30 กันยายน 2546 16:54 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ความทรงจำที่อ่อนหวาน
กลับมาสร้างความร้าวฉานในชีวิต
พลาดมาหนึ่งครั้งเพราะรักเธอ เผลอเดินทางผิด
ชีวิตทั้งชีวิตจึงเสียใจ
พอแล้วกับความหวานครั้งก่อน
ทุกครั้งที่หลับตานอน ภาพเก่ามาหลอนให้หวั่นไหว
เป็นอย่างนี้อยู่ทุกครา ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เธอจากไป
อีกนานไหมกว่าจะหลับได้โดยไม่คิดถึงเธอ
30 กันยายน 2546 16:51 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ทรมานมากไหมกับความรัก
อยากจะพักตอนที่ใจปวดร้าวนักใช่ไหม
เจ็บมาหลายที่หัวใจคงพลีขอปราชัย
หลายวันกว่าจะกลับมาดีเหมือนเดิมได้
น้ำตาคงต้องไหลไปอีกนาน
ความรักที่มันเบ่งบานตอนแรก
มีสักวันที่มันคงจะแตกร้าวฉาน
หัวใจสีชมพูที่เคยสดใสอยู่ในวันวาน
กลับมาสร้างสีดำนิรันดร์กาล ที่หัวใจ
30 กันยายน 2546 16:49 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
รักฉันที่ให้เธอไป
อยากรู้ว่าวันไหนจะกลับมาหา
ฉันคอยส่งความรักให้เธออยู่ทุกครา
แค่หวังว่าเธอจะตอบแทนมาให้กัน
เนิ่นนานแล้วหัวใจมันรู้สึกว่างเปล่า
เธอเป็นสุขกับเขา แล้วเหลือแค่ความเหงาไว้ให้ฉัน
เจ็บปวดรู้ไหมที่เธอไม่เคยมีใจให้กัน
ก็มีเพียงหญิงโง่อย่างฉันที่ร่ำร้องหามันอย่างเดียวดาย
30 กันยายน 2546 16:47 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เจ็บมากไหม?
กับความรักที่ไม่สดใสในครั้งนี้
เจ็บมากไหม?
กับตัวเธอที่ฉันไม่เคยใยดี
อยากรู้เจ็บมากไหมคนดี?
ที่ฉันสร้างแผลใจอันนี้ให้กับเธอ
30 กันยายน 2546 16:45 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เนิ่นนานมาแล้วที่เขายังอยู่
ยังเดินเคียงคู่กับเราไม่เคยห่างไปไหน
มีเขาที่ไหนมีเราที่นั่น ไม่เคยออกห่างกันไกล
คนนึงทุกข์ร้อนต้องมีคนนึงปลอบใจอยู่ใกล้กันทุกครา
วันนี้มีแต่ฉันที่ไม่มีเขา
วันนี้ไม่มีแล้ว เราที่เคยเป็นเงา และเขาที่เคยเสาะหา
วันนี้มีแต่เราที่ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกๆเวลา
วันนี้ยังมีแต่คราบน้ำตา ที่มันล้นเอ่อออกมาอย่างไร้ยางอาย