29 พฤศจิกายน 2546 20:43 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
อยากจะเก่งเหมือนแม่ยามแพ้พ่าย
อยากจะทำให้ได้อย่างใจหวัง
ตอนทุกข์ใจแม่อยู่ใกล้ให้พลัง
แม่สอนสั่งแม่รับฟังแม่หวังดี
แม่คอยมอบรักแท้ที่แน่นอน
ไม่เกี่ยงงอนไม่ร้าวรอนไม่ร่อนหนี
ไม่มีวันเสียน้ำตาทุกนาที
รักแม่นี้ยิ่งใหญ่ใครจะเกิน
ยามมีสุขแม่ยิ่งสุขสุขยิ่งกว่า
ล้านน้ำตาเปื้อนหน้าถ้าห่างเหิน
แค่ได้รักจากคนรักจักหมางเมิน
แม่ไม่เคยล่วงเกินรักที่ปักใจ
แม่ผูกพันพันผูกห่วงลูกหนัก
กลัวคนรักของลูก ถูกใช่ไหม
รักลูกยาดั่งแก้วตาดั่งดวงใจ
แต่ลูกไซร้รักแม่ไหมใคร่ถามที
เขาไม่รักยังปักใจให้พันผูก
แม่รักลูกไม่ทอดทิ้งไม่วิ่งหนี
ไม่เหมือนเธอบอกรักฉันมั่นฤดี
แต่วันนี้เธอคนดีมาจากไป
พอแล้วพอขอจากยากจะกลับ
รักล่วงลับดับลงตรงหวั่นไหว
จากวันนี้ขอรักแม่เพราะแน่ใจ
แม่มีรักมั่นคงไซร้ ไม่ง้อเธอ
ตอนนี้เก่งเหมือนแม่ไม่แพ้พ่าย
ไม่เสียดายรักนั้นที่มันเผลอ
ปล่อยวางแล้วทุกสิ่งไป ไม่ละเมอ
ก็แค่เธอทิ้งกันไม่หวั่นใจ
รู้ตัวดีครั้งนี้คงไม่แย่
เพราะมีแม่มอบรักไม่ผลักไส
ลองรักเธอจิตใจเบลอเผลอเปลี่ยนไป
วันนี้ใจแน่วแน่รักแม่เอย
29 พฤศจิกายน 2546 09:06 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ถ้าเธอยังรักเขาเฝ้าเป็นห่วง
ใยเธอลวงหลอกกันให้หวั่นไหว
ฉันไม่ใช่ทางผ่าน ด่านของใคร
มีหัวใจ เจ็บก็เป็น เช่นเดียวกัน
ขอแค่เธอเห็นใจใคร่ขอเถิด
อย่าให้เกิดรักในใจอย่าใฝ่ฝัน
เธอจับปลาสองมืออยู่ฉันรู้ทัน
อย่ามาทำอย่างนั้น ฉันขอเธอ
ถ้ารักใครเลือกไปใครสักคน
อย่ามาทนรักกันให้ฉันเก้อ
เพราะว่าเธอรักเขาเฝ้าละเมอ
ทำไมเธอมาคบกัน พาหวั่นใจ
เธอรักพี่เสียดายน้องพาข้องจิต
ถ้าเธอคิดรักฉันอย่าหวั่นไหว
ถ้าเธอรักเขามากจงจากไป
ฉันไม่รั้งเธอเอาไว้ ให้หมดแรง
แม้วันนี้ตัวฉันนั้นรักมาก
ก็ขอจากเธอไป ใจหน่ายแหนง
รักครั้งนี้จะชี้นำย้ำทิ่มแทง
ราคาแพงเหลือหลาย จำไปนาน
29 พฤศจิกายน 2546 07:32 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เพียงเสี้ยวหนึ่งหนึ่งใจใครคนนี้
ความรู้สึกดีดีที่เธอให้
วันเวลาพาวนคนพาไป
จึงทำให้ใจลอยล่องล่องลอยลม
เธอยังไม่ลืมใครใครคนหนึ่ง
เธอยังรักลึกซึ้งซึ่งขื่นขม
เขาทิ้งเธอเธอเจ็บช้ำช้ำตรอมตรม
แม้ระทมเธอยังชมว่าเขาดี
ถึงวันนี้ตัวฉันมันไร้ค่า
เมื่อเขากลับเข้ามาเธอลาหนี
ในเมื่อเธอเผลอเปลี่ยนใจใยทำดี
พอกันทีจบแค่นี้เหนื่อยเต็มทน
28 พฤศจิกายน 2546 22:02 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เจ็บปวดเหลือเมื่อเธอไม่มองเห็น
ใจทุกข์เข็ญเย็นเฉียบเหงาเงียบหนาว
เธอทิ้งฉันทิ้งไปให้รวดร้าว
ยามเมื่อคราวที่ฉันนั้นอับจน
เราต่อสู้เรื่องคู่ใจทำไมเล่า
เจ็บค่ำเช้าทำให้เรายิ่งสับสน
รักที่ให้มันหลอกลวงกลวงมืดมน
ฉันอดทนข่มความหม่นในจิตใจ
เธอรักเขาแต่รักฉันชักหวั่นจิต
ใครเล่าผิด ความผิดนั้นฉันใช่ไหม
ฉันที่ทำให้โลเลไขว้เขวใจ
ฉันนี่ไงเลวใช่ไหม ใช่ไหมเธอ
อยากจะด่าว่ากันฉันขอโทษ
ไม่ได้โกรธไม่ขุ่นเคืองเรื่องเธอเผลอ
ฉันก็แค่คนผ่านมาพาลพบเจอ
ฉันมันเซ่อ ที่รักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
เจ็บวันนี้ขอให้จำย้ำให้หนัก
เราต้องพักกักใจให้หน่ายแหนง
ขืนรักเธอค่ำเช้าเราหมดแรง
รักแอบแฝงความเจ็บช้ำจำจนตาย
28 พฤศจิกายน 2546 17:20 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
รักฉันที่เธอทิ้ง
มันไม่จริงเลยใช่ไหม
ทุกอย่างที่ทำลงไป
หวังว่าเธอจะไม่ทำร้ายกัน
แต่แล้วฉันคิดผิด
รักที่คิดคงเหมือนในฝัน
แต่วันนี้เราได้จบกัน
เธอทิ้งให้ฉันเหงาใจ
ที่ผ่านมา
รักเราไม่มีค่าเลยใช่ไหม
ทุกอย่างที่เราเคยผูกพันแต่กลับทำให้เรานั้นห่างไกล
ไม่ขอเริ่มไป แต่จะขอจากไปอย่างโดยดี
วันนี้ขอเป็นผู้แพ้
ฉันขอเธอแค่นี้
ไม่อยากรบกวนเวลาเธอที่มี
จบ จากกันแค่นี้ ไม่เป็นไร
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
1240
