2 ธันวาคม 2546 21:21 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แทนคุณพ่อคุณรักปักลูกไว้
รักซาบซ่านซาบซึ้งใจใครจะเหมือน
รักจากพ่อจากใจไม่รู้เลือน
ไม่คลอนเคลือนคลอนแคลนแม้นนานไป
ตั้งแต่เล็กแต่น้อยพ่อคอยห่วง
ลูกเหมือนบ่วงเหมือนรักอันสดใส
ครั้นพ่อแก่พ่อเฒ่าลงปลงวันใด
ขอลูกไซร้ลูกยาห่วงหากัน
2 ธันวาคม 2546 10:32 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
สุดระกำระทมอกตรมหมอง
ถึงคนครองคนคู่อยู่ชิดใกล้
ใจมันชามันเฉื่อยเอื่อยร่ำไร
แสนท้อใจท้อแท้แม้มีเธอ
แม้นคราวนี้คราวไหนก็ไม่สุข
เหมือนมีทุกข์มีกรรมย้ำเสมอ
ปากบอกรักบอกห่วงลวงละเมอ
เธอหลอกเพ้อหลอกพร่ำจำจนตาย