27 กันยายน 2546 11:24 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ก็ไม่รู้จะทำยังไง
ก็ในเมื่อใจทั้งใจเธอไม่มีฉัน
ก็พยายามทำทุกอย่างแล้ว...แต่เธอไม่เคยมีใจให้กัน
ก็ได้เพียงแค่ฝันทุกวันทุกเวลา
แค่อยากจะให้เธอสนใจฉันหน่อย
แค่เศษส่วนเพียงเล็กน้อยจากใจเธอคงไม่มากหนักหนา
เหมือนที่ฉันสนใจในตัวเธอทุกวันยิ่งเพิ่มมากขึ้นอยู่ทุกๆครา
ก็ได้แต่หวังลึกๆในใจว่าในบางเวลาเธออาจจะเห็นฉันมีค่าเหมือนกัน
27 กันยายน 2546 11:22 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ฉันควรทำตัวยังไง
เพื่อที่จะทำให้เธอรักกัน
ฉันควรทำตัวยังไง
เพื่อที่จะทำให้เธอวาดฝันได้ทุกครา
ฉันอาจจะทำได้ไม่ดีเหมือนเขา
ฉันก็อยากเป็นคนๆหนึ่งที่เธอเฝ้าคอยห่วงหา
ฉันก็อยากเป็นคนๆหนึ่งที่เธอเฝ้าคอยห่วงใยอยู่ตลอดเวลา
ฉันไม่อยากเป็นคนที่ไม่มีค่าในสายตาเธอ
ก็อยากจะเป็นแค่คนๆหนึ่ง
ที่ได้ฟังแต่คำซึ้งๆจากเธอเสมอ
ก็อยากจะเป็นแค่คนๆหนึ่ง
ที่เธอได้แต่ฝันได้แต่ละเมอ
ก็อยากจะเป็นแค่คนๆหนึ่ง
ที่เธอได้แต่พร่ำเพ้อเสมอไป
27 กันยายน 2546 11:15 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ค่ำคืนอันแสนเปล่าเปลี่ยว
ฉันนั่งร้องไห้คนเดียวอย่างอ่อนล้า
ร้องไห้กับการจากไปของเธอที่ไม่คิดจะกลับมา
ร้องไห้เพื่อเธอกับการที่ปล่อยให้ฉันเหว่หว้าเพียงลำพัง
และอีกค่ำคืนอันแสนเปล่าเปลี่ยว
ฉันยังนั่งร้องไห้คนเดียวอย่างหมดหวัง
บอกตัวเองจะร้องทำไมในเมื่อเค้าไม่เคยมาปลอยโยนและรับฟัง
ถึงแม้จะร้องจนหมดกำลัง.........เค้าก็ไม่ยอมหันหลังกลับมา
27 กันยายน 2546 11:14 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ใจของเธอเหมือนเส้นขนาน
ที่ไม่มีวันประสานกันได้
ใจของฉันก็ได้แต่รักเธอหมดทั้งใจ
แต่จะทำยังไงให้เธอรักกันได้
........ไม่รู้เลย....
10 กันยายน 2546 17:04 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ฟ้าใส
ฉันนั่งร้องไห้กับสายลมที่สุขสันต์
นั่งมองภาพของสองเราที่เคยเป็นเงาของกันและกัน
แต่มันก็จบลงอย่างทันควันเมื่อเธอนั้นจากฉันไป
ตอนนี้มีแต่ฉันที่คิดถึงมันอยู่
ถึงแม้มันจะทำให้ฉันหดหู่สักแค่ไหน
แต่มันก็รู้สึกดีอย่างน้อยเธอคนนี้ก็คิดที่จะมีใจ
แม้ว่าเธอจะจากกันไปโดยที่ไม่ต้องการอะไรจากมัน
ในค่ำคืนที่เงียบสงบ
ฉันไม่อาจลบความทรงจำที่สุขสันต์
ถึงแม้วันนี้ลมหายใจของเธอจะหายไปจากกัน
แต่เธอยังอยู่ในความฝันของฉันทุกวันคืน