3 กุมภาพันธ์ 2547 19:03 น.
น้องกาญ
เพื่อนรัก...อย่าท้อนะ
ยังไงก็ฉันคนหนึ่งหล่ะให้เธอสู้
อย่าไปแคร์ เธอคิดแค่แพ้เป็นครู
แล้วจะรู้ว่าชนะเป็นอย่างไร
เพื่อนรัก...ลุกขึ้นซะ
ไม่ใช่เธอคนเดียวนะ ที่ล้มได้
เจ็บทุกคน แต่เจ็บแล้วยังสู้ตาย
ไม่ได้หมายความว่าจะหยุดเดิน
เพื่อนรัก...ฉันรู้นะ
อุปสรรคที่ผ่านมา ระหกระเหิน
สู้ทุกสิ่ง รับความจริง กล้าเผชิญ
ไม่ยากเกินถ้าเธอเดินอย่างตั้งใจ
................................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:49 น.
น้องกาญ
สักวัน...ฉันคงหายดี
สักวัน...อาจเป็นพรุ่งนี้ ที่ฉันอยู่คนเดียวได้
สักวัน...ฉันคงเข้มแข็ง ไม่อ่อนล้าอ่อนแรงง่ายดาย
สักวัน...ความรักที่ให้เธอไป...
...จะเก็บคืนมาไว้รักตัวเอง
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:33 น.
น้องกาญ
เสี้ยวหนึ่งของวันเวลา
ที่พรหมลิขิตส่งเธอมาให้ฉัน
รู้สึกดีที่ยังพอมีความสำคัญ
ไม่บ่อยที่จะได้รับแบ่งปันจากใคร ๆ
ขอบคุณโชคชะตา
ที่เอื้อเฟื้อรักธรรมดา ๆ แต่มีค่ายิ่งใหญ่
รักเธอแล้วนะ...รักหมดใจ
แล้วถ้าจะรักตลอดไป...อนุญาตมั้ยคนดี
..... ..... ..... ..... .....
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:26 น.
น้องกาญ
รักเธอเพราะเป็นเธอคนนี้
ไม่ใช่เพราะหล่อ..เท่ห์..ดี..ที่ตรงไหน
ไม่ต้องเลิศเลอ..เพอร์เฟคเหมือนใคร ๆ
ไม่ได้ดูที่นิสัย..ดีไม่ดี
แต่รักเธอเพราะเธอตรงกับใจ
เลยรักเธอมากกว่าใครในวันนี้
ไม่ว่าเธอเคยเป็นอย่างไร
และวันนี้ที่เป็นไปอาจไม่ค่อยเข้าที
ความรู้สึกของฉันนี้ก็จะยังคงที่และมีเพียงเธอ
.........................................................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:20 น.
น้องกาญ
ความรักที่อยู่นอกรั้ว
กับความมืดสลัวใต้เงาฝน
หยดน้ำที่ร่วงมาจากเบื้องบน
ร่วงหล่นหยดลงตรงรักยืน
ฉันเปิดประตูต้อนรับ
เข้ามาหลบหยดน้ำที่ไหลรื้น
ท่ามกลางเงาหม่นของคนกลางคืน
หลับเถอะนะ...เช้าค่อยตื่นตามหัวใจ
หากหัวใจผ่านมา
ฉันจะช่วยบอกนะว่าความรักอยู่ไหน
บอกถึงเรื่องราวความเป็นไป
ที่ความรักหวั่นไหวเมื่อหัวใจไม่กลับมา
ให้รู้ว่าความรักเสียใจ
ปวดร้าวเพียงใดกับการตามหา
คอยแต่นึกทบทวนถึงวันเวลา
ก่อนหัวใจจะร้างลาจากรักไป
..........................................................................................................
.........................................................................................................
หน้าส่วนตัว
1006
