22 พฤศจิกายน 2546 15:27 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
คนรักกัน
มันมาจากความผูกพัน ใช่ความหวั่นไหว
คนรักกัน ต้องรักกันอย่างจริงใจ
ใช่แค่ความอ่อนไหว จึงทำให้เกิดสายใยของคนสองคน
เรารักกัน
นานวันมันยิ่งทำให้เรานั้นรู้สึกสับสน
สิ่งที่เราทำเพื่อกันและกัน ยิ่งทำให้รักนั้นมืดมน
รักมันเวียนวน เมื่อเราทั้งคู่นั้นอับจนหนทาง
เรารักกัน
ยิ่งนานวัน ยิ่งทำให้เรานั้นอ้างว้าง
เหมือนเรานั้นกำลังเดินอยู่บนเส้นฟาง
เคว้งคว้าง ท่ามกลางความผูกพัน
เรื่องราวของสองเรา
มีความเหงาเข้ามาเปลี่ยนผัน
รักเราเริ่มต้นจากอะไร ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงได้รักกัน
นั่งคิดอยู่ทุกวัน ว่าเรารักกันได้อย่างไร
ถ้าจะถามเธอ
มันเป็นเพราะความเผลอเรอ ใช่ไหม
เธอรักกัน ก็แค่ต้องการลบภาพเขาคนนั้นออกไปจากใจ
ไม่ได้จริงจังอะไร ก็แค่ต้องการความห่วงใยที่ฉันมี
ถ้ากลับมาถามฉัน
ไม่รู้จะตอบว่ายังไงเหมือนกัน ไม่เข้าใจความรักที่แสนดี
ไม่ได้รู้สึกจริงจังกับใครสักที
เพราะชีวิตนี้ ขอพอทีรักที่จริงใจ
เรารักกัน
มันก็เป็นแค่ภาพฝัน ที่เราปิดกั้นความจริงเอาไว้
ต่างฝ่ายต่างรู้ เราไม่ได้รักกัน แต่ก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป
เพราะถึงอย่างไร เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่ดี
รักเราที่เคยโหยหา
มันทำให้เราเสียน้ำตา ตลอดมาทุกๆที
เราจึงขอรักจอมปลอมที่มี
หลีกเลี่ยงความรักที่แสนดี ชั่วนิรันดร์
20 พฤศจิกายน 2546 16:32 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แค่บอกลา
อยากอะไรหนักหนาจริงไหม
แค่บอกคำว่าลากับเขาไป
ไม่เห็นอยากตรงไหนนี่นา
......................แล้วอะไรต่อดีล่ะคะ นึกไม่ออกแล้ว
15 พฤศจิกายน 2546 14:29 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เดียวดายกลางสายลม
ใจขื่นขมจมกับความหวั่นไหว
อยู่คนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวใจ
ไม่เหลือใครคอยช่วยซับน้ำตา
เดียวดายไร้คนเคียงคู่
แสนหดหู่เมื่อรู้ว่าเราไม่มีค่า
ไม่มีคนที่รักและเข้าใจ ไม่เหลือใครอย่างวันที่ผ่านมา
ต้องทนช้ำอุรา เกินกว่าจะบรรยาย
15 พฤศจิกายน 2546 13:35 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ทำไมฉันต้องรักเธอ
ทำไมเธอต้องรักเขา
ทำไมเธอให้เขาเข้ามาใช้สิทธิ์ในความรักสองเรา
ทำไมเธอปันใจให้เขาไม่ใช่ฉันเลย
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
ทำไมความรู้สึกดีๆที่มีให้ เธอเมินเฉย
ทำไมที่ผ่านมาฉันไม่มีค่าอะไรเลย
ทำไมคนที่ฉันคุ้นเคย ไม่ยอมเอื้อนเอ่ย ทำไมกัน
ทำไมเธอไม่หลอกเขา
ทำไมคนที่งี่เง่าจะต้องเป็นฉัน
ทำไมไม่เป็นเขาบ้างล่ะ ที่เธอจะหมดความผูกพัน
ทำไมต้องมาทำร้ายกัน ไม่เข้าใจ
ทำไมต้องเป็นฉันคนนี้
ทำไมเธอคนดีต้องทำให้หม่นไหม้
ทำไมเธอต้องลากันไกลแสนไกล
ทำไมเธอต้องจากฉันไป ทำไมบอกที
ทำไมเธอใจง่าย
ทำไมปล่อยให้อะไรๆมันเป็นแบบนี้
ทำไมเธอไม่ห่วงความรู้สึกฉันที่มี
ทำไมล่ะคนดี ทำไมหลอกกันอย่างนี้ไม่เข้าใจ
ทำไมเธอไม่พูดอะไรสักนิด
ทำไมเธอคิดที่จะหวั่นไหว
ทำไมฉันไม่เห็นคิดเกินเลยกับใคร
ทำไมเธอต้องไร้หัวใจ ผู้ชายไม่รักดี
ทำไมฉันไม่รู้
ทำไมฉันต้องยอมต่อสู้ กับสิ่งที่คอยจะวิ่งหนี
ทำไมฉันต้องรักเธอหมดใจที่มี
ทำไมเธอคนนี้ต้องคอยที่จะจากลา
14 พฤศจิกายน 2546 00:26 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ความรัก ความผูกพัน
สำหรับฉันมันไม่มีค่าอะไร
เทคแคร์ ความห่วงใย
ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องการ
คำหวาน ดอกไม้
ขออย่างอื่นที่ทานได้เช่นอาหาร
ห่วงหา ความต้องการ
มันก็ดีแต่พาลให้เสียใจ
รักเทียม รักแท้
ไม่เคยจะแน่เลยใช่ไหม
ได้มา มอบให้ไป
ยังไงก็ไม่สำคัญ
-----------------------------------------------------------
ความรัก ความผูกพัน
สำหรับเธอนั้นมันไม่มีค่าอะไร
เทคแคร์ ความห่วงใย
เธอดูแลตัวเองได้ใช่ไหม จึงไม่ต้องการ
คำหวาน ดอกไม้
เธอยังจะให้ฉันไปเปลี่ยนมันใหม่เป็นอาหาร
ห่วงหา ความต้องการ
เธอก็ดีแต่พาลทำให้เสียใจ
รักฉัน รักแท้
มันแน่วแน่อยู่แล้ว เธอรู้ใช่ไหม
ไม่เคยได้มา ฉันดีแต่มอบให้ไป
อะไรยังไง เธอไม่เห็นอยากจะได้ เพราะมันไม่สำคัญ
------------------------------------------------------------
ความรัก ความผูกพัน
สำหรับเรานั้นมันไม่มีค่าอะไร
เทคแคร์ ความห่วงใย
เราสองคนดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องการ
คำหวาน ดอกไม้
เราไม่คิดที่จะใส่ใจ เพราะมันทานไม่ได้ ไม่ใช่อาหาร
ห่วงหา ความต้องกาล
ก็ดีแต่พาลให้เราเสียใจ
รักเรา เคยเป็นรักแท้
แต่วันนี้เราผันแปร และแก้ไข
ในเมื่อเธอไม่เคยให้ฉัน แล้วฉันจะดื้อรันทำไม
จบๆกันไป ยังไงมันก็ไม่สำคัญ
------------------------------------------------------------
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
1568
