4 กุมภาพันธ์ 2547 17:21 น.
น้องกาญ
ไปเถอะ...เดินออกไปจากตรงนี้
เมื่อฉันไม่ใช่คนที่เธอใฝ่ฝัน
ก็ออกไปหาคนที่เธอต้องการ
ถ้าเธอไม่รักกัน ไม่เป็นไร
เมื่อก่อนก็เคยอยู่คนเดียว
ถึงไม่มีเธอมาเกี่ยวก็อยู่ได้
แม้จะมีหวังบ้าง อย่างงมงาย
ว่าเมื่อเธอไม่มีใคร จะกลับมา
......................................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:55 น.
น้องกาญ
อย่ากลัวเลยนะ ความรัก
ที่เธอผ่านมานักต่อนัก ความเจ็บช้ำ
จากนี้ขอให้เธอจดจำ
ทุก ๆ สิ่งที่ฉันทำก็เพื่อเธอ
จะไม่ทำให้เธอเสียใจ
ไม่ว่าจะเกิดอะไร จะรักเธอเสมอ
ทุกทางที่ก้าวไป อะไรที่ต้องเจอ
จะมีฉันเคียงข้างเธอ ไม่เปลี่ยนไป
อย่ากลัวเลยนะ ความรัก
ที่เธอเคยอกหัก เคยถูกรักทำร้าย
จากนี้จะไม่มีอีกต่อไป
ขอเพียงเธอเชื่อใจกันก็พอ
.....................................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:36 น.
น้องกาญ
ทิ้งฉันไว้ตรงนี้ก็ได้
อยู่กับความเสียใจ เงียบเหงา
เมื่อเธอลืมความหมายของคำว่าเรา
และให้ได้แค่ความว่างเปล่า ไม่มีใจ
อย่าจับมือฉันเลย
อย่ากอดฉันด้วยอ้อมแขนที่เคยกอดใครคนไหน
อย่าบอกว่ารักฉัน...
...เมื่อเธอไม่เคยให้สัมผัส แม้แต่เศษเสี้ยวของใจ
ถ้าจะให้อยู่กับเธอต่อไป เธอรับผิดชอบได้มั้ย...
...ทุกหยดน้ำตา
..........................................................
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:16 น.
น้องกาญ
ฉันกำลังไม่สบาย
เป็นโรคหัวใจสั่นไหวกำเริบ
ต้องการความรักเพิ่มเติม
อาหารเสริม วิตามินความห่วงใย
เป็นโรคขาดสารความสุข
พลังงานความสนุกขาดหาย
เป็นโรคแพ้ความห่างไกล
ซึมเศร้าเกือบขาดใจ ทุกห้านาที
ต้องการหมอรักษาเฉพาะทาง
รักษาโรคความอ้างว้างชนิดนี้
ใจสั่น ๆ มันบอกว่าจะหายดี
และจะหายทันที ถ้ามีเธอ
................................................................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 19:20 น.
น้องกาญ
เคยมั้ย..ตอนเหงา
เคยนับดาว ลำพังบ้างมั้ย
ทำไมถึงเหงา ไม่เข้าใจ
เมื่อไหร่จะหายซะที
ไม่อยากจะเหงา
ไม่อยากนับดาวลำพังอย่างนี้
เธอหายไปไหน คนดี
ถึงปล่อยคนรักที่เธอมี เหงาใจ
................
หน้าส่วนตัว
712
