27 มกราคม 2547 00:15 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
วันและคืนผ่านพ้นฉันหม่นหมอง
ทุกๆลิ่งที่หมายปองกลับล่องหน
คงเลวร้ายถ้ารักไซร้ไร้ตัวตน
เหมือนอับจนฉันสู้ทนเพื่ออะไร
ไม่อยากเชื่อใจนักรักคนผิด
ไม่เป็นอย่างที่คิดและหวังไว้
ที่ผ่านมาเสียน้ำตาไปมากมาย
พูดง่ายๆเขาไม่มีใจให้กัน
ขอย้อนไปสักนิดขอคิดหวน
รักมันเริ่มเรรวนไม่ชวนฝัน
แต่รู้ดีสิ่งที่มีเป็นแค่ควัน
เจ็บตอนนั้นต่างอย่างไรใครบอกที
เธอบอกว่ารักฉันมั่นคงแน่
เธอบอกว่ารักแท้แค่ฉันนี้
ขอบคุณนะที่ทำให้รู้สึกดี
ขอบคุณทุกนาทีที่ผ่านมา
เจ็บมามากขอจากไปให้ไกลสุด
อยากจะหยุดหัวใจ หยุดโหยหา
เธอรักพี่ดั่งดวงใจดั่งแก้วตา
แต่เสียดายน้องนงคราถ้ารักเดียว
ทำแบบนี้ดีใช่ไหมไหนบอกฉัน
เธอบอกว่ารักฉันมั่นและแน่นเหนียว
แต่เห็นเธอกับเขาดูกลมเกลียว
ไหนเธอบอกว่ารักเดียวไม่เปลี่ยนแปร
เธอจับปลาตัวหนึ่งไว้ตรึงจิต
แต่ก็คิดอยากได้อีกจึงทอดแห
ขอรักเดียวไม่ได้ไม่ขอแล
ฉันย่ำแย่มามากขอจากเธอ
19 มกราคม 2547 20:05 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
อย่าได้ไหมใจจ๋าอย่าคิดไกล
เพื่อนใช่ไหมเพื่อนเท่านั้นฉันอยากขอ
ได้โปรดเถอะอย่ารักเขาอย่าเฝ้ารอ
เราจดจ่อเราไปง้อเราท้อใจ
สิ่งที่ทุ่มเทลงคงว่างเปล่า
เขาเจ็บปวดรวดร้าวเหมือนเราไหม
เราเพื่อนกัน แต่ตันคิดไปไกล
จำใส่ใจแค่เพื่อนไงเขาให้กัน
โทษใครได้เรามีใจให้เขาก่อน
เขาไม่ได้อ้อนวอนหรือรักฉัน
เขาไม่เคยแม้จะคิดหรือผูกพัน
มีแต่ฉันเท่านั้นฝันไปเอง
13 มกราคม 2547 23:24 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
วันนั้นฉันสดใสเป็นทียิ่ง
พบมิตรมิ่ง สนิทหน้า เคยปราศรัย
แต่มองเธอ ไม่เหมือนเก่า ดูเปลี่ยนไป
หล่ออีกนิด จนแปลกใจ ไม่เหมือนเดิม
แค่ได้เห็น กลับใจเต้น ใยเช่นนั้น ?
ไม่เคยฝัน เพื่อนสุภาพ ไม่ฮึกเหิม
น้ำใจดี และน่ารัก ไม่แต่งเติม
หัวใจกระตุก แบบต้องเพิ่ม คะแนนใจ... (tiki)
เพราะว่ารักใช่ไหมใจถึงยอม
คอยอ้อมค้อมให้เขาปวดร้าวไหม
ก็แค่เพื่อนเท่านั้นที่ให้ไป
แล้วทำไมถึงเปลี่ยนใจไปรักเธอ
เพราะแค่นี้ก็ซึ้งพอขอลาจาก
เพื่อนยากฉันขอจากไม่อยากเผลอ
ใช่ว่าฉันรังเกียจหรือเกลียดเธอ
ทุกๆครั้งฉันเจอเธอเผลอรักไป... (น้ำตา)
8 มกราคม 2547 19:41 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เสียงหวีดร้องก้องใจได้รู้รับ
ไม่อาจนับความเจ็บปวดรวดร้าวได้
ทรมานนานแสนแน่นหัวใจ
ฉันหมองไหม้ใกล้เพ้อเธอเมินกัน
ไม่อยากจำคำเลิศเพริศพริ้งหู
ใจหดหู่สู้ทนปนไหวหวั่น
อดีตคืออดีตปิดสัมพันธ์
ปัจจุบันฉันนั้นกลั้นน้ำตา
อนาคตบดบังยังรั้งไว้
ในหัวใจไร้เล่ห์เสน่หา
รักลอยล่องจ้องไปไม่กลับมา
ใจโรยราพร่าเลือนเคลื่อนหายไป
เศร้าใจนักรักหวานพาลใจช้ำ
ล้านถ้อยคำพร่ำบอกหลอกหลงไหล
เราหูเบาเขาแกล้งแสร้งมีใจ
เหตุไฉนใจง่ายเกินเดินหลงทาง
นั่งกอดเข่าเหงาใจไร้แรงลุก
ภาพความสุข ทุกข์ เศร้า เราบาดหมาง
อันความฝันรำไร ใกล้เลือนลาง
ฉันอ้างว้างร้างเดี่ยวเปลี่ยวเดียวดาย
8 มกราคม 2547 01:20 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ใจกลายเป็นพร่ำเพ้อ โหยหา
ทุกสิ่งกลวงลวงตา หม่นไหม้
ใจมันเริ่มโรยรา กลัวสั่น
ฉันแค่ขอฝันไซร้ อย่าต้องเจ็บปวด
เมื่อความรักร่วงโรย...ใยโหยหา
เมื่อทุกสิ่งลวงตา...ใยพร่าเผลอ
เมื่อความทุกข์ลอยล่อง...ใยต้องเจอ
เมื่อฉันไม่รักเธอ...ใยเพ้อครวญ
จันทร์ ทอแสงสุดฟ้า สกาวใส
แอบชื่นในหัวใจ อ่อนล้า
เธอตีจากไปไกล แสนสลด
จันทร์มืดดาวหายหน้า สุดช้ำลำเค็ญ
ขอแค่จันทร์สดใส ให้ท้องฟ้า
ขอแค่ดาวเจิดจ้า ให้ฟ้าใส
เธอไม่อยู่ข้างกัน ฉันหวั่นใจ
จันทร์มืดมิดดาวคิดหายไปจากกัน
-- ลองแต่งแบบโคลงดู อาจจะไม่ดีเท่าที่ควร แต่ก็พยายามอย่างที่สุดแล้วล่ะค่ะ -- (-^-^-)
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
781
