สดใส
อธิษฐานขอจันทร์...ฝากฝันไกล
ให้เขารักด้วยหัวใจ..ไปนานนาน
ขอซักคน...ยามลืมตาก็ได้พบ
ก่อนจะจบ...วันใหม่อันแสนหวาน
ก่อนหลับตา..อยู่เคียงข้างทุกวันวาน
จบเรื่องงาน...กลับถึงบ้าน...ก็ได้เจอ
จะมีไหม..ใครซักคน..ที่ฉันรัก
และเขาปัก..ใจมั่น...ไม่พลั้งเผลอ
คนแสนดีที่ฉันฝัน..ยามละเมอ
เป็นเพื่อนเกลอ..เป็นคนรัก..ที่ปักใจ
ขอนะจันทร์..ใครซักคน..ที่รักมั่น
ไม่เหหัน..ปันรัก..ไปไหนไหน
ดูแลกัน..และกัน...ด้วยหัวใจ
ไม่อยู่ใกล้..ก็ห่วงใย..คอยโทรมา
พอซักที..กับคน...ไม่จริงใจ
อย่ามาใกล้..ให้หัวใจ..ฉันปวดปร่า
อธิษฐาน..หนึ่งข้อ..ขอจันทรา
จบซักที..คนผ่านมา..ไม่จริงใจ
มีหลายรัก..หลายใจ..ให้เวียนหัว
ฉันชักกลัว..ไม่อยาก...จะอยู่ใกล้
ขอนะจันทร์..ใครซักคน..รักที่ใจ
ไม่ได้หวัง..เพียงความใคร่..ให้ได้ตัว
31 พฤษภาคม 2547 10:46 น.
น้ำตาอาบแก้ม
น้ำตาที่ไหล..ยามพลั้งเผลอ..
พอนึกถึงเธอ..ก็พาลจะร้องไห้
อยู่คนเดียวในห้อง..เหม่อมองฟ้าไกล
ฉันเป็นไข้..ไข้ใจ..ไม่หายซักที
นอนหลับตา..ในความมืด
กินอะไรก็จืด..ทานไม่ลงตอนนี้
อยู่ได้ทั้งวัน..ก้อนอนฝันถึงคนดี
ทำไมน้ำตาไม่หยุดไหลซักที..ช่วยชี้ทาง
ฟังเสียงในยามค่ำคืน
ความเงียบไม่ได้ช่วยกลืน...ความอ้างว้าง
นอนฟังเสียงหรีดหริ่ง..ไปพลางพลาง
จิตที่ตื่นท่ามกลางความมืด..แม้หลับตา
คนดีของฉัน...
ป่านนี้...เธอจะนึกถึงกันหรือห่วงหา
จะเป็นอย่างฉันบ้างไหม...ตลอดเวลา
เมื่อไม่ได้พบหน้า..ก็นึกถึงแต่เธอ
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
1708
