10 กุมภาพันธ์ 2547 19:49 น.
น้องกาญ
พรุ่งนี้เธอจะยังอยู่ตรงนี้มั้ย
จะมีวันไหนที่เธอต้องไปไกลหรือเปล่า
กลัวเธอไม่อยู่ กลัววันพรุ่งนี้ไม่มีเรา
ฉันกลัวจะเหงา กลัวต้องเศร้า ถ้าไม่มีเธอ
แต่ฉันจะยังอยู่ตรงนี้นะ
ไม่ต้องห่วง เพราะฉันจะรอแต่เธอเสมอ
บางช่วงเวลา จะมีใครเข้ามา ให้พบเจอ
อย่ากลัวเลยว่าจะเก้อ เพราะฉันจะเก็บใจไว้ให้เธอ
...เพียงผู้เดียว...
10 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น.
น้องกาญ
ขอร้องอย่าจากไปได้มั้ย
ขอร้องนะ อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจจากฉัน
จะอยู่อย่างไร ถ้าวันนึงไม่มีใครอยู่ข้างกัน
ขณะที่เมื่อวาน ความอบอุ่นที่โอบกอดฉัน ยังไม่เลือน
ได้โปรดเถอะนะ อย่าทิ้งกัน
อย่าพูดคำนั้น อย่าบอกว่าฉันควรเป็นแค่เพื่อน
เธอลืมใช่มั้ย หรือรักที่ให้ไม่เคยย้ำเตือน
ใจของเธอจึงลบเลือน ไม่เหมือนเดิม
5 กุมภาพันธ์ 2547 19:09 น.
น้องกาญ
เวิ้งว้าง..อยู่ทางนี้
ช่วยบอกที..รักอยู่ไหน
ตามหา..สุดฟ้าไกล
หาหัวใจ..ที่ไม่เจอ
เดินทาง..อย่างเงียบเหงา
หารักเก่า..รักเสมอ
ฝากใจ..ไว้กับเธอ
เฝ้าพร่ำเพ้อ..อย่างเดียวดาย
เจ็บช้ำ..ถามหารัก
รอนแรมพัก..อย่างหวั่นไหว
รักเธอ..หมดทั้งใจ
กลับได้มั้ย..ฉันยังรอ
ทุกคืน..น้ำตาพราว
ถามดวงดาว..ด้วยใจท้อ
เก็บฝัน..นั้นถักทอ
ยังคอยรอ..จากใจเดิม
5 กุมภาพันธ์ 2547 19:00 น.
น้องกาญ
รู้สึกห่วงใย
ทุกนาทีที่อยู่ไกลกันอย่างนี้
ในคืนที่เหน็บหนาว ผ้าห่มเธออุ่นหรือเปล่า คนดี
ความคิดถึงที่ฉันมี จะโอบกอดเธอทุกที ที่ต้องการ
แทนความห่วงใย
แทนความรักที่มอบให้คนของใจเท่านั้น
แค่ใครคนหนึ่ง ผู้ซึ่ง เป็นคนสำคัญ
และความรู้สึกของฉัน ก็บอกว่าใครคนนั้น คือเธอ
...............................................................................
5 กุมภาพันธ์ 2547 18:52 น.
น้องกาญ
กับเหตุผลที่ดูห่างเหิน
ยากเหลือเกินที่จะเข้าใจได้
เลิกกับฉันเพราะฉันดีเกินไป
คิดเหรอว่าภูมิใจ ถ้าดีแล้วไม่มีใครให้ความสำคัญ
เหตุผลจริง ๆ คืออะไร
หมดใจแล้วใช่มั้ย กับฉัน
ไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างสารพัน
ความต้องการที่จริงนั้น บอกฉันมา
อย่าหลอกลวงแม้กระทั่งนาทีสุดท้าย
มันเหมือนจะฆ่ากันให้ตาย อย่างช้า ๆ
ไม่ต้องสงสาร..สมเพช..เวทนา
ถ้าฉันจะเสียน้ำตา...
...ก็คงเพราะเหตุผลคำร่ำลา ที่หลอกลวง
หน้าส่วนตัว
805
