28 สิงหาคม 2551 11:56 น.
น่าน นามเมือง
กอดฉันหน่อยได้ใหมนะคนดี
ช่วยให้ฉันหายร้าวรานทีจะได้ใหม
เจ็บพอแล้วกับเสียงสะอื้นจากหัวใจ
มาขอพิงซบไอ..ให้ใจได้หายเศร้าตรม
จะจากไปเมื่อใจนั้นหายดี
แต่ตอนนี้ฉันมีเพียงความขื่นขม
ขอพักกายพักใจที่มันช้ำระบม
ขอใช้กายคุณเป็นที่ข่มความขมใจ
27 สิงหาคม 2551 14:28 น.
น่าน นามเมือง
ไปเถิดเธอ รีบไปหา เขาคนนั้น
ทิ้งให้ฉัน นั้นร้าวราน อยู่ตรงนี้
ไปเถิดเธอ อย่าได้กลับ มาใยดี
ฉันคนนี้ ไม่เคยมี ดีอะไร
ไปเถิดใจ หากเจอใคร ที่ใช่กว่า
ไปเถิดหนา อย่าหวนมา จะได้ใหม
ฉันจะเจ็บ ก็ช่างฉัน ช่างเถิดใจ
ถึงร้องไห้ ไม่หมายให้ ใครดูแล
ไปสักที จะได้ใหม ใจร้องขอ
ปล่อยคนรอ ให้ร้องไห้ อย่างท้อแท้
ไปเถิดเธอ รีบจากไป ไม่ต้องแคร์
ปล่อยคนแพ้ อย่าได้แคร์ อย่าสนใจ
27 สิงหาคม 2551 14:27 น.
น่าน นามเมือง
มุม-มุมเดิมที่ฉันอยู่ทุกวันนี้
ไร้เงาเธอคนดี...ที่จะอยู่เคียงข้าง
มุมเหงา-เหงา..ของคนที่อ้างว้าง
เหลือเพียงความทรงจำอันเลือนลางของสองเรา
บางเวลาก็เหงาจนจับใจ
บางครั้งก็อยากร้องไห้เมื่อใจเหงา
อยากย้อนเวลามาเหมือนเดิมรักของเรา
ยามที่ฉันเคว้งคว้างว่างเปล่า...ฉันอยากมีเธอ
23 สิงหาคม 2551 17:32 น.
น่าน นามเมือง
แค่ทางผ่าน รู้ดี ได้แค่ไหน
แค่ผ่านไป เพื่อเจอใคร ที่ใจฝัน
แค่ผ่านพ้น จากไป ไม่ผูกพัน
แค่ผ่านฉัน จากกัน ไม่ไยดี
ฉันมีสิทธิ์ อะไร จะไปรั้ง
เมื่อใจเธอ ดื้อรั้น จะหลบหนี
ไปเถอะเธอ หากว่ามัน เป็นวิธี
ทำให้เธอ ได้สุขขี ฉันนี้ยอม
22 สิงหาคม 2551 17:33 น.
น่าน นามเมือง
คืนนี้ไร้ดาวที่ส่องแสงอยู่บนฟ้า
ท้องนภาดูเหมือนจะเงียบเหงา
คงเป็นเหมือนเฉกเช่นตัวของเรา
ที่ได้แต่ยืนยิ้มเหงา-เหงาเมื่อไม่มีเธอ
เธอคนไกลจะรู้บ้างใหมนะ......
มีคนหนึ่งที่ห่วงหาเธอคนไกลตามากเพียงไหน
ได้แต่ฝากคำกระซิบเบา-เบาตามสายลมไป..
ที่รักค่ะ..คืนนี้ฉันคิดถึงคุณมากมาย..
ให้หลับฝันดีนะคนไกล..ที่ฉันห่วงใยเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
915
