5 ธันวาคม 2546 16:06 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
วันนี้เธออยู่ไหนไกลจากฉัน
ไม่เห็นเธอมาหลายวันมันจะบ้า
จากวันนั้นเธอก็หายไปลับตา
จนวันนี้ไม่โผล่มาหาฉันเลย
ที่รักจ๋าอยู่ไหนหนาเวลานี้
เธอคนดีห่วงกันไหมใยจึงเฉย
แค่วันนี้เธอบอกกันยังเหมือนเคย
แค่เธอเอ่ยออกมาจะเข้าใจ
แม้นตอนนี้เธออยู่ไกลไม่เคยว่า
แค่อย่าทำเย็นชา ให้หวั่นไหว
เพราะว่ารักเธอมาก ยากเปลี่ยนไป
ให้รู้ไว้ว่าในใจไม่เปลี่ยนแปลง
แค่เธอสร้างความมั่นใจให้กับฉัน
ว่ารักนั้นจะมิคลายไม่หน่ายแหนง
ว่าความห่างใช่กั้นกลางดั่งกำแพง
ไม่คลอนแคลงเว้าแหว่งเหมือนแกล้งกัน
แค่เธอบอกกับฉันรักกันอยู่
จะต่อสู้ทุกอย่างเพื่อทางฝัน
จะไม่ยอมให้คนใดทำลายมัน
เพื่อรักนั้นยอมฝ่าฟันไม่หวั่นเกรง
4 ธันวาคม 2546 22:56 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
รักเที่ยงแท้แท้เที่ยงไม่เกี่ยงงอน
ไม่ร้าวรอนรอนร้าวให้เราหลง
ฉันรักเธอเธอรักฉันมันมั่งคง
รักยืนยงยงยืนใช่ฝืนใจ
รักมั่นคงคงมั่นไม่หวั่นจิต
ไม่คดคิด คิดคดไม่หดหาย
ฉันมีเธอเธอมีฉันไม่ห่างกาย
ไม่แหนงหน่ายหน่ายแหนงระแวงกัน
อยู่ท่ามกลางกลางท่ามความเหน็ดเหนื่อย
หัวใจเอื่อยเอื่อยใจไม่ตามฝัน
ถูกกีดกันกันกีดชีวิตพลัน
สิ่งที่ฝันฝันในสิ่งจริงหรือลวง
ระยะทางระยะห่างสร้างความเจ็บ
รักซ่อนเล็บซ่อนลายคลายหึงหวง
เจ็บครั้งนี้เจ็บหนักพักใจกลวง
รักมันลวงมันเหมือนบ่วงที่ไม่คลาย
รักที่แท้ที่ผ่านมันว่างเปล่า
รักรวดร้าวรวดเร็วครั้งเดียวหาย
รักพันผูกพันใจไม่เสื่อมคลาย
รักแท้ไง รักแท้ แค่ลวงตา
4 ธันวาคม 2546 15:53 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
หากรักนี้สร้างแผลแลหม่นหมอง
ไม่สมปองไม่สุขสมอารมณ์หมาย
หากรักนี้เจ็บซ้ำช้ำใจกาย
คงมิวายเจ็บปวดใจให้ระทม
แค่เธอบอกเธอกล่าวให้เรารู้
ฉันคอยอยู่คอยใกล้คลายขื่นขม
แม้นครานี้คราใดใจเธอตรม
ขอฉันเป็นเหมือนฝนลมชะโลมใจ
แม้นวันนี้เธอรักใครไม่ได้ว่า
ไม่มีฉันในสายตาทิ้งพร่าไหว
ก็ไม่แคร์แม้เธอเผลอตัวไป
เพราะเข้าใจฉันไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันก็แค่คนเก่าไม่เข้าที
เธอจึงหนีเปลี่ยนใจไปตามฝัน
เราจบลงและเธอคงต้องการมัน
แต่ตัวฉันรักเธอมั่นไม่เสื่อมคลาย
2 ธันวาคม 2546 21:21 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แทนคุณพ่อคุณรักปักลูกไว้
รักซาบซ่านซาบซึ้งใจใครจะเหมือน
รักจากพ่อจากใจไม่รู้เลือน
ไม่คลอนเคลือนคลอนแคลนแม้นนานไป
ตั้งแต่เล็กแต่น้อยพ่อคอยห่วง
ลูกเหมือนบ่วงเหมือนรักอันสดใส
ครั้นพ่อแก่พ่อเฒ่าลงปลงวันใด
ขอลูกไซร้ลูกยาห่วงหากัน
2 ธันวาคม 2546 10:32 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
สุดระกำระทมอกตรมหมอง
ถึงคนครองคนคู่อยู่ชิดใกล้
ใจมันชามันเฉื่อยเอื่อยร่ำไร
แสนท้อใจท้อแท้แม้มีเธอ
แม้นคราวนี้คราวไหนก็ไม่สุข
เหมือนมีทุกข์มีกรรมย้ำเสมอ
ปากบอกรักบอกห่วงลวงละเมอ
เธอหลอกเพ้อหลอกพร่ำจำจนตาย